Alle inzendingen over Eeen laatste poging

Plamuurmes als wapen Strak in de hand geklemd, Afgesleten nagels waarmee Hij de laatste restjes Oude tijd verwijderde, Hij wilde er immers Niet meer aan herinnerd worden, Smeerde extra lijm over zichzelf En over de rugkant van het nieuwe Behang waarmee hij de muur Verfraaide - met deze Ultieme poging plakte hij de tijd En zichzelf…

stemmen cirkelen om elkaar heen een poging tot benadering ze willen een koor vormen een nieuwe betekenis…

bevroren tranen barsten bij een poging tot een eerste glimlach…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Maar bij de laatste ritsel Als jouw vliegtuig overtrekt Laat de duinrand met de hoop Ook haar blad maar zachtjes vallen…

'Eeen strafmaat of staflid', denkt Ans, 'Is een roede. Die geeft me de kans op een kind in m'n pens.' Dit is geenszins d'r wens. Een vibrator gebruikt ze dus thans. De penis van Tom wil niet hangen, zo zit-ie naar Ans te verlangen. Hij maakt een begin met de openingszin: 'Ans, ik wil je vibrator vervangen.'…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderogen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en…

De poging naar het waarom te vragen niet langer toelaat. Kwaad kent vele gezichten. En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat in verdriet doet uitreizen voor de laatste maal. ( In medeleven met de nabestaanden van de slachtoffers op 22-3-2016 te Brussel)…

Hetgeen bij 's lands bestuur wordt gedacht, gedaan, geeft zij nog eeen wijze, verborgen toon; een merel schouwt rond in de eikenlaan.…

in zijn poging een snelsonnet te schrijven is onderstaande dichter reeds gestrand hij ligt nu met zijn voeten in het zand en zal daar nog wel n klein tijdje blijven ik reken op begrip en tolerantie ook een dichter heeft wel eens vakantie…

zo mooi als Joe Cocker kan ik het bij lange na niet doe er ook geen poging toe maar je bent het wel to me…

alsof alles wat ik had bedacht opeens niet meer weet Om mijn keel voel ik een koord wenste dat ik geheel ergens anders stond dus Ik stamel, pruttel en stotter en er komt geen normaal woord opeens meer uit mijn mond Het moment, haar ogen, de sfeer vragend kijkt ze me aan ik smelt van haar blikken terwijl ik me realiseer dat het met deze poging…

Als de lampen zijn verdwenen of gewoon op of uit zal het donker zijn in deze kamer. Als je op de kalender kijkt Ach laat dit gedicht maar zitten kom mee naar buiten er is van alles te doen. ----------------------------------------- uit: 'Aan de oever van iets staan', 2001.…

Je zou niet denken dat ze spelen, viool, harmonica en tambourijn, voor vijf verwaaiden op dit groot terras en stoelen bij elkaar op schoot gezeten. Hoor dan ons kaal en puur applaus of wij al lang begrepen hebben dat wij de schuld zijn van hun kou en wat er meer lijkt op verdriet. Zij spelen het gedreven of wij van de wind hier op dit lege…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

Ongeschonden, onbespoten herkende ik het lover, waaronder we konden schuilen, ik ken haar vruchten maar vrees het snoeimes van de tijd, ik loop over in woorden van twijfel na het slotpunt van een gedicht, een poging tot meer gewicht, al blijft het wat pover.…

weet een dichte deur kan op slot zijn maar ook los probeer het maar eens net als bij het mensenhart doe een poging, raak het aan…

Iedere poging gedoemd te mislukken omdat successen nu eenmaal altijd slagen. Stap ik op hem af en weet hoe het zal lopen.…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

slierten inzicht Uiteindelijk beslissen de twee hun hartstocht maar beter binnenshuis te beleven en vertrappelen onbewust de laatste poging van de schaduw Beteuterd staakt hij zijn afkoelende hoop en ziet evenals zon en warmte dat hun vurige veldslag even nutteloos als hopeloos was In de verte komt de nacht al in het oosten op…

Loodzwaar gemoed wordt door liefde langzaam luchtig leven lichtvoetig Hoge horizon lost op in wijde vlakte vleugellam verliest van vederlicht Eindelijk boven je zelf uit stijgen in plaats van almaar rond te fladderen Lief vlieg mee naar hoge sferen nooit meer dalen wegens hoogtevrees…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat je als laatste…

Wat is het toch dat ik zo graag wil dichten terwijl ik echte poëzie niet lezen kan; de woorden vormen dan meer ‘n cryptogram waar ik mijn aandacht op moet richten. “Jonge sla” van Kopland kan ik nog vatten, van Ingmar Heytze begrijp ik af en toe een stuk, als ik van Campert iets kan lezen heb ik geluk, maar bij de meesten denk ik: , “verdomd…

vanachter het raam tracht de zon mij te warmen van binnen steenkoud. de boom tooit haar tooi schuchter maar nog niet volop dood blad dwarrelt neer. winden waaien flink dreigend zwelt het blazen aan stilte nà de storm…