Alle inzendingen over Egel

Talrijk de dromen over de tuin in het bos vogels die de ochtend verslaan het bronstig kikkerlied egels melk drinkend uit de handpalm de zomer musicerend uit open deuren Ravel gespeeld door volwassen kindervingers en in de nacht de knarsende eik rillend van de boze toekomst --------------------------------- uit: 'Het depressionisme'…

weer overgroeit het lentegroen de verwaarlozing van toen het roestig hek een plastic pop verloren op een staak gezet spijlen kromgebogen de voordeur lucht verrotting van het dak dat lekt een wilde kat vlucht van het plat voor egels is het er te nat maar in borders bloeit de lente uitbundiger dan vorig jaar of lijkt dat maar…

. -------------------------------- uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

het huis van mijn oorsprong is als nieuw bepleisterd met de rij populieren de seringen de rabarber nog steeds zichtbaar achter ze zijn niet meer van ons ik kwam er zondag langs de leeuwerik zong kinderen speelden de pioenrozen op het erf de dag dat mijn vader stierf het ongeloof van mijn moeder de egel die 's nachts hoorbaar schuifelde…

Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op, die egels met hun stekels prikken voor elkaar. Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt op wat ons bij het bukken uit de zakken glijdt. ------------------------- uit: 'Overval', 1997.…

weggelegd, alsof de bierkaai tegen een ziekte vecht Er is geen calamiteit onopgemerkt gebleven Er rust op dit land slechts het pruilen, het meesmuilen van menig dagblad Er is geen poëzie in de mond van een pestend kind Er deint geen wals op de stroeve aarde en het genadeloos grind waar men de geur van reukloze rozen en dode egels…

Speel klein spel Kus je sudoku Ren nergens naartoe Sta stil in haast Vermoord een droom Voel de volle maan Lees goed en streel je ego Haal je gram uit anagram Bedenk geen bede Verzin zelf en zie Hoe een holle bolle egel gele ballonnen vangt ? Leeg !…

. ----------------------------------------- Uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

. ---------------------------------- uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

. ------------------------------ uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

De laatste vlinder bezoekt een late bloem om daarna te sterven in de noordenwind vogels volgen hun kompas richting warmer zuid het blad vlucht van de boom maar komt niet ver tenzij gedragen door de wind de egels zoeken een plek om zich langdurig op te rollen en ik onder protest leg ik me neer bij nog meer donker steeds meer kou als…

. -------------------------------- uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

als klein kind een dreumes verdwaald in taal luisterend blind de zee niet meer als de zee niet meer in het oor waarom gaat dit door muziek in je gelaat niet de zee als meer er staat ruis in je ogen schuim op de regels slapende egels vogels drogen ogen waarom staat het veld leeg in koude lucht ik maak het vol daarom…

in het nat van zijn verdriet vegen lieflijk glimmende tanden tot strepen van gefrons en alle geluiden verdrinken tot een schreeuwend modder hij tracht als een egel onder de koplampen van het leven in zichzelf te vluchten de pels stijft tot pinnen in het brandend warme gal schenk zijn bloemen de nacht in wiens zwarte zon en…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

. --------------------------------- uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

Onder een badlaken een meisjesbeen zandkorrels verraden een zomerse dag gestrand in eeuwigheid De dood die IS zaait angst Vliegtuigen keren terug zonder dromen De zon achtergelaten op een kwetsbaar strand Tegelijk een stille straat in een rustig dorp Een egel roerloos langs de kant van de weg Geveld door snelle onachtzaamheid We zijn…

er ligt pels op de weg met nog een stukje staart van wat ooit poes was of hond of mol of egel zolang het maar kon kwispelen een trage regen vaagt sloom wat vormeloze stukken in een ziedende goot het afvoerputje versperd met wel een ton dode bladeren ergens huilt een kind misschien om een dier dat is verdwenen en de auto's razen verder…

in laaiende hitte geven dennenappels op het pad geur in het bos en gloeiende liefde meer nog dan wuivend gras in de kleurende zomer we kijken ons rijk jonggeliefden in de zwoele avond onder hemelsbrede sterren slapen in een wereld alleen voor twee vroeg in de morgen de geluiden van buiten ver van de stad de scharrelende egel bij…

Afgestorven, los gewaaide bladeren dwalen in het rond vinden uiteindelijk een plekje op de reeds bedekte grond onder warm gekleurde bladeren schuilt een egel, die geduldig wacht tot de winter komt het bankje, waar zich dagelijks de oude man bevond is beklad en verlaten het bankje wat wezenlijk voor hem bestond natte haren, zwarte poten…

Netels kan je beter niet zoenen en egels moet je voorzichtig strelen. Maar als lelies willen botsen met de harde rotsen is de verliezer steeds gekend. Als je zachtjes wil zingen naast een schrille zaagmachine zullen de klanken schrompelen. Het lijkt op lieve woorden mompelen voor een hart van steen.…

Van god los maar om de kikkers en alle kweepeer begaan, de merel te hulp met de appels, het huis met cement, de woelrat vol van genade naar het leven staand, te verschrikter gezegend als het peren regent of pruimen, goed voor de wesp, wreed voor de wespen, aan de kant van de egel, de muizen, de uilen, in twijfel om wat het leed, het gras,…

Jij Ik Wij het hele rijtje De jongens groot De meeste zonden Weer vergeven En Icarische Zee Jij leert ze lui zijn Gaan waar ze willen Ik leer ze blauw De kleur van dromenvliegen Dromen Jij leert ze blauw De kleur van springenduiken Vliegen Ik duik met in Dit blauwe water Zoals het hoort Voor jou alleen Zee-egels met brood…

Beneden dreigt een modderbad of de klauwen van een hark egels, muizen, zelfs een rat en meer gespuis uit Noach’s ark ‘Met alle kracht en vol verlangen blijf ik nog maar een maandje hangen’ ----------------------------------------------------- Uit de bundel 'Paleisgeluiden' / 2004.…

als ik poezel 's morgens vroeg, als ik vogel als 'k uit school kom of ik kater na de kroeg, als ik mier tijdens de regen, als ik aap terwijl ik lach, als ik ezel bij een tentamen of ik muis weer eens te zacht, als ik nijlpaard bij wat lekkers, als ik vlinder in een droom, als ik olifant om aandacht en ik panda in een boom, als ik egel…

De egel ligt stil; zoekend loopt een doodgraver tussen zijn stekels. Op gevallen loof bloeien bosjes levend groen: jonge brandnetels. Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

Hij sneed zichzelf in hout als egel, eenhoorn, beer. Veel als christus, jezus, maria, wat was dat lelijk, gaper. Hij speelde graag toneel. Vermomd met bolhoed, knijpbril, papieren neus, trok hij de polder in. Zijn laatste komisch nummer was een kerstgroep. Levensgroot. Met os, met kind, met vrouw, met ezel, bevolkte hij een stal.…

Daar is mevrouw Egel met haar kindjes. ‘Ik wil citroenthee,’ roept er één. ‘Netjes op je beurt wachten,’ zegt ma Egel, ‘anders gaan we hier nooit meer heen.’ ‘Ah, Mevrouw Das, komt u binnen. Wilt u ook een kopje thee?’ ‘Ja, graag, ik heb zo’n dorst, geef me er meteen maar twee.’ Het is elke dag gezellig in dat theehuis in het bos.…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

Hartje winter, de bollen komen boven, egels scharrelen, klopt van geen kant.” “Effect van de broeikas”, beterwetert de chauffeur van de streekbus, “waar moet u zijn?” “De tsunami”, oreert JP, “wie heb ik aan de lijn?” Memorie kleurt koper en dat gedenkt het weer heden: Jan Pelleboer is 18-7-1992 overleden…