Alle inzendingen over Blauw vermoeden

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht.…

Ik gleed een microkosmos in een blauwe wereld, geel van binnen, ze zei "Wees welkom, voel je thuis en geef je leven volop ruimte, ruimte voor een nieuw beginnen op elke plek, waar je maar wilt en vraag je af: wat vind je 't leukst, het leukste om te doen?…

helderst blauw van ik bemin je maar nu niet…

En in dat licht zag ik jouw gezicht bij de blauw gekleurde berken. Ik was verrukt en ik heb geplukt de mooiste rozen uit de perken. Ik gaf ze jou, die blauwe rozen. Maar pas bij dag, zei jouw lieve lach, dat ik rode rozen had gekozen.…

sinds jij bent weggegaan is de aarde niet meer blauw maar eerder koud en kil leeg en stil sinds jij weg bent zonder rede zonder doel zonder betekenis zonder goals sinds jij weg ging draaide de aarde door samen met de maan maar sinds jij weg bent gegaan is mijn wereld blauw maar zonder naam anno....…

Jouw trouwe blauwe ogen. Ze zeggen me: "Ik hou zoveel van jou". Een tijdlang, nadat je was gestorven, was mijn hart een harde zere klomp. Alsof het was gekrompen, ik niet meer voelen kon. Nu, na vele jaren, is het zacht geworden en zie ik weer jouw ogen. Zo trouw, zo blauw, dan zucht ik in mijzelf: "Wat hou ik veel van jou".…

In het grote woordeloze niets van haar, de oceanen kolkend blauw in d’ ogen, de gebaren maken alle leugens waar, waarheid tot gebaar van onvermogen. Want haar voelen kent geen mededogen, is hete gloed die het van het ontdoet, en ’t vuur verhevigt tot een blauwe vloed.…

De vlieg vliegt een rondje, daar zo hoog in de blauwe lucht, en roept: "Kijk eens......... ik doe het "vliegens-vlug!"…

Zoals de golven Van de blauwe zee Dansen naar de kust Zo dansen de woorden Het leven in Als zij spreken over Liefde…

de blauwe druifjes staan in een rieten mandje op de vensterbank genietend achter het glas dronken van de lentezon…

Blauwe luchten met witte strepen. Warme zonnestralen het is “lente”…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

geboetseerd en voortgedreven door de noordenwind zeilde hij mijn raam voorbij te onrustig om te blijven verdween hij in het blauwe gat…

In de herfstnevel ontwaar ik de blauwe jas van mijn trouwe hulp die achter de kruiwagen pijprokend wacht op de nacht…

Veelkleurig de tuin of is het eerder kakelbont blauw geel wit en rood oranje voert het woord…

stralend tegen blauw regent het zonovergoten trossen vol met goud [haiku] foto: Martien Montanus…

Heel blauwe ogen en blond als een korenveld meeslepend haar lach dat wat ze droeg dat was het dat stond haar zeg was ze knap…

eindeloos kijken ogen verlangen gevangen verloren in mij buiten zinnen vrij blauw zijn wij…

magnolia en oleander wees schrander en verander nooit van naam bid om blauwe luchten als u bloeit…

mannen in pakken in pakken met stropdassen stropdassen blauw of rood en schoenen zwart met een visie dat denken ze…

Voeten blauw Hoofd rood. Over ijs En sloot.…

Uit de wirwar van stengels, van grassen, van granen, reiken ontelbare papavers naar de wolken, naar de zon, naar het eindeloze blauw.…

Op de derde dag schitterde de lentezon in ongerept blauw. Ze versterkte de stilte. Een stolp staat over het dorp.…

De zon en het blauw herscheppen ranke stammen tot een kathedraal. De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

ik tel de bruine tegels op ’t perron de blauwe de stenen boorden en als ik vertraag laat ik de spanning in de draden zingen en rillen zucht perslucht stop geschokt dan blaas ik alle deuren open en spuw ik mijn verleden uit op ’t perron de blauwe de stenen grenzen worden overschreden door massa’s mensen dan ga ik voort…

je blauw en wit mij boeit.…

Winter heeft nauwelijks kleur bekend Schroomvallig groent het aan staken en stekken Lente laat zich als 'n sprookjesprinses wekken Toverhazelaar en 'n veel te vroege Blauwe Regen Komen bedeesd uit hun vergeethoek Vegen geel en blauw als op schilderdoek Slechts 'n noordoostenwind wakkert aan,stribbelt tegen Duwt en trekt…

De blauwe hemel spreidt zich uit over de mens die dromerig geniet. De ligstoel horizon gericht ontspringt het verticale dat weerklank vindt in een gedicht waar mens en Schepper elkaar kruisen. Het licht te fel om in te kijken straalt warme gloed. Een straaljager doorbreekt het hemels blauw met witte strepen.…

Liep het niet mooi synchroon de echo door de straten het geel, het zwart, het blauw en hoe blonk toch al ons chroom. Wat is er nog van over van al die pracht en praal? Waar is die prijs gebleven die zilveren bokaal ? In geld niet uit te drukken niet in een prijzenkast de herinnering van klanken het chroom, het blauw, de kwast.…