Netgedichten

netgedicht (nr. 64.568):

Stukje extravagant

ik las gezichten
in de aftelmodus als
voorbijgaand verkeer

verschrikte ogen
lijven uitdagend
naar voren gebogen

haren dwarrelend
in de trekwind van
passerende treinen

heb niets met
zielloos plasma dat
vloeit op het moment

heb er zelden eentje
gekend waarvan het
talent alle harten brak

die met een lach
en blik de wereld warm
liefdevol personifieerde

een stukje extravagant
uit de grauwste kant van
het wachtend menselijk leven