Alle inzendingen over Bladeren Bomen Melodie

neem het eerste woord dat in je opkomt en draag het met je mee zover je maar kunt: boom denk bijvoorbeeld aan alle fysische eigenschappen maar dan had het ook iets heel anders kunnen zijn denk dan aan het ruisen van de bladeren als het regent maar dat is slechts hoe je de boom hoort denk dan aan de boom die je nooit zult…

Vrienden zijn het, bomen die gesprekken met je voeren je gedachten laten gaan als hun bladeren het licht laten schommelen. Het zijn je vrienden, bomen. Hun schaduw leggen ze als een arm om je heen als je alleen wilt zijn en niet alleen wilt zijn. ------------------------------------- uit: Plint poëzie en beeldende kunst.…

Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

Oktoberregen vermengd met vallende bruinerende bladeren der bomen hartzeer en gruwel vreugde en verblinding buiten of binnen aan jou de keus vlucht weg…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

verwaaide bomen bladeren m’ n hoofd tijd nemend composterend tot voedingsbodem voor nieuwe gedachtekiemen al bomend schiet ik wortel en vertak…

verwaaide bomen bladeren m’ n hoofd tijd nemend composterend tot voedingsbodem voor nieuwe gedachtekiemen al bomend schiet ik wortel en vertak…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

de wind speelt een symfonie met de bladeren in rake noten de wind raakt de boom zichtbaar zodat ze plots huilt van het lachen de wind wiegt als een moeder takken in slaap totdat de boom droomt de wind staakt haar wilde bui de boom komt tot rust de laatste noot valt…

van de ene op de andere herfst gooiden we geen bladeren in de lucht herkenden we de geur van het vergane blad klauterden we niet over een omgewaaide boom op het pad zagen we scheefgegroeide bomen het was onze geschiedenis die we ademden van de ene op de andere herfst…

Voor het kind dat werd geboren met een lichaam dat verminkt was Voor de man die schreef niet storen en de dood zocht aan zijn stropdas Voor de oma eens trots moeder die nu kind is maar dat zelf niet weet Voor de merel die zijn lied zingt maar als antwoord slechts de stad hoort Voor de puber die naar rust dingt want het leven sleept hem voort…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

groen spreekt het blad zijn verhaal van knop tot bloem in fraai rozet als eenling in het loof gezet ruisen zij als bladeren het refrein zijn blij om samen boom te zijn…

Bomen die bladeren lieten vallen, om ruimte te geven aan knoppen, die vandaag op springen staan. Mensen die gewoonten laten vallen, om ruimte te geven aan ideeën, die vandaag gebeuren gaan, zijn bomen van mensen, die tijdloos bewegen. Geworteld zijn. Stevig staan.…

Hun grote bladeren spelen een zelfverzonnen symfonie en als je doodstil luistert hoor je een lieflijke melodie Hun blaadjes wuiven naar de wind, ze dansen vrolijk in het rond en buitelen spelenderwijs al dwarrelend naar de grond In de Indian Summer staan ze in hun volle kracht en genieten we mateloos van hun kleurenpracht Het…

De bladeren ritselen schielijks over het bospad Heerlijk laten ze zich rijgen door het bos Laverend op de wind in hun vrije val Dwarrelen ze geruisloos op het zachte mos In het hart van het bos fluit de merel Het zuiverste concert voor haar geliefde Telkens wachtend op zijn antwoord Fluit zij een melodie van eeuwige liefde Op het zachte…

De boom en het raam ervoor. De boom die eerst alleen van uitbundigheid wilde weten (toch stil) en almaar vogeltjes toeliet en bladeren vouwde, als wilde hij tot in de hemel komen, waarvan ik al wist: in de hemel komt men niet zomaar, niet op een doordeweekse dag, tenminste is nu als ik ben, achter het raam. Kalig.…

wij wisten het niet maar de talen die we spraken verstonden elkaar soms niet gebruikten dezelfde woorden maar de betekenis zong in hun melodie andere akkoorden omdat wij uit andere ouders waren geboren de omgeving contextueel een heel andere response liet horen zijn wij te lang geïsoleerd gebleven hadden een hele aarde…

dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd De klanken maken het stuk dissonant hun valsheid doet pijn in mijn oren het geluid wordt mateloos irritant ik wil nu wel eens wat anders horen De melodie…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Zand sijpelt tussen tenen stenen worstelen doorheen klank rijke woorden omhelzen de kunst om tarwe met aren toe te dekken. Omhelzing tussen verlegen vijver bewoners spitsen hun sprieten genieten van het lenteatoom anemoon van toon en tekens. Tuin maken doe je zo groen graven mollen zomers pluisjes plegen hun aanslag luchtig bellen blazen…

Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend klankgetover! Reine parelzang... stijg, Zwellend, In uw vol geschal! Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; Vlindervlug En licht...…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

Jij legde jouw oor te luister op mijn buik en hoorde muziek van de spijsvertering in de holle ingewanden, het ruisen van bloed van het pulseren van het hart dat haast onvermoeibaar klopte regelmatig de ademhaling van longen het suizen van de longblaasjes Jij glimlachte hierbij en zei dat ik nu voor altijd bij je hoorde nooit meer weg kon…

Tot de wind zich legt en het vuur is gedoofd, de melodie blijft klinken. Eindeloos.…

de rietstengels slaan de maat van de melodie in de zomerwind…

ze luistert naar de melodie haar gedachten gaan terug naar toen toen ze de melodie hoorde zittend op een bankje aan de waterkant van een boot verderop klonk muziek iemand speelde piano de klanken wervelden over het kabbelende water een melodie zo prachtig zo wondermooi Für Elise het werd haar lievelingsmelodie haar…

Bladeren van de bomen Buiten is het fris Als de zomer na verloop van tijd weg is Regendruppels aan de takken Straten vol met rondvliegende bladeren Steden met volgelopen putten Auto’s rijdend in plassen Kinderen zie je niet meer op straat spelen Die zitten zich binnen te vervelen Ze wachten op de winter Sneeuwballen maken en tegen ruiten…