individuele kansen
Ik zag het beeld verdwazen
Met vergruisde vuisten als in het
beslagen beeld dat door open handen
Zo diep gezworen was als deze snee.
Verduistering was de steek van het verloren
Hart waarin de ziel steeds verder afdwaalde
Tot het licht weer begon te schijnen in emotionele
Tranen waarin de tijden vol bevrijding waren beschilderd.
De glans van ongekende stilte was het feit
van getrooste golven vol gelach waarin de
kwetsbaarheid van het gesloten hart eindelijk
werd geopend door de stralen van onafhankelijke woorden.
Geplaatst in de categorie: individu