een beeld, nog dichterbij
ik zou een vers willen schrijven
over de ochtend, het ruisend geluid
van winterkoude waarin mijn hart hangt
misschien is het de eenzaamheid
die in wezen niet verandert of de minnaar
uit mijn dromen en ik van mezelve genoeg
ik volg de banen, de wolken dieper,
over het bleek, getralied gras
dat als een bevroren pijn in de tijd ligt
dit is het uur waarin alles
nog zonder woorden komt
Zie ook: http://www.youtube.com/wa...v=7mDobjBUKDo&feature=youtu.be
Schrijver: kerima ellouise, 12 december 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Daarin soms wat eenzaamheid...Mooi gedicht Kerima.