Alle inzendingen over Gloeien

het zijn niet de woorden die zinnen schrijven het is niet de oogopslag die huid laat tintelen het is niet die ene blik die wangen laat gloeien het is niet de mond die liefde laat spreken het zijn de handen die spreken, leven en laten voelen waar taal tekortschiet…

ik zocht woorden vond er geen het geluid viel stil in late rozen weemoed en wind in je naam verscholen dromen die ik langzaam heb veroverd zacht en zuiver aan mijn lippen gefluisterd ik gloei rood glanzend schapenwolkjes in de zomer…

rode hibiscus in je haar een fluwelen mooie mond mijn hartenlief ben jij warme handen strelen mijn zinderwarme lijf voel mijn kelk gloeien huid vindt zich in huid onze passiebloem bloeit zie, zij draagt vrucht…

Zij zien vuur gloeien. Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

Een string, een jurkje, een vibrerend ei, Een pomp, een G-spot hummer en twee boeien, Massageolie, vloeistof om te gloeien, Een buttplug, funky dong met batterij. Helaas, de Pabo is failliet gegaan, Maar ík heb er echt alles aan gedaan.…

Laat ontbeten, half de tafel afgeruimd omarming in de keuken Meer hoeft er niet te zijn: buik tegen buik, handen om ons heen Jij kleedt je langzaam uit en mij, vanzelf, we reiken naar liefde die er al is het gloeien en het uitstel de vervulling die er al is het grote geheim…

terwijl ik de weg zoek tussen bedenksels die onverhoeds als konijnen uit de hoed tevoorschijn springen verschijnen en gloeien in mij adem zoeken of een doodgeboren geesteskind dat de uitgang van het broze labyrint niet vindt zoals ik rusteloos vastloop in verdichting…

Jouw lichtstraal die mijn hart raakt wat als een waakvlam blijft gloeien glinstert in jouw ogen weer die jou in mijn herinnering schittert. Jouw omarmen in een nieuw tijdperk op weg naar houvast en vreugde om keuzes te relativeren is in miniatuur geschilderd.…

Midden-Zweden, 29 december 2004 In het midden van de stilte zit ik met mijn naakte ik en het suizen in mijn oren vormt een koele kille kick en de vlakten en de verten ijzig lang en luchten leeg doen mijn lichaam gloeien doet mij beseffen: ik leef.…

Mijn vrouw is voor de bakker thuis de plaat op tijd gepoetst voor nonnevot goudbruin in de gloei Mijn vrouw gaat uit voor de bakker vlaai met pruim of toch oogmeloen luchtjes bakvers uit potjes room Mijn vrouw blijft voor de bakker of hij nu kneedt zemelt of droog spuit…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

Extra roffels van je hart, hoofd gevuld met watten, oren die gloeien, bibberende benen, lippen rood van het zoenen. Een ding is maar belangrijk nu. Je bent verliefd wel sodeju!…

Het vonkje dat er nog over is blijft bij mij veilig gloeien en ik hoop dat jij de brandstof vindt om het vuur weer flink te laten loeien.…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

Wie voor driekwarthonderd Watt ooit werd geboren Wordt nooit meer 100 sinds 1 dag of 2 De EU-wetten zeggen keihard nee En al het laaiend licht gaat thans verloren In anderhalf jaar zijn ze klaar met snoeien En lees je bij een ledlamp over gloeien…

je speelt op grote hoogte met licht dat naar alle kanten in zwart zal verdwijnen maar toch een ultieme kans heeft voluit te schijnen jij richt de bundel op je eigen gezicht in weerkaatsing gloeien wij jou delend op in donker uitgelicht tonen wij het heelal zijn gelijkenis…

Zij is het vuur, hij de lucht Zij is het hete gloeien Waar hij vaak voor vlucht Zijn angst om zich te schroeien Wijkt hem van haar gloed Die echter niet is uit te roeien In haar warme overmoed Blijkt zij heel gedreven En straalt hem vurig tegemoet Lucht moet hij haar wel geven Voor haar vuur is uitgedoofd Want zonder warmte kan hij…

IJskoudvuur bijt op ijzingwekkend korte duur met duizend watertandjes in mijn lijf zodat ik gloei verstijf en klappertand school slaand boven scholen vissen die zich springend uit de natte band even willen vergewissen of deze rille kippenvellenvis uit vissen dan wel zelf te grazen is.…

De storm van mijn woede bij het zien van het immer doorgaand financiële graaien doet mijn vuisten gloeien en vervuld mijn hele wezen met een nooitgekende bitterheid.…

zoals gij mij en ik jou gij mij terugspoelt en ik jou de hele dag, wij met de stilte van de rozen spelen gij in steeds andere golven verliest glimlacht nog een keer probeert wij ons in de zee verdiepen en in het lijf-aan-lijfgevecht gij mij doet gloeien in de wind en ik jou…

ik zag je in de spiegel achter me ik lachte, je verdween slechts mijn gezicht met ogen vol herinnering staarde me aan ik fluisterde je naam je echode gedachten kwam zomaar naast me staan je deed me gloeien was me aan het boeien met je blik in spiegelbeeld ik heb je losgescheurd uit mijn verleden, de pijn is nu gelijk verdeeld…

onderhuids kriebelt het weer er ontstaan rimpelingen die een oceaan niet zouden misstaan voorzichtige vonkjes levenslicht sprankelen zich naar buiten om samen een vuurtje te stoken vlammen laten zich aaien door een zachte zuidenwind die bereid is aan te wakkeren want gloeien is niet genoeg om de hitte te bereiken die jou kan laten smelten…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

je overgave was totaal ik voelde je vervloeien in het gloeien van je huid ik nam je lippen in een kus, we trilden van ontroering je draaide zonder woorden op je rug ogen in vervoering we kwamen na elkaar, voor samen was het huis te klein we kreunden zacht en rilden klaar in het genieten als een paar…

Zachte warme lentezon Doet mijn gezicht gloeien Harten sneller stromen Straalt verse energie uit Verwezenlijkt winterdromen Brengt nieuw leven Omarmt pril geluk Baart een jonge zomer Ontluikt een nieuw stuk Haast vergeten dat dat kon Zachte warme lentezon…

voel je warmte voel je kou voel je lijf voel je haat voel je pijn voel je aftakeling voel je einde dan ook voel je begin voel je zin voel je leven voel je liefde voel je doelen voel je gloeien voel je voelen MENS GESTOPT MET ROKEN…

De tranen laat ik vloeien, ze gloeien op mijn gezicht en als ik de zon zie verdwijnen, verdwijnt ook het licht. De kleurenschakering die de zon ons laat zien, is er met wat geluk morgen weer, misschien?…

Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

Dan gaat er van binnen iets gloeien dan rommelt het in mijn maag mijn hart gaat sneller bonzen om me heen zie ik alles vaag Als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij.…

Als jij me aankijkt gloei ik van binnen, je prikkelt mijn intenste gevoelens Zodra je me aanraakt sta ik te trillen op mijn benen, mijn verlangen naar jou is zo groot Wanneer je me kust met je zachte lippen gaat er een schok door mijn hele lichaam, ik wil je...…