Alle inzendingen over Gloeien

Weer komt het licht op ons pad Weer wordt de dag minuten langer Weer worden vorst en winter banger Trekken zich terug in zoom en vaart Proberen licht en zijn gloeien te weerstaan Achter bomenrij in bosschage,struikgewas verheimelijken verlies Verschijnt de eerste zanger heft lied van lente aan.…

waar vlammen spelen hun warmte delen rakel jij het vuur onverwacht op je blik jaagt hartstocht aan de lach daagt uit door het lint te gaan handen gloeien schroeien mijn huid in passie gevangen schreeuw ik het uit traag dansen kleuren hun eindeloos spel maar in samen rusten vervagen ze snel…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrandt als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toen je mij alles gaf…

geluiden gaan nooit weg verspreiden zich ijlen na in een lichter dan luchtlaag net als jouw lach die kleuren bloeit de wereld aanlicht met haar schoonheid die warmte deelt in aanstekelijkheid de mens verblijdt in een van binnen heerlijk doen gloeien zo stromen levensenergieën die het lijf doen dromen van spectaculaire zaken…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…

Koud ben ik van binnen, terwijl ik gloeien wil, kilte rond hart en ziel, omdat je op een ander viel. Je zegt: ik haat je en dat doet zeer, mijn mond gaat op slot, heb geen verweer, want van iemand beduidend jonger, kan ik niet winnen! En zo breidt de kilte rond mijn hart, zich uit door mijn hele lijf.…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

wij zijn een verhaal zonder eind een deel water dat zal koelen in vurige tijden een deel vuur wat altijd zal gloeien de vlam weer omhoog laat slaan.…

weelderige zomer roept broeder herfst met kleuren van haar lichtend kleed hij komt met zijn roestbruin seizoen bomen gaan gloeien in goud en rood nevel glinstert op grijze webben het gistend vergaan wasemt kruidig het lied van de herfst blaast majeur met wisseling naar een stil mineur oogst wordt in schuren geborgen…

ik tast naar je raak heel bescheiden aan jouw zijn zie licht dat in het schijnen je schaduw laat verdwijnen en onderhuidse warmte doet gloeien van verbondenheid tot strelen langzaam verandert naar passionele intimiteit via roze naar het donker rood van alle remmingen ontbloot de kleuren zijn verschoten na een heftig samenzijn…

de vlammen dansen op het ijs ze gloeien tot diepe putten creëren zwarte schimmen in een witte wereld schokkende watervallen kleurig licht de waanzin van het leven de waan dan weer de zin de brandende waanzinnige wijsheid ondanks alles is er straks een nieuw ijzig beginnen een duidelijke natuurlijke stelling waarvan wij niets begrijpen…

het vuurwerk van de zomer de kinderen tegemoet hun ogen spiegelden de kleuren die zij al eens hadden ontmoet een lieve verre herinnering met de onbekende koude en grote blauwe zee in golfjes wit die maakten dat het strand draaide je kon het aaien zonder gezicht zij hebben geluiden van het slissende water verzameld het gloeien…

´s Nachts gloeien de wijnglazen: de rode ogen van beesten hunkerend naar zwetende reflecties in het maanlicht. Nemen we de bekers en drinken we met afgrond diepe teugen het verlangen dat als zwaarbeladen ranken tussen onze lippen hangt. Persen we met onze blauwe-druiven-kussen de ochtend in een zilveren karaf.…

hoor, een winterlied zweeft over de berijpte sluimerige grond midwinterhorens blazen herkenningsklanken hoorbaar in het rond schaduwlicht tekent de berk huiveringwekkend tot een ijzige reus dwarrelsneeuwvlokjes smelten in ademwolkjes op een warme neus kaarsjes in glaasjes gloeien langs het weggetje een vertrouwde sfeer het…

Stil leven is niet dood de vruchten blijven altijd kleuren en gloeien in het licht druiven willen steeds geplukt appels vragen om een beet citroenen om een mes maar de schedels om contemplatie we zetten de tijd niet stil het brood wordt gegeten we zien de perzik bederven of uitgezogen worden door een wesp de dode wijfjesvink ligt op haar…

je lachte ik zag hoe jij de wereld bedekte met een dun laagje goud voelde jouw warmte gloeien in hoe jij alles lieftallig met zijden bestreek zag tedere gebaren in ogen die staarden naar jou als bron van de zon raakte je hand wist in je blik licht witte wolken jij golfde al zee op zomerend strand…

Voorzichtig tasten met woorden met blikken met vragen en nieuwe akkoorden die mij raken verstrikken in ons warme net heel langzaam nader je steeds dichterbij driedimensionaal op mijn netvlies zó mooi de nacht de dans maar vooral: jij in het diepe duister gloei ik na blijf ik leven duizend gedichten in mijn…

in de open haard knetteren zacht vlammende verhalen zie vele emoties opvliegen in tal van vreemde talen nog speelt jong hout de hoofdrol in het vuur zij laaien heftig op spatten vonkenregens uit hun jeugdig blok verteren snel naar smeulend gloeien in nawoorden die boeien geschiedenis is in rook opgegaan maar hun memoires…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…

Waar je inspiratie voelt gloeien. Waar je vriendschappen sluit. Waar problemen in rook opgaan. Een rookacademie is een oase. Waar je tijd neemt en maakt. Ik zie een leerstoel wachten. Abdijbier en bio-sigaren ook.…

Na het ritueel was je beter maar van de medicijnen ben je opnieuw gaan gloeien Ben je nog misselijk?…

Streel mijn verlangen Laat je passie bloeien Verwarm mij met vuur welke altijd zal gloeien Borduur mijn naam met draden satijn Draag mij met je mee zodat we samen kunnen zijn Liefste, kus mijn verlangen in een zinderende droom Neem mij mee in sereen en smaak onze liefdesroom Streel mijn lichaam naar een zalig gevoel Laat je vingers…

In iedere hoek slaat weer een klok en aan de zoldering gloeien duizend witte lampen. Geen deur, geen venster sluit ons in alleen de witte spin van allerzuiverste verbeelding.…

De lichten gedoofd Knoop in mijn maag Hamers in mijn hoofd Tulpen blijven groeien Viooltjes, wit en violet Wangen die rood gloeien Vandaag zijn wij beland In een zeer slechte film Zakkend door het zand Hoe het einde zal zijn Zal niemand weten Hevige intense pijn Wij plukken de dag En leven in het nu Dat het maar Voor altijd duren…

Zet je voordeur op een kier Laat het haardvuur branden Wees een bron op die manier Voor lege, koude handen Bouw een kamer om tot thuis Voor hen die kilte leden Hef je hoofd en sla een kruis En luister naar hun beden Wijs de wegen naar het pad Waar zij weer zullen bloeien Nog een warme woordenschat En... hun hart zal weer gaan gloeien…

Wanneer ons vuur gloeien blijft. Wanneer duister lichter wordt. Wanneer de stilte valt. Zo verdicht zich vriendschap. Zo worden vrienden dichter.…

Zon, zon Gouden bol Laat de bloemen bloeien Zon, zon Overal Doe mijn wangen gloeien Smelt het ijs In mijn glas Laat je stralen Stralen Schijn je licht Op mijn hoofd, Op mijn huid En haren Kom, Zon Laat je zien En jaag weg Die regen Kom, Zon Warme bol En straal Aller wegen…