Alle inzendingen over De stroom

toch door die liefde stromen Zie hoe hartstochtelijk ik met je vrij laat mij maar ‘t schoonst overkomen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij weten dat ik word genomen Weet, ik draag niets meer van kledij laat nu toch je liefde tot mij stromen…

de windmolen wiekt tegen de grijze stroom in als een Don Quichot de koperdief klimt omhoog met het lood in zijn schoenen ------------------------------- Toelichting: Nog steeds gebruiken te weinig mensen groene stroom of kiezen vanuit eigengewin voor een ander milieu.…

jouw huid smelt weg bij mondhoeken en kust de stroop van mijn lippen laat het stromen in slow motion als siroop door mijn aderen het voelt verduiveld zacht aan ik voel me loom warm in de stroom van liefde…

Blokkades opgeheven Stolsels opgelost Het stroomt weer In mij, althans Vandaag Voel ik het leven Door mijn aad'ren Stromen Niet wetend wanneer De volgende Bottleneck zich Zal aandienen, Wanneer de stroom Weer tot stilstand Zal komen…

Onuitputtelijk die onafgebroken stroom uit ons stopcontact.…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Jij bent mijn rivier, het water waarin ik baad, de stroom die ik volg.…

Maar toch, met niemand die mij woorden geeft, de woorden die ik jou bij wijze van altijd schreef, een stroom als een beek in Portugal, die bedding ben jij voor het woord dat blijft komen en stromen, het woord dat ik jou altijd schrijf.…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Rivieren stromen. Mensen worden ongevraagd geboren. Tranen stromen zoals rivieren stromen. Ongevraagd moeten wij weer gaan. Als wolken worden we gebroken. Het onbegrijpelijk mysterie blijft. Wonderen bestaan.…

De stroom is drooggevallen te krachtig en te snel…

zijn en gedijen in lieflijke meanders, de golven die kabbelen blijven in de stroom behouden daar waar een rivier ontspringt bepaalt de stroom zijn loop…

druppels blijven stromen stromen in de gedachten van mijn dromen kan me niet verschuilen niet verstoppen voor deze waterval wil alleen nog huilen huilen tot ik val vang me vang me dan ben jij sterker dan ik dacht ik val val oneindig maar land eindeloos zacht…

tegen de stroom in als een vis in het water tot de beer hem klauwt…

ze opent de deur voor de elektricien: gelijk stroom…

vergankelijkheid voortdurend verandering stroom van het bestaan…

Zijn droeve dood zal zwemmers zeer ontstemmen: zelfs met de stroom méé is het lastig zwemmen.…

stop de stroom van kwaad bloed…

Tussen de stromen van het leven door stuur je jouw schip dat wordt meegevoerd en heen en weer geslingerd geduwd, geketend, getrokken, gebogen, gedreven, gedragen vervuld, ontroerd, verbaasd, gevonden, verloren, vermaakt stuur je als een rivier meandert door de stromen van het leven heen…

Toch bevaar ik de stroom. Geen wachtlicht op de andere oever Alleen bewaakt door de poolster. Kom je niet? Jouw boot is van sterk hout. Deze stroom is nog lang niet De woeste Yang Tse en toch ben je bang. Kom je niet?…

Een wilde wingerd omarmt lieflijk de grote den voor mijn huis Haar takken wiegen zacht heen en weer op het ritme van een warme bries Kon ik zijn als die boom mijn gevoelens laten stromen op het getij van het bestaan en me laten omarmen door 's levens ranken…

dromen aan de stroom die leven heet Voor even.... lijkt gestelpt zelfs opgedroogd?…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

stromen van druppels vormen geen gordijnen want je loopt diep er door…

Een zalm zwemt van zee voor de paai naar een beekje tegen de stroom in.…

Het vuurtorenlicht op mijn hoofd brandt dag en nacht tegen de stroom in.…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

De tranen stromen langs de verweerde groeven tijdloos is verdriet.…

ontstaan als druppel groeit de stroom tot waterval stortvloed van kristal…