8037 resultaten.
Huis van geborgenheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 220 Langzamerhand
Zie ik jullie
Een voor een
Vertrekken,
Het ouderlijk
Huis dat zo
Eigen voor jullie
Geworden is,
Voor jullie leeftijd
Misschien wel
Te eigen - tijd
Om te vertrekken
En op eigen benen
Te staan - jullie weten
Als geen ander
Dat ons huis
Ook altijd jullie
Thuis zal zijn,
Onvoorwaardelijk
Vangnet waar je…
BOOM DER DROMEN.....
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 220 Het is een boom
boom in een landschap
in een winters landschap
Wat ik snap
is zijn eenzaamheid
alleen,verlaten
Weg,noch pad
noch straten
lopen naar hem toe of af
Hij mag er zijn
die boom
een schitterend silhouet
tegen winterhemel
de takken,kroon
vangnet van dromen
Geef mij....…
Spoor 1
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.190 Beladen met koffers
vol jeugdsentiment
een kind tussen treinen
het hoofd afgewend
Voeten staan stijf
in het ruige cement
kind zonder vangnet
zonder een cent
Niemand die aarzelt
kennen zij geen...?
zij zijn met zovelen
zij staan niet alleen
Niemand zal vragen
waar ga jij heen ?
Kind tussen treinen
wacht op spoor 1…
Web
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 167 De spin zit in het hoofd,
verleidt het gekastijde brein,
verdoofd in een wonderlijke woestijn,
getransformeerd tot schorpioen,
z’n angel doopt in potten vol venijn,
van bloeiende oase tot verdorde jasmijn,
er was te veel beloofd, een web van
gesponnen ijzergaren in het groene ooft,
vangnet voor een stekend visioen,
lief te hebben zonder…
Vrije val
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 194 Zijn sprong leek zo te zien heel resoluut
Luke Aikins is dan ook een man met ballen
Hij liet zich zevenduizend meter vallen
Ruim twee minuten, zonder parachute
Intussen naar dat vangnetje op zoek
En ook nog naar de juiste invalshoek...…
Blikvanger
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Mijn ogen jongleren
doen hun best jou steeds
maar weer te vangen
je lijnen spelen pingpong
in de piste van mijn hoofd
kom toch binnen
klim mijn trapeze in en
nestel er een salto
net achter mijn wimpers
mijn netvlies heb ik
schoongeveegd, mijn iris
volgeschonken
rakelings, zo mag je gaan
langs glasvochtige hoeken
mijn vangnet…
Het was niet...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 153 Ik wist, dat er immer een vangnet zijn zal...
Het was niet... altijd de manier waarop
ik alles deed, zei en overdacht
dat men precies wist
wat ik over hen dacht.
Het was in ieder geval aan verandering onderhevig:
zeer sterk.
Dit werd dan op natuurlijke wijze mijn werk.…
hoe zacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 272 hoe zacht de herfst kan zijn
alsof hij nu alleen voor mij is
de blaadjes neergevleid
met harmonie in kleuren
en aarzelend
het strelend zonlicht
op mijn huid
zo zacht de herfst
en jij…
Winterspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 De winter trof ons
Slapend alleen
Geen spoor verlopen
In toverslag bijeen
Dan priemt een sluimerend verlangen
Verscheurend als een eerste licht
In richting gemeend gevangen
Toont ruimte haar gezicht
Zo roept de vorm van beide
Het hele circus in bedrijf
Geen opvoering meer te mijden
Ieder wakend in een oneigenlijk lijf
Men went aan…
Onvoltooide dingen?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 83 Met het schudden aan de boom
treuren tranen in het vangnet
van de voorjaarswind, het zijn
de wilgen die het lot bepalen
tot de waterspiegel hen vindt
De witste seringen uit het verhaal tonen
de geurigste kleuren van het avondrood
in het groenste kroos gaan ze ten onder
in de ademnood van de onvoltooide dingen
De hemel richt zijn bühne…
Want de nacht uit wederom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 61 Dromen schrappen en planten regels.
Ik herken zinsneden uit hun beelden
zelfs die over de golven en branding
het mulle zand en voel hun genegenheid
in elke korrel en minuut van de nachten.
Denk dan na tot de zon opkomt bij het talud
welke mogelijkheden heeft de nacht vandaag
geboden, geeft het opnieuw passende tinten
ongerepte sneeuw, een…
Daarom doet leven pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 108 de stappen zijn gezet
het geloof is al als
kerkelijk vangnet uitgelegd
met mazen voor het doel
een hemel en de hel in een
ontwakend religieus gevoel
niet nu maar op termijn
daarom doet leven pijn
in opoffering van het unieke zijn
omzichtig wordt
de mens geknecht met
lichaam als de bron van kwaad
getemperd door de geest
als het…
De clown
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 291 een koorddanser op de dunne draad van een lijngrafiek
stijgend dalend balancerend in opwaartse tragiek
in een hand de paraplu geen vangnet gesponnen
uitgegleden en gewond de tred voort gezet
wederom een dag gewonnen
al voel ik mij ellendig en ben ik nog zo down
dan acteer ik als een huilende clown
waardoor de gesminkte lach je mijn tranen niet…
Kousenvoeten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 215 en vergat
terwijl je sprak, verbond
de weerstand van de wereld
met de morgenstond, zag de
ringen om de sterren zingen
in het mededogen van het
innerlijke kind, las de
regenbogen in de bedroefde
ogen van nooit geproefde
kleuren, schoonheid herneemt
z’n loop, die hoop en toekomst
claimt op de zachte kousen -
voeten van de tijd, vangnet…
Oerbos?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 27 In dichters boomgaard is
de nacht het vangnet voor
fictieve woorden, in een
morgenstroom van nog
te vinden eigenwaarden,
als de teksten geschreven
zijn die al achterhaald
of de inkt nog nat, lijkt
de kern en daad te zijn
vergeten, om waan en
waarheid te scheiden, wat
overblijft zijn alleen de
korsten van het avondbrood,
waarin…
huilt muziek haar lied
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 554 huid
eenzame tonen
van een enkele fluit
violen vlagen in
strijkend meeslepen
dragen gestreken
emoties voorbij de tijd
daar waar bazuinen
de andere klanken
verruimen en hoorngeschal
weerklinkt tot diep in het heelal
laat je dragen door de melodie
ontvlucht het aards bestaan
drijf mee en laat je eeuwig gaan
maak je huid tot vangnet…
vernieuwing
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 766 vage schetsen sliepen in onze handen
waar woorden uit druppelden
in sporen van geleefde zomer
waarin dingen komen en gaan
in het kansspel van tijd
waarin ik zoete liefdes proefde
onder strelende lakens
in zacht geruis, waarin ramen getuigden
scheidt het zuur de tranen en tijd
in een vangnet van vergeten
aast mijn honger nu op de hoop…
Straffeloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 Langs wolkenzomen en hemelse gewelven
flaneren mensen vermomd in sluiers
als decorstukken
onverwacht de ontmoeting
met vleugelslagen van vurige tijden
Geen vangnet of blinde strik
geen kleefdraden van kale woorden
slechts een subtiel dwaalspoor door
het geheugen van de nevels
Wat doet de wind
als hij niet waait?…
Ochtendbede
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 155 Een wezen
met jouw neus en borsten
daarmee menselijk blijkt
met een kern van eeuwigheid
ogen als oud licht,
Venus zeg je dat je heet
ik stel me voor als de smid
van een uitdijend heelal
met een vangnet van sterren
Het is genoeg dit sterven
in elkaars armen en de tijd
om een lichaam achter te laten
te worden als vertrekkend licht…
bliksemliefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 en rilkoorts rolt over mijn huid
ademen is je onweer inzuigen
en je stempelt mijn huid vol vervaldata en streepjescodes in te ruilen voor zachte zoenen
ondertussen wandel ik door de warmte van je naam
en knabbel op de letters alsof het zoethout was
ik sta tot mijn knieën in het slijk
en wacht op een knipoog om weg te vliegen
naar het vangnet…
LEVENBRENGENDE AANDACHT
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Leven is delen
deel ook je visie en dromen
de eenzaamheid wordt me te veel
alleen bij jou kan ik huilen
zonder liefde was ik nergens
jouw naam komt in het boek des levens
jij was mijn vangnet
positieve mensen leven langer
het leven is een spons
het zuigt en verzwelgt
ik kreeg gelukkig de tijd
om te denken en na te denken
ik had wel…
De dood van een poëet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 280 Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen
als vangnet voor de stemmen in de nacht
die drijvend op de wind worden gebracht
door sluimernevels van ontslapen dromen
en morgen zullen hun verhalen zacht
over die oude jas zijn neergekomen
om aangedaan in het gevoel te stromen
als muze waar ze lang op heeft gewacht
maar blijkbaar heeft zij zich…
weduwnaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 291 ik wil je niet missen
waar de zee het strand verlaat
de duinen mij het zicht ontnemen
in de ontreddering die mij verstaat
ik zie jou nog in de golven
waar de branding mijn lippen
hebben gekust en het opspattend
schuim de liefde tussen ons verstond
toch mis ik jou, ik mis je in de nevel
terwijl ik met de hond jouw silhouet ontwaar
tussen…
Vloer op drift
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 124 De waterweg slaapt
in donkerblauwe dromen
een oeververbinding wenkt zwierig
de veelkleurige baan verbindt
twee uitersten van het bestaan:
mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen
ik sluit de ogen en zet een eerste stap
deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie
de weg is week en wankel
een schuimend koord zonder vangnet
op…
Herder met vee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 723 Maar de as bijt nu in zijn vel
Zijn mager vee draagt grote horens
Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes
Gefokt naar volharding en weerstand
Wordt vet overbodig
Het vee is zijn vermogen
Hij bouwt een dorp op hoge, arme grond
De stamvader kent geen mededogen
De oogst valt zwaar tegen
Maar het vee houdt hem nipt gezond
Als een helend vangnet…
zeepaartje
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 107 en zij
samen grijs geworden
zaten samen op een bank
en keken naar hun zee
hun lucht was zilverblauw
zilvergrijs glinsterden hun golven…
afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 voor altijd nu
het stof
het puin
de scherven
van wat eens
ons zonnig zeehuis was
de zon zinkt zelfverzekerd
zeker van haar opgang
weg in zee…
zeeopgang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 en toch nog nu
nu
na al die jaren zeewee
weer
het zilveren zieden van mijn zee!…
zeeondergang
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 74 een vrouw
een man
oud en oud
zaten op een bank
en keken naar de zee
en hij zag
en zij zag
dat
hun zee
weer
de zee
geworden was…
Een gedicht voor mezelf
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 588 Een gedicht voor mij,
een gedicht voor hem
een gedicht voor de buurvrouw
die ik erg goed ken,
een gedicht voor de man
die mijn aandacht verdient
een gedicht voor dat kleintje
wat nu eventjes grient,
een gedicht voor de zon,
omdat ie weer schijnt
een gedicht voor mijn bed,
omdat het me verwent
een gedicht voor hen
die het moeilijk…