Door een wond omsloten hart geopend
Dwalend baarde het gehoor zijn bloei in extase
toen de paradijselijke klanken van haar naam,
door het hart gekoesterd en behaagd
en gekleed in de schoonheid van hun aard, ertoe kwamen.
Als door de glans van hun pracht belaagd,
trachtend hun strelingen te bedaren,
viel het oor ten prooi aan het pralen
van de zang die zong tot wat het raakt.
Maar de glans die haar omgeeft,
de gouden klanken van haar zijn,
alsmede het karakter dat het spreekt
zijn het instrument dat speelt wat lijdt,
gelegen buiten het reiken tot wat steekt,
bloeiend in fluwelen wonden en hartenpijn.
... Orpheus en Eurydice ...
Schrijver: Dani VlijmInzender: Ivana Draganovic, 23 december 2017
Geplaatst in de categorie: emoties
Wat een prachtige Italiaanse/Petrarciaanse sonnet, dat feilloos de lijdensweg van Orpheus beschrijft.