Alle inzendingen over Diep geworteld

geducht doet het gerucht de ronde onbevrucht slaakt de diepe zucht, reuzezonde niet van de lucht, deze zaak het smucht, ik kom het tegen, te vaak kun je het nog een keer herhalen, zei de blonde…

Iedereen in diep verdriet is, vervloek je het leven duizend keer. Dus laat het zo zijn, dat het niet voor niets is geweest. Geef anderen niet die verschrikkelijke pijn, dus denk eraan, het leven is niet altijd een feest.…

Moedeloos kijk ik terug, stuk scherven vallen altijd weer anders neer deze keer vlijmscherp ze snijden diepe sneden vooruit met moede schreden vooruit is al wat rest…

Verborgen verlangen diep weggestopt nooit meer die schaamte voorbij Slechts dromend over jouw verschijning van avondrood tot morgenstond Onbereikbare warmte waarom ben ik met al mijn gevoel overgeleverd aan jou...…

speciaal de doden nog bij leven slechts met woorden vergeven blijken in hart en brein kennelijk van onder de zoden wroetend met vragen diep op alle dagen in wat heet het geweten aanwezig te zijn…

maar juist dat grootse moment van ontlading blijft je bij met een diepe zucht vanuit je innerlijk merk je de weemoed…

Zwoele nachten stille krachten zachte warme huiden mysterieuze geluiden intens gevoel wat is het doel later, diep in de nacht het slotakkoord in al z'n kracht…

Onbewogen in, de diepe bruidsende, wateren. Liggend als een, steen, vast en besloten. Stralend als, niet vergane, glorie. Verschuivend door, overgewicht, slaande in het niets. Verloren in de diepte, ver beneden de lucht.…

Dat voorwerp dat diep in je tas hoort Of op schier onbereikbare plekken Dat blijkt als een wilde te lekken Het privacysproeiende paspoort In afwachting van actie uit de Kamer Hanteren we voorlopig maar een hamer…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

Wat een geweldige dag ik zit heerlijk in de zon met een lach een strak blauwe lucht ik geniet met een diepe zucht oh, wat ben ik blij de zon te zien deze dag krijgt van mij een tien…

Er is een grote stilte Maar toch is iedereen blij En ook die mooie ketting De ketting die ze kreeg van mij Dat gevoel dat er is De warmte diep in mij Nog steeds is er die stilte En dat warme gevoel Maar dat kleine beetje zegt een heleboel…

Het verkoudheidsvirus Van de snotterende man voor mij Wordt enthousiast opgezogen Door de airco En elders in de ruimte Weer uitgeblazen Waar iemand net Even diep ademhaalt En geniet van de koele Frisse lucht.…

Zij is het onverzettelijke baken Van cabaret zoals het is bedoeld: Ambachtelijk, gedegen, diep doorvoeld... Kortom: al wat in onbruik dreigt te raken Dus zeer terecht was gisteren die ode In deze quasi-kleinkunstperiode…

Wat ongezegd mijn mond in diepe voren open spert, die ene vraag aan jou, die in stille tonen valt en sijpelt, vorm en stemming zoekt, de lippen zwanger van het zwijgen.…

bewegende wind verklaarde dat wat brak verdonkert lag liet me achterhalen hoe het land in zijn diepe sporen leven heeft bewaard het ontbindend doodse stilaan het gelaat van verwachting vertoonde…

als ik in grijs ontwaak wind waait koud over me heen waarom zou ik dan in mijn wakker worden naar de dag trachten dan wacht ik liever diep verscholen in mijn verlangen tot rode gloed me in al zijn warmte begroet…

Diep in de nacht blaft een hond huilt naar de sikkelvormige maan Er is weer een bekende overgegaan een band van zijden draad doorsneden Misschien is het slechts een droom van de hond, de maan en van mij…

het zij voor altijd vastgesteld niemand is te vertrouwen nillens willens zal iemand ergens ooit iemand anders bedriegen beliegen diep gedacht afstandelijk ook laten we wel wezen maar je zal toch maar een keer de klos of lul geweest zijn…

gedachten door mijn hoofd laten gaan vast houden niet omkijken diep in zijn ogen de laatste kus zal de eerste zijn loslaten om lief te hebben laat jou laatste kus de mijne zijn…

wanneer het leven niet wil spreken zware zinnen diep en binnen breken loopt de gedachten van huis naar een roestig spoor waarop ik koude woorden krakend knarsen hoor…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

Er is steeds iets wat ik niet kan verklaren het is er altijd een gevoel heel diep in mij. Wat me overmant me liefdevol omarmt het is sterker dan al mijn eigen krachten. Soms doet het ook pijn maar meestal is het fijn het heeft een naam die luistert naar gelukkig zijn.…

Ik kijk in de nacht naar de donkere lucht en sla in verwondering een diepe zucht.... om die mooie sterrenhemel. In de stille nacht. Ik sluit de gordijnen tot morgen de zon weer gaat schijnen!…

Hij zei: “Je stelt me diep teleur. Weet je nou nog niet hoe het moet? Ik vraag me af wat je hier doet.” - “Die vraag stel ik mij ook wel eens. Vooral als het weer kerstmis is!” (koor 7)…

Ik zit nu in een diep zwart gat ik voel me zo verloren Ik heb zo’n behoefte aan wat warmte en om iets liefdevols te horen Ik voel me zo nutteloos, eenzaam en verlaten is er dan niemand die dat ziet Heeft niemand dat dan in de gaten?…

zacht koelt zee in rode tinten de zonsondergang weerkaatsen hogere sferen hoe kou zijn warmte neemt in diepe duisternis blijft toch het noorderlicht zijn fraaiste straling geven…

Wil je weten hoe ik me voel wat er zoal leeft diep in mij. Lees dan mijn woorden daarin verwoord ik wat ik niet zeggen kan.…

mijn geweten is niet schoon mijn geweten is heel vies het is stoffig daar diep in mij een plek waar de zon  nooit schijnt ik wil het schoon ik wil het schoon poetsen met mijn tandenborstel was het maar zo makkelijk als het poetsen van mijn tanden.…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…