Alle inzendingen over Blauw vermoeden

bloemen slierten tussen geurig groen trillen kleur in spiegels water bloei verlopend in groei omhoog hang naar licht gebogen loof verdwaasd pluk ik in rood en blauw mijn bloemenzee rood golft bloot in blauw de koele ondertoon voor jou je kijkt me aan met het verwelken van de dag zie ik je gaan…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

daar heb je die blauwe reiger die altijd weg was voor ik hem door jouw ogen kon zien zelfs toen ik achterom keek was hij weg…

Ik schilder je in al mijn kleuren met alle verf die ik heb hier op mijn palet Ik schilder je blauw en een beetje groen misschien…

je woorden als harde klappen geen blauw, geen rood de pijn versteend je raakt niet meer ik zwijg je dood…

Een strak blauwe lucht, een zon die onder gaat. Ik slaak even een zucht: God is een kunstenaar.…

Rozen donkerrood een tuin hij kan niet groener blauw een hoge spar een lijster huppelt vinnig…

blauwe lucht geurt lente koude zon lacht zijn belofte in ijzige wind…

Uit de rechte haag, kort, hoekig geknipt, steekt één wilde, blauwe bloem.…

papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden van het gemiddelde levensteken de kringen waarin gebouwen strijden ik vermoed…

Zes miljoen doden hebben nooit vermoed dat hùn verhaal zò zou worden verteld. Alle gruw'len door de uwen gepleegd, zijn gemakzuchtig in één traan geveegd, veel geplengd bij Mijn beeld aan het kruis, uit een zware claim op Mijn dodesstrijd. Uw eigen verantwoordelijkheid kwijt, denkt u welkom te zijn in Vader's huis.…

Wat heb je sinds het begin meegemaakt en geleden, maar de hoop blijft je dragen en het vermoeden dat achter de horizon weer ergens en ooit licht zal dagen. Je bent één uit de velen: gekend, bemind, gezocht maar vaak ook vergeten, onderdrukt, verloren of gekwetst, miskend, gefolterd, gedood. Toch sta je weer op...…

bakstenen op elkaar gestapeld ik dicht er mortel tussen: het is een muur schrijf ik “deur, raam, dak”, het wordt een huis ik laat de zon erop schijnen aan de overkant poot ik een paal neer niet zomaar één er hangt een bordje aan: Bus niets laat vermoeden welk drama er in dit tafereel besloten ligt maar als ik zeg dat de afstand tussen…

De noten van de muziek dwarrelen als rozenblaadjes van rozen die nu natuurlijk nog niet bloeien maar geuren doen vermoeden.…

Naar het drijvende bed en de woorden die toen bleven draaien rond mijn zilte slaap zee werden groter en groter in de regen, in die bindende stilte, zo anders dan ik had vermoed tot ik verdronk. Jouw gezicht zag en die laatste hand. - Mijn woorden waren als meeuwen die ik aan de waarheid gaf.-…

Vol aarzeling en vragen, levenslang ’t geheim vermoeden, zingend zoeken en voor de avond en de nacht weer bang. Is er dan wijsheid in de boeken? Is er een antwoord dat voorgoed volstaat of blijft het gissen, raden en geloven? Toch is het voor de wijsheid nooit te laat, Want slechts wie minnen kan komt dit te boven.…

in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond,…

honderd meter poëzie ligt er tussen mij en de kleine winkelgalerij witte tandartsassistentes die in het laatste tegenlicht kleumend met de armen gekruisd wolken rook uitstoten zeven oude bomen niets vermoedend van de kap in stille overmoed nog met kale armen naar de hemel reikend de diepe plof van onze wijnfles op de de bodem…

macht corrumpeert zelfs bij tovenaressen goud vergroot de hebzucht neem Medea die Jason hielp het Gulden Vlies te bemachtigen de tweeling die zij hem schonk, bevestigde haar kortdurende macht over hem hij, de kroon al in zicht, arrogant hoger op de ladder stappende niet haar wraak vermoedende zij, diep beledigd, vermoord de maîtresse…

Hoe schuilt mijn hart zo binnenin dit broos bestaan, vol klein vermoeden want zekerheid is slechts in droom te vinden, elders niet en nooit.…

Hoe schuilt mijn hart zo binnenin dit broos bestaan, vol klein vermoeden want zekerheid is slechts in droom te vinden, elders niet en nooit.…

We zien alweer de bladeren dwarrelen en weten dat de herfst er dus weer is, maar treurnis om de zomer die er was en die in geur van sterven overal verschijnt, neen, die vecht wel om de overhand en gaat met kleuren ons bedriegen maar wint het niet van ’t vaag vermoeden dat dit niet het einde is, maar even rust en stilte vraagt.…

Toen het uur van het onheil aangebroken was konden de mensen niet vermoeden dat ze elkaar niet meer terug zouden zien Het is de hoop die als een bloem in een graftombe bloeit in het trieste uitzicht koud en eenzaam in de dagen van ontbering Een sprankje hoop, de schreeuw om hulp voor hun nood dat het verdriet enigszins…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

ik eigen blauw als basis voor helderheid en kou het donkere geeft diepte in mysterieus verdwijnen door het lichte sprankelt zon zijn magisch schijnen op pril groen en later schaduwrijk koel zomerloof dat herfst belooft in vrucht en kleur een volle rijke oogst groen en blauw daartussen parelt leven als schitterend gegeven…

Bekend is Holland om zijn molens Traag wieken ze bij weinig wind Ze staan aan waterloop of rivier Als aan een blauw lint Armen om beurten gestoken in 't blauw van lucht Mijn kleinkind volgt met oog en hand De bruinbezeilde wieken Het kijkt omhoog weet nu van wind Windkracht en windrichting en...…

Bont en blauw steen en gruis de maan sprak zo even maar er was niemand thuis Ach, waarom dan thuisblijven wanneer elders de vloed wordt gedronken uit schelpen gevonden op het strand De naakte zee helt naar voren en lijkt te ejaculeren tegen de blauwe bonte hemel daarboven Doch gezichtsbedrog rijpt mijn schaduwrijk verlangen naar een…

Strepen rood met geel en blauw. Primair, zoals de lucht. Zoals ook de liefde van een vrouw. Zullen we samen eten? Dan geef ik je mijn ogen lief. Dan zie jij dat wat ik zie: Strepen rood met geel en blauw, tot regenboog geslepen. Primair, precies zo jij en ik.…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

Het juliet rondom mij tegen het blauw van Magritte drijven wollige plukken voorbij ik in een tuinstoel lig hier voornamelijk mezelf te zijn het patina van de tijd krijgt meedogenloos vat op mijn lijf en in de luwte grijnst de schaduw van verval maar zolang het juliet rondom mij er wollige plukken drijven tegen het blauwe zeil…