Alle inzendingen over De zoekende stilte

zo leeft in mij de stilte waarnaar ik soms verwonderd kijk als immer draaiende spiegel in een gevoelig schemerlicht dat kaatst naar alle zijden om het gedoofd lawaai nog verder te verspreiden met grote ogen zoeken mijn zinnen de oorsprong van het eenzaam zijn in de hartslag van duizend vragen tot ik krachtig ben om het antwoord…

verdwaald in de armen in de armen van het woud loop ik zolang mijn voeten mij dragen kunnen opzoek naar een punt een punt van herkenning om mijn gedachten te ordenen vraag ik de wind wind neem mij mee wijs mij de weg naar het licht dat liefdevol op mij wacht…

Waar bomen ‘t maanlicht dekken en hun lover zachtjes laten ruisen Zijn ‘t mijn ogen, die daar lekken ik voel mij hier niet meer thuis en Ik zoek wereldse stilte, al zo lang gelijk gene zijde aan de overkant De stilte van het verheven gezang ‘t vredige van Gods hemelse land Ik zoek het land waarin het vuur met de oceanen vriendschap sluit…

Verstrikt In dat web van letters Zoekend naar woorden Naar beelden Die ene zin En jezelf dan tegen komen In de zalvende stilte Van je eigenste Binnen-in.…

Zoekend naar het leven naar de rede naar de liefde loop ik dwalend in de dag droom scherven in de nacht wens ik de stilte die mij wakker kust…

Ik ken mezelf echt helemaal, Ik ben en geef echt, Ik geloof niet meer in "t verhaal", Geen illussie waar ik nog aan hecht, Mijn liefde is puur, Onvoorwaardelijk en vrij, Ik leef in het hier en nu... niet met 't uur, Dat is de onzelfzuchtigheid in mij... Ik ken geen strijd, Vertrouw me maar, Ik heb alle tijd, Want ik ben echt WAAR…

Afdalend langs het pad der tranen Naar duistere krochten van mijn geest Sta ik weldra verankerd in sompige aarde Die eens voor mijn daden droog geweest Zoekend vind ik niet die reinheid Het smetteloze in mijn bestaan…

In feite zijn we zoekende zielen en naakt. Als ik je mijn hand toereik en jij die van jou, dan is het niet moeilijk en ook niet zo zwaar. Maar je geeft de ander zo gemakkelijk een douw en dan is medemenselijkheid maar een hol gebaar.…

met de tijd als aandacht teken ik rijen beslagen met mensenoren al duidend naar de zon die in mij ontbreekt hoe merken ze dan toch dat mijn eclips het verzwijgen tentoonstelt van niets dat in mij is verrezen of heeft de serre hun eigen bron verwarmt met een hitte van gestolen gedachten en wedijvert de lente met het spiraal van verloedering…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

jouw hand glijdt langs mijn wang zoals de najaarswind de bladeren streelt het ruisen is meer dan een geluid iets dat nimmer verveelt het duidt op een geschenk naar verluidt het draagt de stilte als een zoekende bruid…

Haar zwijgen draagt een andere stilte dan gisteren toen bloesems voorjaar bloeiden nu keert ze woorden om en om zoekend naar de zin van een gebroken lenteloot alsof de wind enkel dorre bladeren van bomen waait…

steeds hoger tot mijn schaduw verdwijnt stap ik een barre tocht omhoog gegeseld door de wind zoekend naar zalvende stilte eenzaamheid treft als een kaakslag in het dal staat een koe ik noem haar Gertrude dat praat makkelijker…

hoe kon het dat de zwaarte voelbaar was de broze stilte in het weifelende licht van zoekend zwerven het wenen langs verre wegen hoe kon het dat ik de nacht voelde de nooit bereikte landing altijd als ik naar jou jouw Boeken keek? er valt niets over te zeggen…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

door elkaar smijten Zoekend naar een weg…

Zoekende naar zijn eigen waarheid is hij bezig zichzelf te verliezen. En jij krijgt als vanzelfsprekendheid weer het nodige voor je kiezen. Wanneer houdt het een keer op? Hoe lang kun jij dit nog verduren? Wanneer bereikt dit zijn negatieve top? Ik wil niet dat jij het gaat bezuren!…

Zoekend in het duister Naar alles wat niet is Loopt de man met versnelde pas Dwars door de regenplas Net zo hard Als dat ik je mis…

Ontroering komt wroeten herinnering herkenning misschien de tweede ring om eenzelfde vinger maar ook een stom reclame spotje een geur of prachtgedicht de eerste dwarrelende vlok en je hond even te lief jouw gezicht likt ontroering lijkt te voelen zo`n plotseling ongevraagd kwetsbaar huilerig knijpend.…

Ik ben op zoek naar 't innerlijk zwijgen de stilte, die geen woord meer vraagt het strelend zoenen dat mijn mond behaagt het in zonneschemer eindeloos verdwijnen. Verdieping in de geur van leed en lijf dobberend op oceanische rust reuzehand die warm mijn huid weer kust verstrengelde éénwording is buiten kijf.…

Als de vastigheid zich loslaat op mijn lippen kussend brandt dan verwaarloos ik de perfectie om randen kartels te geven. Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken. Ik zal je net niet vangen wanneer je dreigt te vallen omdat je zelf weet, beter weet dat de…

nog heb ik je gevonden toch voel ik ogen priemen in m'n rug haren klauteren langzaam overeind en geleidelijk naar benee tot ik de jouwe vind en de mijne neersla, en me slechts kan hullen in stilzwijgen…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

zij zoekt de slaap in de wortels van haar bestaan volksverschuivingen hebben plaatsgevonden maar geen zo groot als de hare de impact nog dagelijks voelbaar zoekt zij tot op heden nog altijd de slaap waarvan men toen al zei dat 'ie schaars was…

De hele wereld een asiel. Vluchtelingen op de aardkloot geworpen door machteloze goden. Zonder handen, zonder voeten, tandeloos Een touw om niets aan vast te knopen. Een mouw om niets op te spelden. Maar wel een aapje Ja verdomd een aapje.…

vinden maar niet kunnen binden toch wel willen geen motivatie dus maar op zoek mijzelf op papier krijgen maar niet willen lezen in een boek niet gelezen willen worden zoals een boek zonder woorden pijn aan mijn mentale pezen voelt alsof iedereen mij al heeft gelezen en ik niet weet wat erin staat geen motivatie, angst en dus geen daad zoekend…

(aan de foute bestemmeling) Jij-zomer kwam hier binnen als blauw Wervelend, kolkend als gindse golven Ik, zoekend naar mijn steen, brand in het zoute water Niets rakend doch alles voelend Alles horend in de stilte Kijkt je blik? Of kleur ik enkel de mijne?…

zoekend naar een beter leven hoop leerden vestigen over grenzen heen teneinde te verdwijnen in de stilte van de eeuwige rust.…

Zoekend naar stilte tast ik met al mijn zintuigen om te ervaren wat stilte is. Ik wil de stilte proeven en maak een fraai gerecht vol kleuren, smaak en geuren de stilte bekomt me slecht. Ik wil de stilte horen en ga daarvoor naar zee bij slecht weer,regen en storm de stilte valt niet mee.…