Alle inzendingen over Dementie

tussen dove, blinde muren zwijgen stilaan al zijn zinnen vervagen heden en verleden in schaduw en trage dood verbleken mensen en dingen tot grauwe schimmen leeft hij in niemandsland waar Alzheimer koning is zijn schrale lijf van geest en ziel beroofd…

Coletje was gisteren jarig kreeg een kaaps viooltje in een potje en at het op Coletje moest aansterken ze had een zware bevalling voor de boeg de maan was vol met de geboorte van haar zoon zo gaat het leven van Coletje al een hele tijd en enkel de planeten die het weten pampers at ze eerder al…

weet je het niet meer of ben je het vergeten is het door de drukte in jouw hoofd of juist de afwezigheid daarvan dat je mij niet opmerkt ziet als je antwoord geeft aan mij een vreemde die voor je staat die je aanraakt met jou meegaat misschien weet je het niet meer of ben je het vergeten de tijden van weleer van ons samen…

Schimmen Ontheemd ben je, vervreemd raak je, geïrriteerd word je, verbolgen doe je, en dat allemaal omdat je niet meer begrijpt, waar men het over heeft. Af en toe praat je over schimmen in je hoofd, je wordt er angstig van, we schoppen ze samen weg en lachen erom. Als ik bij je weg rijd huil ik, machteloos doelloos.…

Gevangen in een drang met wederkerende patronen gaat zij haar eigen gang; draait het geheugen doelloos rond en blijft zij zich voortdurend klonen Als nieuw blijkt oud te zijn en er geen werkelijkheid meer is; anders dan herhaling van het oude weten, maakt zij haar tomeloze val van het vergeten die haar doet landen in verbrokkelend geheugen…

wezenloos, als al ver gestorven maar ademend zo de adem wil heeft zij haar status verworven in vergetelheid, monddood en stil twee wielen op wat leder veronderstellen nog beweging mijn hart schrikt, maar huilt ook teder toen ik haar glazige ogen haast gedwongen in mij opving van harte gefeliciteerd schreeuwde de gelukwens op haar gesloten…

Hij merkt niet meer dat hij zich steeds vergist; Zijn zieke hersens zijn niet meer te spoelen. Geen mens zal weten wat hij nog kan voelen, Hij huilt als hij weer in zijn luier pist. Van binnen botst hij tegen vage mist, Van buiten tegen deuren, tafels, stoelen. Hij snapt niet meer wat anderen bedoelen, Zit naast zijn levensweg als bermtoerist…

VERGETEN Stemmen in de verte beelden zijn al voorbij nog voor je hen echt kon zien. Spinazie is rode kool rode kool is aubergine. Staren naar schimmen nog voor je de vormen echt kon zien. Zo komt de dood je vagelijk bekend voor al binnen.…

Nee zuster, echt niet! De naam van mijn vrouw? Wel veel van de jongens en meisjes uit mijn klas!…

het begon ermee dat af en toe de woorden haar niet meer te binnen wilden schieten zij vragen moest beantwoorden met om de lippen een verontschuldigende lach totdat zij ook de woorden die wij tot haar richtten niet meer bevatten kon maar soms kon zij ons toch nog aangenaam verrassen met haar verhalen over Annie een zusje waar ze gek…

je zit in jouw eigen stoel hij ruikt nog naar de flat een eiken fauteuil met een verleden gevoel er was ook een ander maar al jaren onbezet de beweende leegte nog wel in een lijstje gezet de wereld in jezelf verliest steeds meer ook het gezicht van weleer je vraagt naar de onbekende weg ontelbare malen, keer op keer over van…

koele wind verwaait haar zilver en bolt het blawgeruite schort ze veegt met blote handen zwarte aarde in de hoop dat groen opnieuw geboren wordt ze kromt haar rug en graaft dieper trekt brede vorens in het land plant haar voeten tussen de regels en poot kleuren in het rulle zand kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje het is de wereld,…

Je wilt het proberen maar je hersens protesteren vergeetachtig ben je op zoek naar iets maar naar wat, het zegt je niets soms ben je agressief en dan weer heel erg lief je bent weer terug in je jeugd volgens mij geeft dat het meeste vreugd je dochter of je zoon voor jou is het een ander persoon en dat doet zeer herkennen doe je niemand meer…

moeder, mijn vader heette Klaas welnee, zijn naam was Jan maar die is er niet meer, helaas hij was een heer niet de gemakkelijkste, een echte ouderwetse baas moeder, ik ben uw zoon net als Gijs en Kees ja, jouw pa had de hond nog voor de aardappelenkar riep zij oprecht maar o zo in de war moeder, mijn vader heette…

zelfs een stoma lijkt alweer geaccepteerd,ja lijkt alweer dat zeg ik erbij heel veel artsen zijn er voor diverse operaties maar dreigt het geheugen uit te vallen worden we weer kind vergeten we wie we zijn en herkennen we zelfs onze naasten niet meer daar is nog geen kruid tegen gewassen en juist dat doet zo heel vreselijk zeer dementie…

Jouw oude lichaam bewoon je nog, en toch tref -- ik je niet meer thuis.…

Zoveel jaren waren ze al samen. Toen ging hij steeds meer vragen, zijn gedachten werden vager. Haar hoorde je nooit klagen, als ze weer kwamen, steeds maar weer diezelfde vragen. Al werd ze wel eens moe, als hij niet meer wist van wat en hoe. Met veel liefde heeft ze hem begeleid en nam ze voor hem alle tijd. Toch moest ze hem laten gaan…

Terug in de tijd overdenkt men het leven terugdenkend aan dat wat werd gegeven. Hoe ouder we worden hoe verder we teruggaan in de tijd, we worden weer ondeugend, we zijn weer toe aan luiers, we luisteren niet of doen alsof. We nemen iedereen in de maling, want we vergeten dingen die nooit zo belangrijk zijn als dat ze ooit…

En langzaam teert ze weg blijft er een omhulsel over van de eens zo fiere vrouw er zit een omhuld skelet dat is alles wat rest haar hersens zitten er nog wel maar zitten in ’t verleden, haar gedachten die ze nog wil delen blijven hangen in heel lang geleden, er is geen plaats meer voor de hedendaagse kost. En langzaam teert…

als ik zo naar je kijk stellen je ogen vragen je lippen bewegen op geluiden in een onbekende taal ik weet niet of zij op mijn antwoord duiden leven jij en ik op ongelijke dagen met ieder een eigen verhaal * je koude ijle vingers grijpen mijn hand wil je me voelen of zoek jij nog naar jezelf in de broze wereld door…

je komt me morgen toch halen hè vraagt ze zacht doch met dringende ogen als ze merkt dat ik haar verlaat natuurlijk, morgen om tien uur ben ik er het bezoek aan haar duurt een eeuwigheid maar met veel genegenheid over dat ene gepraat ik mag toch wel een paar dagen naar vader en moeder dat vinden zij toch wel goed natuurlijk, ik…

Ze zegt, mag ik even, Ze zegt, je moet even Ze zegt doe dit nou Ze zegt, laat het nou Ze zegt: Ze zegt eigenlijk niks meer Ze zegt niks inhoudelijks meer Ze zegt niks meer zonder boos te worden Ze zegt niks zonder je een schuldgevoel aan te praten Maar: Zei ze nou maar wat!…

ze rollen af en aan, langs de tijdlijn van dromen langs een ogenblik van slaap een murmeling glipt door zachte lippen als een woord dat nooit gesproken is, harteloos toch lief als een stille brief vol letterloze klanken zucht de nacht rond ademen de beelden die ze geeft dragen hun geheim veelzeggend in leegtes vol besef ontwaakt een…

Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Haar man was gestorven, maar dood was ie niet Hij was er gewoon stilletjes vandoor gegaan en zonder dat ze alleen was was ze alleen komen te staan Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Ze had niet eens gedag kunnen zeggen toen hij haar verliet Ze mistte zijn armen…

Hij was gek op voetbal maar snapte de regels soms niet meer Schreeuwde 'buitenspel!' bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was…

vanmorgen sliep vader een gat in de muur naar zijn geheugen hij keek daar binnen en zag het wenken van een kind dat draaide in een reuzenrad…

Voorzichtig schuifelend de eens zo stoere kapitein altijd de koers bepalend drijft hij nu stuurloos rond zijn geest verdwaald…

Zeven-en-dertig Nog maar, omarmd Door een gezin Met kinderen die Nog in de groei Zijn - zo jong nog Maar, en toch vallen Er al gaten in het Brein waardoor papa Vergeet wat hij zoeven Tegen ons zei, en Drie keer achter elkaar Hetzelfde vertelt als Was het baanbrekend Nieuws dat voor de Eerste keer aan het Daglicht wordt…

Daar waar ik niet eerder bij stilstond is dat ook ons huisdier, oftewel onze hond, dement wordt. Met wat rare dingen, wat irritant gedrag, wat ik voorheen nog niet eerder bij hem zag, zei de arts, wat ze meteen al zag, hij is gaan dementeren, nu moeten wij alleen nog leren, het verschil tussen een dementerend persoon en een zelfde…

In die wazige, nevelige Wereld van jou, hersens Aangetast door het kwalijke Werk van meneer Alzheimer, Lijkt het voor jou zo vaak Of ik in zijn nevelen ben Opgelost, niet meer zichtbaar, Voor jou niet meer tastbaar aanwezig - En nu spreek ik je, vanmorgen, Zo maar gewoon door de telefoon, En hoor ik aan je stem, aan je Toon die…