Netgedichten

netgedicht (nr. 58.379):

Soms is het genoeg

Soms is het genoeg op straat te lopen
Hand in hand met het liefste kind
Dat speelt en lacht en nog kan hopen
Dat ik de weg voor haar vind.

Dan speel ik aarzelend met haar mee
En kijk naar de twinkel in haar ogen
Zij is de vloed, ik de eb van de zee
En ik zwijg over mijn onvermogen.

's Avonds lees ik haar dromend voor
En beantwoord haar kleine vragen,
Het ernstig spel gaat eindeloos door
Totdat ik haar naar bed mag dragen.

Wel weet ik dat het niet zo blijft:
Eens zal ook zij angsten verzinnen
En zal de onrust die ons allen drijft
Ook in haar kloppend hart beginnen.

Dan zal zij door de straten lopen
Met aan haar hand een spelend kind,
Net als ik nu, vermoeid van hopen
En zij zal weten waar zich de weg bevindt.

... Dit gedicht is oorspronkelijk van Max Nord, voorzitter van de Vereniging van Letterkundigen. Ik heb het gedicht gemoderniseerd.
Ik kwam dit gedicht tegen in een gedichtenbundel van mijn grootouders en het sprak mij erg aan. De schrijver van dit gedicht is inmiddels overleden. Ik heb het aangepast, zodat het begrijpelijk is voor de hedendaagse lezer. ...

Schrijver: Amber Vermeulen, 9 januari 2016