Alle inzendingen over Erfenis

Als Uderzo de hulp had kunnen vragen Van helden die hij zelf ooit meebedacht Dan had een exposé van brute kracht De Franse fiscus bont en blauw geslagen De erfenis waarvoor hij heeft getekend Wordt achteraf wel heel zwart wit berekend…

Wie zal in mijn schoenen lopen? Wie van mijn vriendinnen dromen? Wie terecht gelukkig zijn met mijn schilderijen, wie mijn boeken niet lezen, mijn saldi nadelig ontdekken. Maar op is nu eenmaal op. ----------------------------------------------- Uit: 'De warme slager', 1973.…

Een wezensvreemde overdracht vindt plaats in negen maanden als de zaailingen van verre vaderen worden geoogst, gewogen en te zwaar bevonden heb ik met enig tegenwicht mijn evenwicht hervonden…

Al jaren dood gaat zij nog elke dag een heel eind om in mij. Ik zie haar na het scheren elke morgen voor me, en sta een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag onder de duim van een man, in een gat waar een bouwvallige…

Ik heb voor mijn beminden het laatste en het mooiste bewaard,de geur van regenbloesems uit de linden, of uit de krakende kruinen van een populier, boven de onverstoorbare stemmen uit de vlier, ontstaan uit de hachelijke momenten van twijfel, het verraad gelost door spits- vondigheid, door lief en leed in onderscheid, het evenwicht…

Ze erfde een aanzienlijk kapitaal En erfbelasting wordt daar niet geheven Omdat ze nu reeds ruim genoeg kan leven Geeft zij haar erfdeel weg, haast helemaal Vrijgevigheid zit blijkbaar in haar bloed Oom Dagobert gekruist met Robin Hood…

Een slangenkuil is Harbers’ erfenis Zal zij al snel verlangen naar haar Kamer? Waar zij zo zwierig zwaaide met heur hamer Nu is haar toekomst uiterst ongewis De grote vraag straks aan ons aller Ankie: O beste Ankie, jank je niet of jankie?…

ik zag je papavers veroveren aan het grote raam je liet het maanzaad zien om mij - blauw - uit schaduwpoëzie te bevrijden ik herkende je handen en het trage web dat in grote donkerte sliep alsof uit het zandig licht waarover je sprak, geen erfenis daalde…

Pierre Kartner pochte met zijn zeven zonen Maar prins Bernhard heeft zes dochters op deez' aard Ze zijn hem allemaal evenveel waard En zijn erfenis zal hen gelijk belonen Als Alicia binnen acht jaar wordt ontdekt Kan ze in Venlo aan de slag als architect…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

Nu weet ik waarom wij moeten schrijven Het staat vast dat op een dag Wij zullen scheiden van wie Ons lief was liever dan alles Te triest is het beeld van de eenzaamheid Leeg de handen vol de geest Van twijfel om ooit bestaan Erfenis moeten wij scheppen…

het is een oefening te leven als ware men gestorven en elke dag de vrucht van eigen erfenis te plukken geen afscheid geen rouwende geliefden want enkel de bagage is verstuurd de dood waar anderen zo bang voor zijn bespelen als ware het een feest en als het dan in ’t echt gebeurt te kunnen zeggen hier ben ik al geweest…

Geschiedenis en erfenis? Het slot van elk geschil? Kent u het harde lijden? En uw wraakverlangen? Kent u het eind der einde? Of wilt u iemand hangen? Kent u het bloedige verwijt? Uw beurt uw zet te maken? Verslaat u dan uw vijand? Of kunt u toch ontwaken?…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

slechte nieuws van heden Dat Driek van Wissen is overleden Kijk ik terug op de tijd dat ik nog spoorde En mij met een ochtendhumeur nogal eens stoorde Aan het gedrag van velen, ongemanierdheid ten top Denkend aan Driek van Wissen fleurde ik meestal snel weer op Behalve vandaag, nu heerst hier droefenis Met welgemeende dank voor de taalkundige erfenis…

de kleur heb je zelf bepaald in maten die je al mocht weten de inrichting was in jouw gedachten al compleet met ruimten zonder ziel passen en opnieuw weer meten toch was de erfenis te groot begon het grote schonen niet alles zomaar in de goot je hart is ruim kamers anders dan gedacht het opruimen doet pijn je boezemt toch nog onverwacht…

Als ik dood ben zal men mij meer willen, vooral kunnen begrijpen Dan komt al mijn schrijverij tot wasdom gerijpt en met mijn laatste adem geijkt Als ik leef zal men mij best willen begrijpen maar kunnen? Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

onverlet in duisternis ingebed de diepe afgrond berijden Wat mij doet lijden is het eeuwig verzet mijn denkend strijden met zwaard en bajonet Eens protest verstomd is en schaduwen niet meer misleiden als zij mijn grenzen overschrijden Is diepte mijn erfenis…

Een iets minder geslaagde erfenis van mijn vader geeft ma aarzelend toe. Wees er fier op, zei ze. Het is een echte karakterneus. Ja, daar was ik vet mee. Precies dat onderdeel had ik liever van haar gehad.…

Ik kan je zo niet aanzien omdat ik in de erfenis van mijn eigen sterven kijk beroer mijn pupillen niet deze overgave is duur genoeg Een pendule heb ik niet maar had ik hem ik sloeg hem stuk om de raderen van de tijd over je rotte lichaam uit te spreiden Stiekem toch in je ogen gekeken en aan gene zijde beland hoor ik je lachen en zingen…

Bewaar wat ik achterlaat, koester mijn erfenis. Heb haar lief, vul haar aan, als wapentuig in een eeuwig durende strijd. Maar laat mij gaan en kom mij vooral niet achterna. Ik zal opgaan in de morgendauw, glinsterend, verblindend als de zon……

Feesten, housen, dance, trance, chill out Erfenis ? Iedereen wacht op z'n beurt Om en om, op is op Gun anderen hun emoties Herinnering kan mooi zijn. Houdt van mij, vrienden Ik hield van jullie Geen trap na Alleen maar het besef Er is zoveel meer Dan jezelf.…

De begraafplaats van de Tweede Wereldoorlog, een herinnering aan De erfenis van helden is de herinnering aan degenen die hebben gestreden. De onbekenden en bekenden, je weet alleen niet waar ze precies liggen. Sprakeloos en verdrietig raak je als je de geschiedenis leest.…

burcht waarin wit ivoor de torens altijd draaiden richting God met zijn hand op de kantelen bezag hij graag onderwijsgevend het wetenschappelijke land nu drommen mensen naar de ophaalbrug rouwen volle zalen maar zijn stem komt niet meer terug opgebaard in eeuwig zwijgen testament op tijdloos perkament zijn geest is nu de erfenis…

Het onderzoekt mijn strengen, spiralen, de vorm van een erfenis. De beul betast het gebinte, geraamte van mijn tempel. Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut. Ik hoop, smeek: O beul, leid me niet naakt en kaal naar jouw schandpaal.…

Als we erbij willen komen, zullen we eerst die erfenis aan duigen moeten gooien van patronen en onbewuste staat. Te laat....? Bij de volgende slag, speelt het carillon of de stille trom…

Is het wat we al lazen in jullie ogen proefden in de niet uitgesproken erfenis van het straks in jullie denken. Want al wil de dag met weer zon opgaan, wat bindt ons in deze nadagen, houdt nog steek.…

ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses… ik hou me vast aan je erfenis…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum!…

En blijft daar Een kleine, krankzinnige erfenis…