Alle inzendingen over De kleine dichter

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

Zo klein!…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel klein…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Het geheim van de dichter is vaak zo klein dat hij zelf soms vergeet waar het ligt. Dan is hij haast bang dat het weg zal zijn of zich verstopt heeft in een gedicht. Daarom schrijft hij het op in onzichtbare inkt. Stel je voor zeg dat iemand het vindt! ------------------------------------------ uit: Vannacht zijn we verdwenen', 1993.…

We konden al een tijdje gissen: Wie zou de nieuwe dichter zijn? Wie zou de komende termijn Geen nationaal gebeuren missen? Wat zou toch het publiek beslissen? Het aantal kanshebbers was klein. De strijd was hard en vol venijn En ging gepaard met kissebissen.…

kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken kijken net zolang ik leef…

de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol is je hart te klein…

Kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht Een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken met alle liefde net zolang ik leef…

er schuilt een moeder in het kind dat zichzelf wiegt en een treurlied zingt blijf in het zandspoor had ze gezegd loop niet in de val van de groene velden elke grasspriet is er één, dichter bij de dood de kleine speelt alleen nog in haar handen…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

dan een dichter is in deze eeuw een raadselachtig artiest een liefhebber doet alsof hij alles begrijpt en bewondert u wilt geschokt worden door verwijzingen naar lichaamsdelen bloed en excrementen hoe dichterlijk is het banale hoe onzicht- baar het fijngevoelige het kleine hoe kan ik u bereiken lezer vernieuwen zonder schreeuwen woeste handgebaren…

Maar ben ik klein of gewoon heel erg aanwezig, wil je zijn waar ik ben of ben je blij dat ik dichter bij ben waar je gemakkelijk aan mij kan raken.…

Jij was de beste vriend van de man van de nachtvracht en dat vrat aan je bijna buiten je macht hield je de deur niet open maar vroeg mij naakt model te staan voor je schildersvrucht, die je in een kist had voor de boekenkast der klassieke dichters vroeg je mij, in een innig standje te poseren ik wat verlegen over mijn kleine geslacht…

op het oog niets om het lijf hebben doch die mij als dichter altijd weer weten te ontroeren…

Niets moet, alles mag, laat uit bed, ach wie het zag, maling aan de wereld, het waait hard, maling aan wat anderen zeggen, Niks moet, alles mag. Zo'n zalige luie opruim zondag, even naar buiten, voor de bekende frisse neus, dan weer heerlijk genieten van die zalige rustige zondag, jawel 't is heus, niks moet, alles mag…

ALLEEN Alleen, ik heb niets meer. Ik trek her en der wat rond, op zoek naar een huis. Een huis waar ik veilig ben. Eenmaal aangekomen moet ik weer weg. Waar ik heen ga weet ik niet. Maar ik zet door.…

De zeeën van bloed stromen over Irak Zelfs de veiligheid wordt gevaarlijk De kleuren van mij hart zwellen langzaam weg tot de diepste kleuren van mijn hart en van mijn ziel.…

ELLENDE alleen maar ellende ellende hier ellende daar ik zie het maar ik zie het maar overal waar ik ga waarik sta en waar ik zit ellende ellende ellende is er bij mij alleen maar.…

Vluchtelingen van ver Ze dromen van een land waar ze veilig kunnen wonen. geen land met oorlog en geweld Maar een land met vrede. waar je kunt zeggen wat je wilt!…

vluchten Ik ben verdrietig. ik ben bang. vluchten is het enige wat ik kan.…