Alle inzendingen over Daan Zonderland

Je hebt altijd muziek in je oren en je ritme past zich aan aan je loop ontspringt geen dans Zoals je mij vergeet als ik je rug kus en streel slechts de zon gaat zoals jij…

Langs de rietoever zakken mijn voeten weg. Dageraad wordt een oase In het woeste tumult De basdreun van de buurjongen Wolken weerkaatsen het gapende oosten Voorbij een glooiing vang ik De hevige adem van paarden In het slakkehuis van mijn oor. De rest raad ik Dan moet je woorden verspillen aan een daad Het ging als volgt: Een versneld…

hier en daar, jij en ik gisteren en morgen gekend we deelden hetzelfde moment maken ons andere zorgen snoepvrouw, blote delen geluk schuilt in de hoeken van suikermoleculen en op rode, rubberen nippeltongen dus dansten we maar de pijn weg uit onze harten, plakkerig de buiken dicht tegen elkaar…

Ik dans door het donker op weg naar het licht zo geef ik aan mijn angsten een heel ander gezicht. Ik dans door het donker ook al trillen mijn handen 'k zal angsten gaan overwinnen en leg het aan banden. Ik dans door het donker bekijk het door een roze bril want eenmaal die angst overwinnen is alles wat ik graag wil.…

het doffe van haar droeve ogen beloven weinig glans zodat ik steeds haar blik ontwijk en met mijzelf dans mijn voeten vegen strepen op hout als schuurpapier ik dans, maar volg haar ritme niet ik dans, maar zonder zwier…

Laten We Dansen... Maar Wals Niet Over Me Heen...…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Gebruik alleen zwart Dan zie je de kleuren van het leven niet Diegene die slechts wit ziet Wordt verblind voor alle diepere nuances Dans tussen zwart en wit De kleuren daartussen geven ruimte en kracht Relativeren eerlijk zonder verlies Maken het bestaan Maak zelf deze keuze Gun altijd de middenweg ruimte Dans en beweeg erin Mooi zwart…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

Dans met me, al kan ik niet bewegen; kus me, al weet ik niet waar je mond is; spreek met me, ik heb al zo lang gezwegen; slaap met me, al wakker ik de hele nacht; lach met me, al moet ik huilen. De hond is uit. Onze kinderen slapen nu wel zacht.…

De hals geheven wachtend, als een concertmeester op de stilte dirigerend naar de sierlijke dans. Wuivend en wiekend gaan vleugels draaiend als pirouette, om zich op te maken voor de volgende schranspartij.…

nog wel lokkende blonde lokken, bedwelmend voor altijd wilde ik die dans met jou…

spiegels tonen geen gezicht maar een stem zong zie mij... voel hoe ik verander ik word jou en jij wordt mij toen vond ik jou weer in die ander een gestolen dans voorbij...…

warmgolvend ademt de muziek in haar bloed woorden zijn meer dan alleen maar zinnen ze voelt ze danst ze droomt heupwiegend met haar 't fluisteren van de wind het ritme van de regen de schaduw van zon en maan…

Vlinder vlieg maar zoek de kleuren dans in de zon gelukkig.…

De laatste tranen op mijn wang Verwoeien in die rondegang, Mijn polsklop, eerst zo luid en bang, Vond hart bij hart ten beurtgezang; En 'k wist heel blij, voor altijd, gáns, Onder mijn wilde-bloemenkrans, Wijl goudgloed opsprong aan de trans Dat alles goéd wordt in de dans.…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

geef mij je arm leen mij je rug geef mij je schouder en voel verrukt ik luister naar muziek tussen ons en beweeg met eeuwigheid in de tijd verwaait het sterven tot een traan in ons hart open zal ik zijn en ik volg jouw voet door alles heen geef mij je oog leen mij jouw hart geef mij je oor en hou me vast en beweeg op de…

Dans licht om mij heen Bevrijdt blij de gevoelens van jou en van mij…

in begin het horten en stoten ontstond totaal geen mededogen had ik van achteren maar ogen achterover teruggefloten kletterend op gevoelige stuit alsmaar ruggelings pijnlijk duiken Michael een poepie laten ruiken daarna is het echt over en uit de laatste keer was me een zeperd het leek wel een salto mortale zoiets krijg je als Jackson…

Tranen glinsteren nog aan je wimpertjes Zoals je daar heel breekbaar en klein Verlangend en verlaten Alleen gelaten in eenzaamheid Zo voor me staat En ik voel Je kleine handje in de mijne Samen zijn we Eén Sla liefdevol mijn armen die troosten en verwarmen veilig om je heen Tot de dag is aangebroken en je dansend verder…

op een tere tak van de boom danst poëzie zonder aarzeling…

met kabels als vleugels tart je de zwaartekracht vallen is vliegen als je geboren bent om te vliegen wandel in de lucht loop over glas van de hemel naar de aarde spring van de brug zweef en beweeg in ruimte en tijd go to the edge and peer over it wie ben je?…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Een hoekige dans: een doos springt over de weg – radslag na radslag.…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita, neem ik op maandag de bus naar Beek aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend om les te nemen bij Chiquita. Wij staan altijd open voor élégance, al is onze rug nogal stram en stijf. Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes…

Dans het leven dat zo kort is, leef zoals een kind verwacht, hopend op een blijde toekomst, dans de dagen, dans de nacht.…

Jij droeg het met je mee Hagenaar te zijn indrukken bewaard om later te gebruiken jij voelde eigenlijk al een gedicht ontluiken de stad, het groen, de zee zo groot, jij zo klein Voortdurend spel van aantrekken, loslaten er was een beeld en er was een woord het laat zich zien zoals het is en hoort in luisteren, kijken, voorlezen en praten…

Een postuum eerbetoon aan Daan de Ligt, Die afgelopen week is overleden. Daans houdbaarheidstermijn was overschreden, Wat op te maken is uit zijn gedicht. Een afscheid dus, precies zoals het hoort, Ook Daan de Ligt leeft in zijn rijmen voort.…