Alle inzendingen over Een groet aan den lezer

de lezer en ik volslagen onbekenden zoekend naar woorden de lezer en ik vinden tussen de regels steeds wel weer elkaar…

De dichter laat hierbij zijn lezers weten Dat hij zijn pen voorgoed heeft neergelegd Er komt niet veel van schrijven meer terecht Hij wordt te ziek, gaat beven, trillen, zweten U zult hem op den duur wellicht vergeten Wat rest heeft hij in verzen u gezegd Hij laat wat doeken na, ze zijn niet slecht Ook Jezus werd door hem breed uitgemeten…

Haast alles heeft nu wel een dag gekregen Dag van de Bouw, de Wind, zelfs van ´t Toilet Het Kind, de Wetenschap, het Internet Asjemenou, bent u steeds doodgezwegen? Omdat ik zonder u geen zier vermag Doop ik vandaag dus om tot Lezersdag!…

J schreef al over de Tour die morgen start oké, in Utrecht maar toch in de buurt, J schreef ook al dat Gouda in 't geel moet lopen, ach er zijn altijd wel dingen aan te knopen! Maar wonend in Capelle wil ik je toch graag even vertellen dat vlak voorbij mijn deur de meute voorbij komt. En al heb IK niet zoveel op met fietsen, valpartijen…

Voor achtergrond en context verwijs ik den lezer graag naar het satirisch-ironisch c.q. quasi politiek-realistisch klimatologisch getint hekeldicht, het meest recente snelsonnet van Jan Woordenaar Bontje van 21 augustus jongstleden, incl. de waslijst aan reacties (minstens 20!)…

Wat heb je aan 10 lezers en één 10? Is daar het nut van in te zien? Zelfs die ene 10 is van de auteur zelf Als het kon gaf deze liefst een 11 Nee, je hebt echt wat te vieren met 1000 lezers en 100 vieren!…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Je groet me en kijkt van me weg voorheen maakten we een praatje, en ik denk, je weet het. Ik vecht met alle kracht en mogelijkheden die me gegeven zijn,jij zegt niets, maar denk ik, je weet het. Praat niet over, maar met me, wees open en noem het woord, want ik zie, je weet het.…

duinen wandelen niet stuiven wel af en aan pannen met winters riet in bekoorlijke dorheid met van dezen een knikje en haar hond likt je fleurt op door de mens die de ander aanziet met een glimp van vluchtige menselijkheid soms groet vreugde warm vaak ziet kilte of verdriet de ander niet op het smalle pad…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Een groet, zomaar een groet. Een klein gebaar, een zwaai, een opgestoken hand. Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

Als de zon straks op mijn wangen de tranen zal drogen ik de vogels weer hoor die hun lied zingen in een nieuwe morgen stuur ik mijn groet naar jou achter de horizon in de hoop dat jij hem zal kunnen horen. Voor een vriendin die 22-07-2012 is overleden!…

En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…

Mijn laatste groet op dit moment. Haar zekerheid die ik heb gekend. Sterker dan ik was haar geloof. In bruggen bouwen over een forse kloof. Haar eerste groet een intiem moment. De dagen sierde voor fundament. Zwaarder dan nu is de laatste groet. Is dit de betekenis! Van liefde voorgoed?…

dank je wel lieve schat voor die kaart/foto uit dat verre land maar oh wat een schrik jij zat op de pijnlijke rug van die beeldschone olifant de begeleider lacht stralend hij huichelaar martelt vantevoren om de wil van dit hulpeloze dier te breken luguber plan ontspannen toeristen weten hier niets van reisbureau…

die uit de mensheid werd geperst voordat de aardjuwelen zichtbaar werden helder vonkten ze al tussen het stervend rood waar zij weerkaatsen in afnemend vurige licht van de exploderende zon het restant van wat eens de machtige mens was geweest is nu geslagen met de zeven plagen leeg gebloed in een immens inferno zonder laatste groet…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

In de pijnkamer van onthechting overgave deint en dreint alles weten om niets te weten lessen vergeten alles opnieuw van te voren kleine roofridder hard als staal adieu…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

Het land van kaarsen, koeien en gedoe, Heb ik maar even achter mij gelaten, Men zal nog wel een tijd erover praten, Maar ik doe er vandaag het zwijgen toe. Uit vrije wil heb ik mezelf verbannen, Ook dichters moeten eventjes ontspannen.…

Wind, weken-, weekendenlang woeste wilde wind wat ’n weer! wat wordt ´t weer? waardeloos weer windhozenweer waterige wegen wat ´n waardeloze winter ´t wordt ´t weer, weer beter tegen beter weten in zeker weten in de lente?, in de zomer?…

herkent u dat waarde lezer dat u in bed plots bedenkt ‘ik heb geen zin meer’ of tijdens het avondmaal de aardappels prakt en dan plots het bord wegschuift of tijdens gezellig samen zijn liever de kurk op de fles laat herkent u dat ? waarde lezer…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

Waar de diepste gedachten in Het binnenste van de mens Tot de mooiste gedichten Worden omgevormd bereiken ze In uitgekristalliseerde vorm Een in woorden gebeeldhouwd Verlangen naar hoe het leven was, En misschien ooit weer zijn zal…