Alle inzendingen over De tijd waarin berus

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

Zeeën van tijd Uit het niets, Niet gewend. Zeeën van tijd, Waarin je wordt geconfronteerd met de persoon die jij bent. Rusteloos en vol met twijfel. Aan het begin, Het begin maar van wat? Deuren staan wijd voor je open, Maar wie wijst mij het juiste pad?…

De zee onafzienbaar waarin iemand verdwenen. Op de glanzende vlakte de eenzame roeier. Komt hij of gaat hij? Mengt zijn tijd met zijn woorden, ment dat voortdurende tweetal.…

Maar eeuwigheid blijft tijd der tijden waarin wij onze eindigheid niet kunnen vermijden.…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

de tijd verstrijkt in een muur van stilte doorbroken door een schamel licht waarin wij zoeken tastend, struikelend onze dromen tegemoet verblind in een spoor van jong verlangen waarin troebele beelden zich uiten in helder schijnen en donkerte opglinstert in een weergaloze schittering…

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

Ergens in de tijd kreeg ik in de gaten dat niets verloren gaat zonder spijt als je los moet laten waarin je had geloofd Ergens in de tijd verloor ik mijn onbevangenheid het hield me niet tegen om door te gaan op de weg die ik met hart en ziel heb gekozen. Paula Hagenaars…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dag de dauw die we vertrapten, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, wat in elke seconde start en eindigen kan, in de avond ligt de overvloed met ivoren plaveisels ingelegd en in de kristallen nesten waarin we rouwden…

Het is maar net waarin je wilt geloven. Het is maar net waarvoor je tijd maakt. Het is maar net waarin je interesse ligt. Het is maar net hoe je iemand benadert. Het is maar net wat je wijs maakt. Het is maar net hoe dwaas je bent. Het is maar net hoe wijs je bent. Het is maar net wie je goed kent.…

Al-tijd en over-al. Blijven zaaien heeft geen zin. Nemen we tijd om te oogsten? Tijd om lief te hebben? Heb ik wel geïnvesteerd? En waarin?…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was.…

Genezen wonden helen pijn Een geprezen tactiek waar ik in verdwijn Geen terugslag te veel Laat staan te hoog Die goeie tijd waarin ik vloog…

Ondergronds beraad waarin overlegd wordt wanneer de tijd rijp is houdt men elkaar bovengronds oogluikend in de gaten, opdat zij hem niet de loef zullen afsteken…

Leef in een tijd Waarin alles super Is, ook al is het Nog zo gewoon - Toch maakt het Me wel eens bang: Het verschil tussen Super en bagger is Tegenwoordig maar Ene millimeter lang…

" is mijn antwoord heel beleefd: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar eer en geest de pennen blijven slijpen om de taal naar tijd te laten rijpen". "Op het juiste uur geoogst, de dood kan overstijgen, een reis intens beleefd, en is geen schrale troost, waarin dicht en daad herleeft."…

is het uur waarin alles nog zonder woorden komt…

Gelukkig is de tijd waarin ik rij. M'n weg gaat echter geenszins over rozen: ik moet algauw onaangenaam verpozen. 't Is jammer, maar het daluur is voorbij. De torenklok geeft thans het spitsuur aan: de hoogste tijd om in de rij te staan.…

ogen richten steeds op mij waarin de rouwkaarten al geschreven staan in een stilte waarin mijn mond niet meer tot woorden komen maar armenfladderend licht de wind mij op en mijn doodsboot verkoos het duister de zwartheid vernietigend en het terug voorbij…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

Zelfs zijn meest sublieme gedachten worden tot op zekere hoogte bepaald wat wel... en niet... bekend is in de tijd waarin Hij leeft...…

Liefde word mij gegeven, tot onbepaalde tijd. En in mijn dromen is de zon aan het schijnen. Toch kan er een tijd komen waarin alles zal verdwijnen. Het is hier donker en koud. Ik kom nooit meer vrij door wat er is gelogen. Ik heb het leven toevertrouwd. Dat was dom van mij, was ik maar weggevlogen.…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

Weken met tijd lagen achter ons, een zee van tijd, waarin soms verveling als een vloedgolf ons belaagde. Nu, geen uren, geen dagen, geen tijd meer. De zee heeft zich teruggetrokken. Ruimt groeit almaar, moeilijk definieerbaar, een prettige doezeling. Morgen komt de tijd weer opzetten, agressiever dan ooit.…

De ochtend is als de as op jouw lippen en de nevel die de stilte draagt waarin ik slapeloos de tijd verstop omdat jij dromen fluistert en ik dromen wil over het einde dat de nacht beloofde…

ongemerkt in de ochtendstond van het universum waarin ik verblijf weerspiegelt zacht in het vooruitzicht van mijn innerlijk jouw huid geworteld in mijn lichaam steeds dieper de stilte in de mij verleende tijd…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

Verduistering was de steek van het verloren Hart waarin de ziel steeds verder afdwaalde Tot het licht weer begon te schijnen in emotionele Tranen waarin de tijden vol bevrijding waren beschilderd.…

De zolder krijt vergeten uit en weeft er draden tijd tot stof over kartonnen dozen waarin jeugd geborgen ouder wordt zoals de tinnen trommelslager in zijn houding lang verstramd of de pop wiens tule bruidskleed in vergelen is vergaan ze leefden eens zo zij verbeelden maar het spelen ging voorbij vergleed zoals de jaren waarin…