Netgedichten

netgedicht (nr. 33.169):

Ongevraagd bestaan

Geboren worden, ongevraagd bestaan
maar met een oproep om te leven;
soms vol verrukking, ooit van pijn vergaan,
de zin begrijpen, zien – soms even.

Vol aarzeling en vragen, levenslang
’t geheim vermoeden, zingend zoeken
en voor de avond en de nacht weer bang.
Is er dan wijsheid in de boeken?

Is er een antwoord dat voorgoed volstaat
of blijft het gissen, raden en geloven?
Toch is het voor de wijsheid nooit te laat,

Want slechts wie minnen kan komt dit te boven.
Hij kleedt zich in een helder –nieuw gewaad
en laat dit levenslicht ook niet meer doven.