Alle inzendingen over Genoegen

Mijn verzameling leeg houden lukt alleen door te verzamelen, natuurlijk werk ik aan de verzameling van alle verzamelingen, dat is wat ze tegen me zeggen alsof ik niet weet wat leegte is, ik drink graag absolutie hou toch op Niemand wil mij met nul ruilen, maar ik houd me aan de regels, mag ik nu eens verdrinken wanneer ik dat wil? Ik wil vallen…

wat ben ik als ik dit laat gebeuren zwart, zonder kleuren ben ik soms is iets genoeg warmte is wat ik vroeg een arm, een warm lichaam zo zeldzaam en daarom nooit genoeg koud en kil wat jij wil soms is iets genoeg…

voor ons ben jij genoeg…

Als kind was er altijd iemand anders leuker om mee te spelen. Als puber was er altijd iemand anders leuker om mee te stappen. Als vriend is er altijd iemand anders leuker om mee te praten. Als man is er altijd iemand anders leuker om wat mee te beginnen. Als collega is er altijd iemand anders die zijn werk beter doet. Ik zou zo graag…

Genoeg gebruikt, denken ze, neem maar de onbeschadigde om te herhalen. Herhalen doen ze op de televisie ook. Maar die kapotte kleerhangers vraagtekens. Wat het was waar u zich vijftig jaar aan heeft geërgerd. Waar u uw man heeft neergelegd. Er prijken al zo lang met haast beschreven ansichtkaarten in uw territorium.…

Zomerlicht waast als oranje menie achter mijn gesloten oogleden en Zomerwind drijft mijn gemoed op tot romantiek - ik verbaas mij nergens over er is niet meer dan het genoeg- Een mussenorkest vertolkt de groei van mais…

Vul steeds met genoegen uw magen. Laat Kerstmis een fijne belevenis zijn, echter óók alle andere dagen!…

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.…

Hoeveel we ook Om je geven, Hoeveel aandacht En liefde we je ook Schenken - Het is nooit goed, Het is nooit genoeg, Het is gewoon Nooit goed genoeg…

Je hoeft niet veel te hebben om de zon te zien: alleen maar goede ogen en een bril misschien maar weet dat toch de diepste dingen gratis zijn en dat ze soms ook groeien dwars doorheen de pijn. Dus maak je zorgen maar niet al te groot en wees tevreden met het dagelijkse brood.…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten.…

Soms is het genoeg op straat te lopen Hand in hand met het liefste kind Dat speelt en lacht en nog kan hopen Dat ik de weg voor haar vind. Dan speel ik aarzelend met haar mee En kijk naar de twinkel in haar ogen Zij is de vloed, ik de eb van de zee En ik zwijg over mijn onvermogen.…

Ach hoe verdacht lekker languit in bed en dat ik die wekker niet hoef te zetten vannacht morgen niet met die pijpen va de onder- en bovenbroek hoef te worstelen, geen mensenvlees en tanden meer hoef te borstelen, geen griezelige roem en geen angstig nieuw boek! S.v.p. geen bezoek en geen bloemen ---------------------- uit: 'Daar…

Het geurgenoegen van al die bloesempracht is bijna orgastisch…

Nooit genoeg van het leven dat de ogen opent iedere nieuwe dag. Met een telkens iets vergeten slijt het verleden tegen een beter weten door het optimisme van een nieuw gezag. Dagelijks is het een lijden van een strijder tegen de tijd.…

Klein maar groot genoeg blijkt vaak gelukkig als het enige realistische alternatief; dat je accepteert zoals je gevormd bent; nimmer te stoutmoedig maar ook nimmer te lief.…

Laat Dat vechten maar Gewoon er zijn Is genoeg Dat brengt Je thuis…

Vertik het om te doen alsof Vertik het om te zwijgen jouw schoonheid is jou eigen en van je voeten schud het stof Vertik het om voor schut te staan Vertik het om te draaien je hoeft niets te verfraaien je ook niet op de borst te slaan het is al goed en goed genoeg de honger meer te worden doet prematuur verdorren de struik die anders…

Hij wou een kijkje nemen in mijn blaas, Dus ging de uroloog mijn plasbuis binnen. Het duurde even voor hij kon beginnen, Want ‘kleine Wim’ had zich verstopt helaas. Voor artsen een mooi meegenomen gave: De kunst van diep te spitten en te graven.…

ik durf niet mijzelf te zijn want dat is nooit goed genoeg. Ik ben nooit mooi genoeg. Nooit dun genoeg. Nooit slim genoeg. Nooit sterk genoeg. Nooit schoon genoeg. Nooit lief genoeg. Nooit rijk genoeg. Ik heb nooit de goede baan. Ik heb nooit de goede vriend. Ik ben je zat.…

ik zie haar kijken in een plasma van verlangen of haar oorbellen uitdagend genoeg afhangen of haar oogcontact pregnant genoeg de lading dekt of die haarlok op haar voorhoofd charmant genoeg de aandacht trekt of haar lip en kin subtiel genoeg begeerte wekt…

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

"Ik hoef op den duur", Zegt Jan van Dalen Geen cent belasting meer te betalen De ontvanger uit Hengelo schreef mij dit Riek zijn vrouw, ziet de zon weer schijnen Alle blauwe brieven laten wij verdwijnen In de Otto of de kolenkit Want Jan heeft, en dat is een zegen Vandaag zijn laatste aanmaning gekregen Staat duidelijk zwart op wit…

je ogen smeren honing op mijn beschuit zoet je lippen in massage op de mijne krachtige armslag laat angsten verdwijnen zachtjes lurk ik aan mijn thee, met suiker de eau de toilette die mij een kenmerk geeft laat je mij behagen op je hangende manier fluisterende woorden kriebelen van binnen en uiteindelijk kruipen we samen weer in bed…

vreemd genoeg zeg ik niets wil ik je iets besparen? hoe beweeg je in stilte waar je niet om vroeg? vertel eens iets heel moois maar kijk me niet aan hoe beweeg je in die leegte waar je niet om vroeg? liefde kan ik nog wel bedenken kijk zelfs soms: kussende menigten! wanneer voelde je: het is (niet) genoeg?…

Je stuurde een foto vandaag waar jij het allermooist op staat en al wilde ik dat heel graag het is niet dat het nu beter met me gaat want een foto verandert niets aan het feit dat ik je mis ik kan je misschien wel zien maar ik weet dat het niet echt is Want een foto is slechts een foto ik kan geen zoen geven of krijgen ik kan je niet voelen…

Vanaf haar schouder rolde mijn traan Wederom liet zij mij passief begaan Koud klinkt haar stem toonloos verbeten Is het zo ver leg je nu weer zo te zweten Eens mijn prinses een bloem zo mooi Nu een feeks losgebroken uit haar kooi Heimelijk wend ik mij af wil alleen zijn En duikt ten onder in een poel van pijn Frigide ongeïnteresseerd koud…

ik zie ze wel hoor in de hoeken van mijn ogen de paarse heksen en bedmonsters smispellachend pratend hoe ze me de volgende keer te pakken kunnen nemen ik hoor ze met een twinkel in mijn ogen en zorg ervoor dat elke keer weer als ze voor me springen ik gillend opstuif…

pakken is Nee het doet me werkelijk niets Want ik heb genoeg aan jou…

Gek genoeg is het een leegte in mijn doen ben er wel op voorbereid en het lijkt me niets te schelen maar alles verbloemt het gemis aan jou je stem, je leven het leven dat ik delen wil iedere dag opnieuw telkens weer met jou Gek he?…