Alle inzendingen over Dierbare

Van leer gevlochten Verbonden met de ander Blije blik toen ze het kochten Liefde voor elkander Een roze wolk zichtbaar Mooi gebonden om de hand Hunkerend naar elkaar Een lach, zeer charmant Een herinnering aan de brug De eerste zoen Heldhaftig op elkaars rug Klavertje vier, zo groen Kusjes op het bandje Nooit meer in de was Handje in…

Jij zegt altijd de juiste woorden waar ik in kan geloven verhalen groot en klein je geeft mij vriendschap vriendschap die ik nodig heb om te overleven en geeft me woorden wanneer woorden superlatief zijn laat me geloven dat ik alles kan zelf vliegen met gebroken vleugels en zet me weer op het rechte pad wanneer ik blind was opende…

Vandaag is de uitvaart van iemand die dierbaar is in ons aardse leven. Naast de kist ligt aarde en zand zo wilde zij worden teruggegeven. God was voor haar niet een naam nee, Hij leefde mee in haar leven. De zon komt binnen door het raam een mooie dag is haar nu gegeven. Ook op de begraafplaats schijnt de zon.…

Loop naar buiten en zeg me wat je voelt De rest is aan jou Het is een aanzet door jouw zee van dierbaren Die het met jou goed hebben bedoeld…

tijdloos Jij houdt van Jannes, ik van Depeche Mode Jij bulkt van de centen, ik sta regelmatig rood Maar ik voel je Een invloed nooit eerder gevoeld Onweerstaanbaar en alsof je me optilt als een grote golf die tegen me aanspoelt Geen verschil weegt op tegen onze gelijkenis In de liefde, soms zichtbaar breekbaar maar vooral voelbaar dierbaar…

in een flits zie ik opeens mijn overleden vriendin in het gebaren van handen of het schudden van haren soms mis ik haar intens met al haar dolle fratsen vaak was ze heel verstrooid leefde in een andere wereld je zus en ik spreken wel eens over hoe dierbaar je ons was .…

Toelichting: Constance, mijn kvk-collega en vriendin, was in januari 2004 plotseling, zelf aangestuurd, overleden. Ik verzorgde de uitvaart o.a. met duiven, die telkemale bij me langskomen, waar ik me ook bevind, zoals eergisteren in Zuid-Spanje op mijn balcon. Het gedicht is opgedragen aan wijlen Constance Blanken. Ze was er toch weer mijn…

Verder. Een ruis in het gewone. Geen adem in open lucht. Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

Jij legde woorden op mijn ogen blinddoekte mijn ziel in zaligheid wij lieten ons gaan en waar de zee zich terugtrok omarmden wij de welving van de nacht lepeltje lepeltje jouw armen gevouwen om de mijne speelde je mijn vingers een voor een open en weer dicht één sloop waarin twee kussens er was werkelijk geen speld tussen…

We rijden weg van wat me dierbaar is De kamperfoelie geurend aan de muur Een mossig klinkerpaadje naar de schuur Dat oude thuis met mijn geschiedenis Het is geen einde maar een nieuw begin Met alles wat me lief is binnenin.…

in dit leven gemangeld & vermalen vermorzeld & verminkt maar nooit stuk gegaan niet verslagen, of bij de pakken neer nee, keer op keer weer opgestaan opgewekt met liefde & levenslust m'n zus, zij rust…

bestelen de armen verkrachten het recht hun galmende woorden klinken net echt kaatsen in valsheid de eerlijkheid dol schreeuwen van vrede maar hun echo’s zijn hol eisen het volgen preken verraad vertellen hoe heden in toekomst vergaat draaien de waarheid welsprekend een loer leuren met zonden in een genadig rumoer stralen schijnheilig…

vol overgave voeden zorgzame valken hun dierbare grut tot krachtige vleugels weer boven het landschap zwieren…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

Stilte aanbidt de herdenking van hen die het land dierbaar waren en nog zijn. Vergeten is geen optie want de waarde van de stilte dragen wij nog in ons hart.…

Het vlees was van een varken dat een prachtig leven had gehad en in zijn stal, der dagen zat, in vrede is gestorven met zijn dierbaren rondom zijn bed.…

Het zijn de kleine vlinders, onze dierbare aan de wand. Het zijn de stralende lichtjes, van dat verre vreemde land. Als sterren konden praten, ze zouden zeggen slaap jij nu maar gerust. Om ons hoef jij niet te treuren, iedere nacht worden wij opnieuw gekust.…

vanuit mijn wens droom ik op een witte ondergrond helder is het zicht met kleuren van de dood contouren die mij vertellen over hen die mij dierbaar zijn en straks waren…

De ander is als geen ander zo anders als de ander zo onveranderd anders zo zichzelf het dierbare ik draagt mede andermans pijn zo anders kan de ander niet zijn.…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

Hier is dan toch de klepel van pedèl Ja, Oeles lange queeste is ten einde Hij kan weer feesten in de soos van Leiden, Zijn woon- en of verblijfplaats Zwaagwesteinde Waar zijn vriendin woont, of misschien in beide Maar zonder zwarte toga hoor, jawel! De klepel lag in Wappers twijfelaar Op zijn pick-up uit lang vervlogen dagen En nachten,…

Zo jong Je broze afscheid Een witte vlek Op de keukentafel Zo jong De omhelzing Van je dierbaren Niet gevoeld Zo jong Een dans macabre Op de thermiek Van spijt…

Voor allen die mij dierbaar zijn Voor mama en familie wil ik er altijd zijn en dat zijn er echt velen...…

Gevolgd door een mist van dierbaren, gebroken uit een lichaam van kristal, opgaand in het mysterie, van wat komen gaat.…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

zo dierbaar gebleven herinnering aan een stal, een ezel en gelijmde os waar schapen graasden op geurend mos onder een boom vol kleur en schittering in onze ogen nog stille verwondering rond het kindeke op een takkenbos zo dierbaar gebleven herinnering aan stal en ezel, weer gelijmde os kaarsjes flakkerden in de schemering op onze wangen…

wordt heb je alleen nog leed Wij gunnen u de rust welverdiend we zullen u missen lieve vriend Ga nu maar naar allen die ons dierbaar zijn zij zijn u voorgegaan weer samen, dat is pas fijn…

Een dierbaar gevoel Ervaar het is Valentijn Hij zou niet durven Valentijn was er echter niet bij Pak hem bij zijn lurven Hij was teveel op het web Aan het surfen Aandacht: hij is snel Voor je het weet Verplettert hij je met geweld…

mijn dochter heeft een tatoeage heel dierbaar, goed voor de fotoreportage het is de handtekening van haar vader hij was haar levensslagader 10 jaar geleden is hij overleden een mooie herinnering aan een warm verleden…