Alle inzendingen over Boulevard

Wanneer je denkt zij is een vreemde geworden en kammen van herinneringen ernstig werk blijkt te zijn vergeet niet mijn belofte dat zwervende gevoel op de oude Boulevard van Liefde die kent nog onze passen daar doe iets onverwachts en kinderachtig zoals in de regen dansen of achteruit fietsen, op de muur onze namen schrijven en gek…

zij flaneerde springerig haar een speelse wind in zondoorschoten lokken de zonnebril op een drukke boulevard ter grootte van een modegril voor ongewenste blikken taxerend spraken handen lange vingers dansten het eeuwig spel van komen en zich laten gaan ik groette zij bleef staan zag in onbedekte ogen golven schuimend overslaan…

Vet is ie.... maar vooral cool: de eerste avenue van Rotterdam Spreken voortaan over de 'Cool'singel…

De moordenaar rijdt wel twee kilometer door mensen heen, verpletterend; hun tijd staat stil, vervliegt, de massa krijt en schreit om de meedogenloze mensenvreter: de witte wagen op de dodenboulevard Tom Dumoulin gaf prachtig commentaar…

Met Boulevard aan Waal als Boul' de Nice Díe Route du Sud is niet waar ik voor kies!…

Was ik een meeuw, ik scheerde over vele stranden en boulevards om hier en daar wat mee te prikken. Dan hapte ik een haring zo uit iemands handen. Was ik een mens, dan zou ik dit niet kunnen flikken maar ik, ik ben beschermd, dat heeft u maar te pikken.…

op de boulevard langs het strand, schuin beneden mij, loopt een opvallend mooi meisje voorbij haar uiterlijke schoonheid vangt en boeit mijn blik plots kijkt zij omhoog zij ziet mij en slaat haar ogen neer dan vervolgt zij haar weg de heupen wiegend als door wind en water bewogen…

Het zal nog jaren duren voor straten, pleinen, boulevards weer geplaveid zijn. En wij, in licht katoen en zijden kleren, weet je nog zeg ik steeds vergeefs weet je nog? Flirtend flanerend glanzend bloot onder licht wapperende kimono's gebloemd camparirood? ------------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

de zon kleurde oranje bij het zien van zand en zee het warme strand waarop ik loop met de zon in mijn gezicht loop ik van de boulevard af de zee in naast mij vliegt een vlinder die verdwijnt onder een golf met de geur van zand en zee onder mijn neus zwem ik die mooie oranje zon tegemoet…

centenkwestie machtswellustelingen milieuterrorisme niet-Chinese spleetogen verboden enkels foute groene broeken op de boulevard spaghetti-vreters in het nauw onmogelijke referenda voedselbanken overspoeld door minima overspel maakt een rijke man nog rijker armlastig vecht voor bestaan niemand die gelooft dat de ander gelijk heeft…

jij spreekt met glazen toontjes die verwaaien in de wind waar ik vaagjes melodieën hoor uit jouw jeugd als spelend kind in je haren dartelt zon op zoek naar lichtend blond heldere ogen kaatsen lente als jij dansend naar mij komt wij schaduwen de boulevard spiegelen samen het verliefde paar…

tussen zonnestralen strakte frisse wind met onverwachte vlagen in zomers blond speelde hij met licht tussen verwaaide haren joeg langs strand een handvol zand over bruingebrande lijven maar op de boulevard flaneerden engelen in hun luchtig verenkleed de zon scheen fel kou kende geen genade er was geen warmte van de hel…

de herfstwind haast zich door de brede boulevard trekt een wervelend spoor in het verlaten afval schuurt meedogenloos langs huid en opengewaaide jas knarsend, razend, oogverblindend slaat hij een bres in gedroomde zandkastelen over de barre vlakte hinkelt een opgejaagde plastic stoel het kind snakt naar adem zijn schreeuw bedolven…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

weer klooster ik mijn eigen strand de uitgestoken hand liep in een ander ritme voor ons draaft de hond die vagebondt met alles wat ze vindt ons laatstgeboren kind alleen de golven horen onze woorden verbittering die zucht zout hangt in de lucht we zijn de boulevard weer opgegaan daar braken onze dromen of het goed zal komen…

Ik herinner me opeens onze wandelingen in Parijs, de boulevard, de Seine, het jubelen van de felgekleurde herfst onder onze voeten. Waarom zijn we toen niet verder gegaan? Waarom moest het begin gelijk ook het einde betekenen? De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren.…

ik componeerde jouw beeld uit mijn hartmuziek toen speelse tonen uit de hoogte kwamen sprankelden je ogen in een passioneel meeslepend bewegen danste je de melodie waarvan ik de ronding in contrasten schilderde op het doek weergaloos waren je passen in een met mes beschreven uitdaging ik zie je nu komen op de boulevard…

Peter R. de Vries Om Peter Om zijn dood Om de moord Om het gemis Om hun Promenade-herdenking aan hem Promenade wist me te raken Met beeld en geluid, de vormgeving de melodie, de zang, de emoties Het maakte voor even Het verlies, zijn verlies Iets lichter, iets luchtiger, zelfs levendiger Zo in stijl en in een zo schril contrast Met ‘Boulevard…

De stiltestofwolk in Ironia is niets meer dan een woudbloem als symbool van een mystieke pieten transformatie: het sinterklaasfeest zonder godenzonen Zachtwordend zomergras als levensdrank hangt angstloos aan de grote torenklok die luidt over de boulevard favauge het keerpunt van de spits in knollenland Geverfde vogel, glinster van geluk…

Respectloos mannetje dat je er bent Schandalen en ellende wat ik hoor Echt walgelijk er zijn geen woorden voor Oprotten Ratelband...weg met die vent Toen keek hij in de spiegel aan de wand En zag de grootste bek van Nederland…

boulevard als lichtend lint verraden zal hij ons niet in die kuil in vaalduister strand verlaten door oosterburen in ’t afkoelende zand van die intieme enclave streel ik knullig haar hand gevoel van plots ontwaken dan hapert ons fluist’ren naar een schromende kus door onze onwetendheid volmaakt onschuldig en altijd bleef ik…

Licht donker warm koud, de flakkerende winterzon speelt verstoppertje met de hemel van Tanger: langs het strand flaneert de boulevard in een steeds wisselend schaduwkleed. Maar over de baai hangen zware wolken: kamelen drinken ondersteboven van de regenboog en spugen op nietsvermoedende passanten.…

die namiddag liepen we hand in hand over de boulevard langs het meer hees fluisterde je van liefde van immer samen fragiel elk woord stil je adem kabbelde water en ik zweeg met laag de zon nog lager rilde je in mijn armen terug bij Fritz jij een Kafee Lutz ik een whisky en extra viltjes voor mijn woorden maart was koud…

zijn net gekapte haren verwaaien op de boulevard kuierend met verlangens in oogstrelende wellust in een flannel kostuum in verschillende kleurnuances de pantalon had smalle pijpen met omslag verfijnde schoonheid liefdesdorst oneindig koesterend eigen lijf en leven volledig mens in optima forma hij omhelst het leven in ijdeltuiterij…

Zo zijn het er tien en zo zijn het er honderd en sta je op Instagram en op fb En heb je je lijf, leeftijd en smoeltje mee, dan zijn het in no time een miljoen of twee Ze volgen je mening, geen oordeel, geen feiten, just fake, nep, onwaarheid, goedkoop, snel gescoord Nou mogen de schapen zich aan je vergapen en danken…

Vlissingse meisjes flaneren en paraderen, lijken welhaast te marcheren Als je ergens gezien wil worden, is het wel op de Boulevard. Meisjes van het mooie weer en van de zon, en met altijd de wind in het haar, zeg me waar ze jullie in de winter parkeren, dan ga ik op zoek en vind jullie daar.…

Het is tijd om op te gaan ruimen overgeven aan de ruimte Het is tijd om puin te ruimen uit te huilen Op weg naar de zon wachten op dit vervallen balkon Het pad dat voor ons ligt tussen donker en licht Het groen heeft zoveel aangericht tussen donker en licht De boulevard van gebroken dromen is mij in de tussentijds zoveel…

met een waaier wit golft de groenblauwe zee het verre schip zweeft mee caleidoscopisch krioelt leven zonder rust op een blakerende kust flaneerders bang voor plakkend zand kiezen charmant de boulevard pas avonds laat verdringt de wind met zilt de stank van frites en bitterbal zakt de zon in zee keert stilte terug met op het…

Sterren laten zich zien op boulevards, zijn verzonken in het diepste van alles boven het alledaagse leven gelegen, naar trouwe dragers van onmetelijk licht kijk je op, zoekt men in het aardedonker met een dorstig hart vol verlangen, de schittering plots aan diggelen doet de adem nog verder stoten naar alle in geluk uitspattende richtingen…

voorzichtig slipperden wij over de hete stenen van het trottoir beneden glinsterde het lichte zand tegen de robuuste rots boulevard de vormen van het spel anderdaags leverden een fantasierijk strand om zo op te duiken toch moesten wij eerst tot een mooie plaats besluiten moeders had hoogte gekozen een goed zicht op het…