Alle inzendingen over Durf

soms durfden we maar nooit alleen met luid bonzend hart langs luchtig geklede dames in schaars rood licht... van levensgroot bloot schrokken wij ons dood…

ik hou niet van klaprozen en watermeloen de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte…

Ik durf mezelf niet geven. Ik durf mezelf niet open te stellen. Ik durf jou de waarheid niet te vertellen. Waarom wil je samen met mij door het leven? Ik ben bang om te worden gekwetst. Ik ben bang om mijn leven met jou te delen. Voor mij ben jij één van de velen. Al die leugens, er wordt teveel gezwetst. Ga weg, alsjeblieft!…

Als ik terug kijk op hoe het vroeger was, toen we alles nog moesten bereiken, we met zijn allen nog zaten in de 1e klas, als ik daar nu op terug durf te kijken, dan zie ik tot mijn grote spijt, dat ik nu niet meer durf te dromen, of te denken aan een mooie tijd, want die van vroeger zijn ook niet uitgekomen, ja dan zie ik hoe mijn verwachting…

Zo smeet ik met durf die knoestige turf van een Britannica van mijn plank.…

Hannie Bedankt voor de brieven die je hebt teruggestuurd Ik heb ze ooit geschreven maar durf ze niet nog eens te lezen Liefs Cees…

Durf te leven Voor de tijd die je is gegeven Geniet van dag tot dag Ook al is er tegenslag En ook al heb je pijn Het leven kan zo kostbaar zijn.…

Maar ik durf het dak niet op.…

Durf. Zin.…

Nog steeds wacht ik op de dag, waarop ik mijn verzet durf staken. Durf aanvaarden al wat is. Aanvaarden van de stroom, waarmee we kunnen drijven. Sterven van verlangen, naar wat ik mis. Het aanvaarden van de wetten, die niet zijn zoals ik wil. Het feit van onze eigen dood, die een feit van leven is.…

Durf dan te dromen en te werken, en lach zoals een kind dat kan, vertrouw het leven, telkens nieuw weer, vertraag je stap, geniet er van.…

De weg rechtdoor is alleen recht, links of rechts zijn ook niet slecht, maar durf hobbels te nemen, toon durf en lef. Is het vreemd als ik toezeg, dat ik het hobbelige pad genomen heb?…

, het maakt niet uit wat het antwoord is Een nee heb je altijd en een ja als het goed is Durf gewoon te vragen zo dat het duidelijk is Het is zonde spijt te hebben omdat je het andwoord niet wist…

Donald Trump zocht macht. Donald heeft eindelijk gevonden, wat machtelozen blijven zoeken. Menige narcist verandert, wanneer hij heeft gewonnen. Wanneer zijn vijanden, zijn vrienden zijn geworden. Wanneer wolven veranderden in een kudde makke schapen. Donald, please. Laat schapen schapen blijven. Jezus is toch jouw voorbeeld Donald?…

Ben ik jouw oefening om te luisteren, alleen een vraag te stellen als ik niet verder durf om fragmenten van feiten en verwarring uit te braken in een horten en stoten van stiltes die jij ondergaat zonder comfort, zonder dichterbij te komen zo dichtbij ben je al vol vertrouwen dat ik diep durf te ademen, te huilen en verder te gaan…

Er was laatst een stuntman in Hagen Die wat graag een meisje zou vragen Hij dacht: 't is geen stunt Te doen wat je kunt Maar dit durf ik echt niet te wagen…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

Maar als ik me bloot durf te geven blijkt dat ik alles dat meekomt met de zon niet aan zal kunnen en dus alsnog wegzak uit het leven…

Dit zal een eeuwigheid gaan duren… Want dan pas, durf ik te spreken, nee, dan pas…durf ik te vragen….…

Durf daarom te kiezen voor een genieten van elke dag. Omlijst met die levensvreugde waaruit je leven mag.…

Ik wil je wel vinden, Maar zoeken durf ik je niet. Ik verheug me op ons lot, Maar ben bang voor de weg ernaartoe. Deze weg zal dus geen einde hebben, En een ‘wij’ zal nooit bestaan.…

weerspiegel in verrassende varianten waarachtigheid nodig me uit om er te blijven bij stilstaan tot ik binnen handbereik jullie als verhevenheid durf neer schilderen…

Niemand niemand is er over ik heb ze weggejaagd een voor een er is niemand meer tegen wie ik kan praten bij wie ik kan huilen naast wie ik kan schreeuwen niemand die mij nog kan verdragen bij wie ik mezelf durf te zijn in mijn bangste dagen…

kan ik deze stilte dragen als ik niet weet of ik haar verdragen kan durf ik naar het einde te lopen als ik niet weet of ik het verduren zal leef ik als de tijd vliegt en ik niet weet hoe ik hem vertragen kan…

sorry, ben bezig de lat lager te leggen - het plafond zuigt ze mijn trainingswegje moet opnieuw open gemaakt - de rug naar het werk…

En dat ik ervoor durf te gaan?! Geef me zijn nummer dan!…

War kom ik je tegen en durf ik vragen wat ik weet en toch niet helder krijg?…

durf me mee te dragen geef me gestalte vertrouw me je helemaal toe als bron van tederheid die telkens weer oplicht in jouw waarheid…

Ik ben een slak, en durf geen hap te eten want ik zag iets vanaf een berkenblad en werd er misselijk van moet u weten een mens, ik zal het nimmermeer vergeten die al mijn vrienden uit hun huisjes vrat.…