Alle inzendingen over Brieven aan mijzelf gericht

precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde een postbode twee brieven die geheel gelijk waren aan de brieven die hij wilde posten, hij vroeg zich af wie de afzender was en hij zag in de spiegel acht brieven liggen allen door hemzelf verzonden terwijl hij er toch maar vier dacht te bezitten…

Geheim gedicht van en voor foppe dit gedicht is aan mijzelf gericht ik had een geheim en dat moet zo blijven maar ik besprak het met beitske de hulpverleenster en nu neem ik het mee in mijn graf met dit gedicht dat ik haar niet gaf ik ben schizofreen in gedachten maar helemaal niet ziek alleen een betoverde kikker met een tabaksverlaving…

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

Het verdriet is niet vergeten en de woorden doen nog steeds pijn, maar ze houden me niet langer tegen om mijzelf te zijn. Ik ben wie ik ben. Niet meer en niet minder. Ik leef, ik voel, ik geef, ik bedoel. Ik neem het heft in eigen handen. Ik word niet langer geleefd. Ik voel me nog steeds bang en onzeker maar … ik leef!…

Er zit een donker in mijn denken dat mij elke avond wakker maakt Ik heb de Duivel in gedachten vrouwen die ik eerder schuw dan haat Ze is gelovig ze ziet mij niet als ik vraag om hulp Ze heeft een visie op mij maar ik ben nooit mijzelf…

als ik zo schrijf spreek ik dan over de leegte vul ik die dan op met gedachten op papier en deel ik het met jou die op vervulling zit te wachten in de opgelegde stilte, van de namiddag, net als gister het voelt zonder meer arm in de aangegroeide kilte komt het binnen wanneer je mijn woorden tot je neemt ja, je hoort ze in het geluid…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

terug naar mijzelf..…

Zie ik nou mijzelf, is dat nou mijn ik. De wereld zo groot, een persoon soms zo klein. Hoe lang is de weg, kan ik mijzelf ooit zijn. Gedachte aan het verleden, terug in de tijd. Moet ik nou zo door gaan, blijft het steeds een strijd. Blijf kijken in de spiegel, het liefst elke dag. Weet dat ik de strijd win, Ik zie weer een lach.…

queeste van verlossing die ik zoek, altijd komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt alles verloren van het zelf, het dubbele herkent z’n eigen proces, opnieuw geboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse te delen, evolutie in één wijze les waarin ik tijdloos voor opensta, hoef ik alleen voor mijzelf…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

Ik steek mijn hand door de brievenbus, voel voor het eerst het afscheid van mijn onverstuurde brieven. --------------------------------- uit: 'Kwaad gesternte', 2016.…

Als ik iets bezit, dan is het: tijd voor aandacht -- al ontglipt die mij.…

Verwen je lichaam met mate, zodat het volgt – wat je ziel wil doen.…

Ook jij hebt een vriend die jou nooit in de steek laat: wees lief voor jezelf.…

brievenbesteller met pak en zak op je fiets post jij ook brieven?…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

Gesloten brieven zwijgen tot ze gelezen worden geven hun geheim echt niet eerder aan je prijs brieven met plezier en soms ook met zorgen brengen mensen voor je het weet van de wijs.…

Zangerig komen Je klanken naar Me toe, het Refrein is mooi En innemend, Promises from No man's land Kan ik woordelijk Verstaan - het doet Me denken aan De brieven die Ik kreeg, zonder Naam, zonder adres Van hem die ze Verzonden had - Brieven uit Niemandsland Kreeg ik, Met formidabele Ondertoon, ze Waren het…

zie je ontwaken uit de wanorde van dromend slapen ogen verschrikt blikken nog steeds naar binnen gericht vingers ontspannen in laten gaan van chaos zonder aanwijsbare naam tot je lach alles breekt en jij je weer bij de mensen weet intens voelt het leven na weggeëbde angst de dag is nu op zijn langst…

ik kijk naar al m'n boeken waar ik van hou Dostojewski ik heb het armoedige appartement gezien ik heb ook de brieven gelezen en ik schik nu romans en brieven in mijn bloedende boekenkast maar opeens schrik ik: zoveel jaren geleden is het al dat ik het las en heb het niet herlezen wie weet ben ik bijna alles vergeten en denk ik…

We schreven nog brieven hielden lang en langzaam van elkaar. Zochten naar woorden bloesemend licht soms of zwaar als een storm. Stuurden gevleugelde woorden hangend aan een zijden draad. Droegen onze brieven voor elkaar door het landschap. Bliezen adem in onze zielen en verlangden naar wat blijven zou.…

De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…

een ondergesneeuwde berg geeft jou geen warmte kille glitters verspreiden rond hem alleen door putten dijken en dalen gaat de slee spoor mijn geheim in waar ongeschreven brieven door de sneeuwbanken naar jou toe stromen zal jij in de labyrint van jouw gedachten een woordenboek zoeken om mijn brieven te vertalen?…

Kanten linten bonden de brieven, nooit verstuurd, in pakken bij elkaar. Dozijnen lipstick verbruikte ik, om brieven af te kussen. Weeïg, de geur van parfum, die ik telkens mee had willen sturen. Maan en zon en sterren schonk ik jou, maar dichterbij, kwam ik nooit.…

Brieven geschreven met een persoonlijke toon voor de verleiding blijft de spatie een rustpunt met mediterend handschrift.…

Samen, dat is mooi: naast elkaar wakker worden – of wakker blijven.…

Mijn vriend de toekomst, hier 2008 Brandveilig wordt er hier nog niet gebouwd Maris en Frans zijn eindelijk getrouwd en Seedorf heeft zichzelf al afgevlagd En internet! Dat heeft nog veel gewicht! Daar wordt zelfs elke dag wat nieuws bedicht…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…