Alle inzendingen over Durf

Mensen geven me soms een raad te vechten in het leven hoop dat het zo beter gaat maar of ik jou, dat durf te geven?…

durf jij? ... met open hart met de rivier meestromen richting 'wij zijn'...…

Ik durf niet meer te schrijven Want de sterren staan niet meer goed in het akkoord van liefde, kans en geluk voor mij Ik waag het niet meer om te schrijven Want achter mij vindt de grote zonsverduistering plaats Ik durf niet meer te schrijven. Want mijn schoenen doen me zeer aan mijn voeten. Buiten is er het gerucht van krijg en oorlog.…

te vroeg ontnomen in zomerse volheid gegroeide uit lenteknop gesprongen liefde dat dít jóu kan gebeuren waar komende dagen zich - voorspelbaar - nevelden in verdorrende najaarsmist de wintertijd zich kil en guur koud beloofde is er - als bij bliksemslag - de tijdseigen bontgekleurde kriebel een hartverwarmende winterwollen sjaal en durf…

Durf ik voelen zonder verzet? Aanvaarden wat is? Zonder steeds te denken, aan wat ik in mis? Durft een mens toe te geven, dat mooi ook lelijk is, wanneer ons denken staakt? Durf ik smakeloos te proeven, hoe bitter bitter smaakt?…

Durf eens, schreeuwt het kind, dan zul je zien wie er wint – meneertje de wind!…

Steeds vaker durf ik, durf ik te zwerven door de ruimte. Steeds vaker beleef ik, begrijp ik het moment, als essentie van de tijd. Steeds meer sterf ik, sterft mijn gek idee van vreemde eigenheid. Steeds meer val ik samen, val ik samen, met wie ik was en met wie ik ben.…

Ik durf niets meer te zeggen, maar ik moet. Ik trek mijn mond open, opnieuw. Ik durf niet goed, maar ik moet. Mijn schakelaar gaat weer om, ik heb mijn taak vervuld. Het is me gelukt, want het moet. Eindelijk is het voorbij, de zware ochtendstrijd. Ze wil het niet, maar ze moet.…

Als los zand glijdt het geluk door mijn vingers, ik heb het in mijn handen maar durf het niet vast te houden.…

Ga niet slapen, jij wilt graag liefhebben, durf het -- en ga niet slapen!…

Jij wil er niet aan denken jij ziet morgen wel hoe het gaat maar je ziet me graag je hebt me lief dat voel ik alle dagen durf jij soms ook te hopen durf jij soms ook geloven in liefde, in een toekomst een toekomst met mij? Jij moet er niet aan denken ik wil het jou niet vragen wacht jij maar af tot morgen maar mag ik intussen dromen?…

Er is nóg durf en moed maar soms ook stagneren en berusten - pas op de plaats - tot ergens - hopelijk - het vuur weer oplaait uit de as en opnieuw risico en durf vertrouwen en dapperheid in sterke vrouwen weer kansen krijgen.…

Ik durf geen spel te spelen, te bang voor het falen, in dromen of met vlagen, mijn angst pakt me en stopt me in een wagen, ze duwt me van de berg af. Nu is het een spel en durf ik niets te wagen. Ik schiet langs de bomen, vlieg over gaten. Nu is het een spel en durf ik niets te wagen en in vlagen zie ik het al gaan.…

stap in ik voer je mee vergeet even de rest vraag niet hoe je komt er wel verward verwonderd misschien wel verdwaald in een bos of op zee kijk om je heen het is zoals je wilt je maakt het zelf ziet het zelf durf te dromen durf alles anders te zien op jou manier en laat je mee voeren door je fantasie…

Was, ik durf het niet uit te spreken. Is, dat klinkt al beter. Maar, dat klopt niet! Je bent dood, Maar leeft nog in m'n hart.…

Ik durf het echt niet. En jij zo onbevangen lacht als je me ziet. Maar vandaag met valentijn lees je nu mijn verlangen…

Ik durf niet meer te luisteren naar de stilte want in elk gefluister hoor ik haar stem en worden mijn ogen door ijsgang versluierd.…

nooit durfde ik te verdwalen bang voor de lege vlakte diep en ver in mij gelegen ik durf het nog niet…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

ik haatte op een dag al mijn leugens, mooi verpakt in knik en vriendelijke lach terwijl ik anders voelde ik wilde dus mezelf zijn en niet zo op mijn hoede gaf alle ruimte aan mijn pijn en opgekropte woede zie nog mijn baas, de heer van Geel geheel van kleur verschieten mijn handen wrongen om zijn keel dat was pas écht genieten…

we leggen een plank over de sloot een van ons neemt voorzichtig als eerste de hindernis 'de overkant als bevestiging van dat het haalbaar is' mijn uitgestoken hand reikt naar de volgende kom maar zeg ik... het donkere water blijft vooralsnog rimpelloos…

Ieder die wil overleven streeft naar nieuw en beter ook, maar de lente komt al jaren zonder vaandel, zonder rook; enkel maar met lenteluchten, bloesems, geuren, vogelenzang, innovatie heet in woorden wat wij dromen nachtenlang; mens, durf nu toch echt te leven, stoor je niet aan zoveel praat maar geniet van kleine dingen, morgen is 't…

Maar stiekem weet ik, dat ik het de volgende keer weer niet durf..…

met vogelogen keek je de afgrond in en toen verdween de angst…

ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

Kloeke matrozen roeien met stugge moed hun boten, waarin mensen angstig zwijgen. Duistere golven vloeien traag, maar dreigen in de nacht vol onheilspellend gebroed. Sterren verlichten het verdrukte gemoed, dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen, een schuivend gekraak van brekende twijgen. Plotseling klinkt een veelbelovend "toet!" Het…

Klim over bergen vaar over zeeën trek van land tot land kijk naar bloemen kijk naar bomen luister naar vogels geniet van vissen groei met seizoenen mee bezoek de mensen leef in geluk met dromen.…

We weten niet wat de bergen vandaag met ons zullen beginnen. We hebben voedsel, drank en stevige schoenen. En we vertrekken. De top en niets anders verwacht ons. Een nieuw uitzicht op de wereld. En misschien komt een moment waarop we niet hoger meer durven en evenmin nog terug. Wanneer het duister valt en de bergen rondom dus ongenaakbaar…

mij ruw te onderbreken als ik eloquent voorbijpraat aan het rotgevoel waar ik mee opstond; mijn ego eindeloos opwrijf om de barsten te verbergen. Mijn masker af te breken, dat ik never nooit meer loslaat, omdat het rust over de hoofdwond; ik durfde niet te kijken naar het argeloze kerven. Mijn borst open te rijten, te graven in de bagger…

Durf te laten zien dat je ook boos kunt zijn, om de zaken die je blijven hinderen als boze dromen. Neem geen blad voor jouw mond als je flink moet zijn. Laat het met hinderlijke problemen nimmer zo ver komen.…