Alle inzendingen over Eurydice

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was? Wanhopige geesten Waarom ontdoe ik me niet van de wortels die mij binden?…

Dwalend baarde het gehoor zijn bloei in extase toen de paradijselijke klanken van haar naam, door het hart gekoesterd en behaagd en gekleed in de schoonheid van hun aard, ertoe kwamen. Als door de glans van hun pracht belaagd, trachtend hun strelingen te bedaren, viel het oor ten prooi aan het pralen van de zang die zong tot wat het raakt.…

Bleek licht, aanschouwer van de pijn, vallend tot aan het oog dat opkijkt naar de tralies van zijn onvermogen. Bleek licht, omgeven door het donkerste zwart, dat de geest van een gevallene bloedt en haar mistige ziel laat dolen op de gronden waar het haar leed heeft genoten.…

Tussen lippen van de eeuwigheid, smart gestort in rijpe morgenstond, uit mond en schone luit vloot zelfbeklag, gedoopt in Orpheus smart, tot de veerman immer als terugkerend zelfverwijt, smeekt in bittere klacht, slechts éénmaal z’n hand over hart te strijken, het meest beminde uit de onderwereld terug te halen, blijft geloven in dit ultieme…

Ik neem je mee, mijn lief, Eurydice' Hoop en wanhoop in zijn klagend zingen zomer 2020…

Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik met een boek op de bank en alles ertussen met klanken van de Matthäus Passion en de stem van Kathleen Ferriers Eurydice. -------------------------------------------- uit: 'Rozen verwelken, bloemen', 2006.…

mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel luid, zonder mijn harp Is mijn Eurydice…

Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende ogen, Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd. Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.…

Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende ogen, Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd. Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.…

op zijn steen Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken De wezenloze schimmen bracht tot janken De Hellehond werd pup en wel meteen De dichter - zanger won en hij ging heen Met lopend achter hem die hij bevrijdde Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen Toch werd hij halverwege ongerust Toen Eurydice…

Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar we voortaan zouden dansen. We hoorden de muziek van panfluiten en liederen van dronken Saters door Dionysos bezeten en van waggelende wraakgodinnen.…

. __________________________________ TANTALUST KWELLING Hij nam haar in het riet, Persephone Maar Ceres zag het niet, wist ook van niks Nu zingt zij met haar voice in 't rijk der Styx Haar klaaglied 'Orfeus en Eurydice' Een kwelling, levenslang voor Tantalus Nu zij hem aanklaagt, in de Tartarus…

De zieke moordkreet is tot grote kunst verheven, luister maar wat uit de schoorstenen klinkt, Dead End en Eurydice doen vele harten beven, zijn Moordballade doet maken dat het zinkt.…