Miles smiles in june

I

Kleur mij in voor het te laat is
niet morgen maar gisteren
in voltooide tijd
als een wolk alleen in ogenclaim
ongezien gelanceerd in het ochtendlicht

dan spoelen golven de panacee door mij heen
op het bijna aanraakbaar terras
bij de bron van de liefdesfontein
waar kletsmeiers en binnenvetters in opschortende werking
soms best weer gelukkig zijn

II

In zijn blues in blue navy
sijpelt bitches brew
- Miles Davis' profetische meesterzet -
hij wacht tot Eós, de rijzende zon
zijn wereld kleurt waar het zacht is in nieuwe tinten, waar het gebeurt
meer dan geluk zit er voor hem niet in

III

Miles is geen woord-
maar een akkoordendanser
zijn 'birth of the cool'
een ruisende revolutie
een landingsplaats waar de jazzlegende
de trompet bespeelt
die in liefde ademt

IV

Bij Eós' terugkeer woedt er een storm,
de bebopjazz voert een verloren strijd
cool lost op in het panta rhei
van fusion - een nieuwe stroming:
de waterval van bitches brew

terwijl nu een flying dutchman
met lange lenige vingers
zijn zwarte vleugel bespeelt
en de pannen van het dak
wint hij met watervlugge akkoorden
het prestigieus Elisabethconcours

V

Mount Wachusett kent rituelen
maar indianenmythen verbleken
bij licht van glasnost en perestroika
als pinksteren en Persephone's terugkeer op dezelfde dag vallen
dan koestert hij ieder moment
van zijn verblijf op gaia - festina lente

VI

In stiltemelodie der alledaagsheid
zoekt Miles nog steeds orfeurydice
hij vreest haar lot - is de zeis in zicht?
doch gelooft niet in haar
vergleden tijd
hem is haar pasvorm simply the best

VII

Moest het losgeld haar bevrijden
- meer dan wat de natuur vertelt -
van de beloofde helper
als de redder voor haar vrijheid
temidden van relatieve quanti
mocht hij niets zien, face to face
op straffe van nie wiederkehr

VIII

Nog immer grillig haar levenspad
in het donker zonder raam
ziet zij geen glinzende linzen glimmen
in de graven van Toet-Ank-Amon
tussen geluiden van de dood
klinkt slechts de echo van zijn naam

IX

geketend tussen getekend beeld
van de zonen van Ra, de zon
en onzichtbaar panoramaraam
resoneert voor de dageraad
de weerklank van wat had kunnen zijn

X

Hoog bij Selènes aardbeienmaan
na een lange avond en een korte nacht
roept zij 'No mina, noem mij geen namen meer
ik was Persephone, geen Orfeurydice
vergeef me Miles, red me, neem me mee!'...

XI

Hij wacht niet langer op Godot
roept wanhopig, uit alle macht
terwijl zijn geest op doorreis is
tot het einde van de nacht
ruist een dwarreling dwars door hem heen
als het rode licht dooft van de lantaarn
is niets dan stilte die overblijft
dan gaat hij weg, net als zij

bitches brew,

in a silent way

... Compilatie van netgedichttitels tot halverwege de eerste zomermaand
Starring: Miles Davis & Orfeurydice

Zie ook
share.google/nS6LSdP3U9Fcr6Xi7 ...

Netgedichten Miles_Davis Eurydice

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 4 stemmen 46