39496 resultaten.
ver is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 het land naar zee grenst
oevers over de wrakke
kwelder die met water
lijkt besprenkeld
morgen is de zee weer
haalbaar dichtbij
en draaien kolken onbemand
de wisseling van wacht, eb naar
vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk
staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw
in dromen aanlandig mij verrast
zij is als een viool ter hand…
genoeg !
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 377 koop een foedraal
om je tong in op te bergen
zodat ze niet meer snijden kan
zoek een alchemist
om tegengif te brouwen
zodat je venijn me niet meer raken kan
geef me een schild
om die moker af te weren
zodat je me niet meer raken kan
of beter nog
laat me met rust
ik heb het wel gehad
dag schat !…
Eindelijk naar huis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Ze wilde het niet
Toch wilde ze het wel
Ze verlangde om naar huis te gaan
Niks was er hier dat ze nog wou
Ze was ongelukkig
Ze wou naar huis
Daar stond ze dan
Zo hoog
Ze sprong
En zei:
‘Eindelijk naar huis’…
Als ik als oude schildpad.....
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 864 Ze kunnen gaan staan kloppen
boven op mijn schild
maar je komt slechts naar buiten
als je dat zelf wilt?…
Doodse kilte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 568 zijn lippen
vormen nauwgezet
de woorden
uit bevroren zeeën
leggen vorst over
haar trillend vel
waar zij tastbaar
de witte tekens weet
achter het weerloze schild
delfde zij
al lang en onomkeerbaar
het graf voor vergiffenis
werpt ze haar schaduw
dag na dag
over de betonnen steen…
schildpad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 daar gaat
langzaam
de schildpad
je vraagt je af
bijna alle genen
gemeenschappelijk
blijkt uit onderzoek
toch zou ik
de schildpad liever
een harde trap geven en
daarna een liefdesliedje zingen
het schild van de schildpad
is zoiets als cultuur en trap eens wat
en dan breekt er iets
maar ik trap niet
als ik haar zie
en als…
Mijn broers
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 741 Mijn broers, die zijn gewoon uniek:
schilden, wasten, schepten kolen
voor een kleine zus altijd sympathiek
jouw hand in de zijne verscholen
Volgen kon je hun spoor
geschreven in het levensboek
gelukkige herinneringen
die je regelmatig op zoekt
Deze band gaat nooit teloor
gevormd door het nagelaten spoor…
Droomkalender
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 144 Streep de dagen door,
de maanden, de betekenisloze
nummers van dag en week,
Vergeet elke datum die
niet méér is dan een
Nietszeggend getal
in het brandpunt
van de tijd -
Streep de dagen door,
verbrand elke datum en
Laat in deze seconde
alles los dat samenbalt
In het brandende
heelal van de tijd.…
[ Bang scharrel ik rond ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Bang scharrel ik rond,
er zijn hier grote gaten --
die ik niet kan zien.…
vlindertje
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.208 Een vlindertje zit op het raam
Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen
Niet wetend van de faam
Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen
Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet
En pompt zijn vleugels vol met bloed
Hij vliegt verzekerd over de heg
Zoekend naar zijn levensweg
Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon
Die hij als rupsje…
Voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 767 Gebroken door pijn,
Gecrasht door verdriet,
Grote scherven, kortsluiting
en veel schade.
Het slachtoffer, onschuldig
en getekend door littekens.
Onherstelbaar!
Toch wordt het gelijmd
en gereboot.
Maar, zoals bij een vaas die
opnieuw in elkaar is gepuzzeld,
zie je krassen en littekens nog,
voor altijd.…
Zie je dan niet?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 416 Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer.
Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht?
Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…
Groene ogen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 734 Groene ogen waar ik zoveel in zag.
Groene ogen en jou lieve lach.
Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd.
Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach.
Ik…
Hoe kan je mij dit aandoen?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 437 Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij.
Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij.
Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem.
Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem?
Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek.
En als ik…
De acceptatie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 933 Het begin van acceptatie begint te ontstaan.
Het is tijd geworden om verder te gaan.
Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn.
Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn.
Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij.
Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij.
Ik begin de herinneringen al mooier te vinden.
In plaats van…
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens
gedicht
3.0 met 308 stemmen 46.871 De kaarsvlam vormt de hand tot schild.
De krokus wijst beton zijn grens.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.
-----------------------------------------------
uit: 'Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?'
van de theoloog en publicist Okke Jager (1928-1992)…
Hashtag de Clown
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 162 Als larve leven zij
in zichzelf gekropen
schimmen in een
schild tegen de
buitenwereld die
weet dat zij zich
ooit wel eens zou
kunnen mogen laven
in een schulp vol
charme
Traditioneel met
een hoed en rode neus
grappenmakers
met echt veel te
grote schoenen die
hun afdruk in
een langzaam maar
zeker moedeloze
enggeestige (wereld)
zetten…
EENS EVEN
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 27 Het gebed tot God
zegent de vroege ochtend
evenals de late avond
en menig verstrooid uur
bij
het drukke middag van de dag
eens kort en krachtig
blije woorden of vragen
naar de hoogste Heer zenden
is een onkwetsbaar schild
sterk en steeds te gebruiken
onder voortgaan vol geloof.…
De wezenlijke schijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 595 mijn spiegel
is aangetast
door de jaren
waar ik nu in kijk
is verworden tot
doorzichtig glas,
aan een loep gelijk,
doch zonder dat hij
de afstand naar mijzelf
kan verklaren
een schild dat
niet meer weerkaatst
en het innerlijke naar
uiterlijkheden verplaatst
door een filter die steeds
grotere gaten vertoont
opdat de werkelijkheid…
In de oorlog
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.011 Zij schilde aardappels.
Een Duitse soldaat kwam achterom.
Ausweis bitte!
Ik herinner mij een grijsachtige kaart
met een foto er op.
De soldaat droeg,
behalve een helm, opzij
een groene bus,
een pijlenkoker leek het wel.
Gelukkig leven wij nog.…
Vlucht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 527 een gelig licht bruint irreëel
de blanke houten schuur
een eerste druppel spat tot kroon
op de arduinen muur
het zacht gekeuvel op ’t terras
wordt stilaan animeus
geroffel op de parasols
maakt pimpelaars nerveus
bij glasgekling en stoelgeschuif
wordt hier en daar gegild
de vlucht naar binnen wordt gestart
met dienbladen als schild…
onderweg
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 727 er zijn geen monsters meer
verslagen of op handen gedragen
gemaskerde creaturen dansen rond
het vuur dat passie heet
schilden weren de vlammen
as smeult in de aarde
hier en daar blaft nog een hond
de avonden zijn rustiger nu
buiten dwalen de lantaarnpalen
in het groene maanlicht
ik hoor de echo van haar stappen
ze is ver weg van huis…
Met de muziek mee
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.350 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist steeds weer breuken te lijmen
nu schoonmama is vertrokken
poets ik alle grijsgedraaide platen
en strijk de kukident in de groeven
gelukkig zat er geen muziek meer
in de liefde…
Ik poets de plaat
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.524 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist breuken steeds weer te lijmen
nu ze eindelijk is uitgemoeid
poets ik al onze grijsgedraaide platen
en strijk haar kukident in de groeven
gelukkig zat er toch al geen
muziek…
Smisse je
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 149 ik beukte, hamerde en sloeg
nagelde, spijkerde een schroef
krijtte, zaagde en spleet
kerfde, vijlde en sleep
ik pinde, boorde en trilde
schaafde, schuurde en schilde
lijmde, plakte en kleefde
verfde, lakte en zweefde
immer
totdat het niet meer klopte;
het geen hout meer sneed
en 't kind was dichtgetimmerd.…
Kurma (schildpad)
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.531 Misschien
als ik slaap, maar bij het minste geluid
verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn
oren en mijn ogen, ze worden als het ware
in een schild gezogen. Zijn magere kop
raspt soms over mijn tong, en praat maar
zo vertraagd dat men het nauwelijks
verstaat: hij noemt mijn klieren
liefde en ik hou van hem.…
De Engel in het wakend oog van God
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 973 Wij zijn een daad van Liefde
de poëzie die de hemel schrijft
in een wenk naar de oorsprong
Wij zijn een schild van licht
de Engel in het wakend oog
de wachter die de puls regeert
Wij zijn een punt van kracht
geschapen in een ademtocht
van een bodemloos heelal
En waar Zijn woord de Aarde raakt
glijden lichtjaren fonkelend
uit de ster…
Mijn schild ende betrouwen
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 959 Bush wil voor zijn raketschild blijven strijden
Maar Poetin is helaas niet zo amused
Zijn vechtlust krijgt hierdoor een flinke boost
Wat het klimaat verslechtert tussen beiden
Bush gaat de global warming overwinnen
Door weer een koude oorlog te beginnen…
Mijn schild ende betrouwe
netgedicht
4.0 met 60 stemmen 4.198 uiterlijk verbeeld
in lijfelijk omsloten
blinkende rituele togen
waar schoonheid haar
stoffelijke genegenheid toont
viert daarenboven
de zachte schittering
in jullie beider ogen
zij weerspiegelt
de onnavolgbare weg
naar woordeloos gevoel
waarin liefdevolle herkenning
het wederzijds bestaan,
een hoopvolle eenheid beloont…
ik draag geen zichtbaar schild
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 297 eerste sterren
ter grootte van een handpalm
dwingen mij naar de linkerkant van het raam
de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde
keert weer om de rest van zijn verhaal
te vertellen
ik leg het gele stof
in de sneeuw, naast kleine voetstappen
en zes jaarringen
hoor slechts het wiegelied
van de boom die met zijn takken zachtjes…