Alle inzendingen over HAIKU VII

[Haiku] schaduwen scheren over het windstille meer een vlucht rietganzen…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

[Haiku] in het halfduister van de verlaten portiek beweegt een dagblad…

[Haiku] onder mijn laarzen drijven de wolken voorbij in een regenplas…

Haiku…

het haiku seizoen is herfst, ik peins over mijn oude regenjas…

de haiku dwingt je om weinig woorden te gebruiken nu regen…

haiku zwaluwen hebben hun nestje gebouwd in mijn openstaande mond…

(haiku) de tijd glipt ons als zilverzand door de vingers voor wat het waard is…

zo Vlaams bescheiden de Haiku meester strooit met dankuwellekkes…

haiku/senryu de isolator als een eenzaam symbool voor geïsoleerden…

Je kunt bijvoorbeeld je teksten inzenden naar een haiku - werkplaats. Dit is het adres: http://www.haikukringnederland.web-log.nl/ Via het mailformulier daar kun je ook een proefnummer aanvragen van Vuursteen, tijdschrift voor haiku, senryu en tanka.…

Een liefdesbrief is beter dan het lief Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief. Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik Dat men ze bij zich heeft, te voorschijn halen, De tederheid er uit op laten stralen, De woordjes lezen, denkend: zo ben…

Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven, Zodat je de woorden je kunt toewuiven En de strofen, wanneer je wilt blijven Mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven. Maar liever wilde ik dat ze binnen In je gewaad geschreven stonden, Zodat tegelijk met batist* of linnen Mijn gedachten je strelen konden. Ik zou deze dwaze wens niet uiten…

Mager paardje, jaag maar: De steppe is eindeloos breed, De vliegen steken in je flanken, De stenen je zere hoeven, Je mag nooit stilstaan en drinken. En de zon is zo hard en zo heet. Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t…

Beter een ketter wezen dan de leer laf te misbruiken tot zijn eigen eer. Beter alleen opklimmen naar de hemel. De velen smakken met hun ladder neer.…

Zij slaan verrukt al mijn ellenden gade. Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade. Zij wachten ongeduldig op mijn dood. Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…

In vrome afschuw ben 'k door hen versmaad. 'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat, Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten Der huichelaren in hun plechtgewaad.…

Wat baazlen zij van zede en wet en recht. Die zijn zo grillig als een vrouwenvlecht, Dan glanzend en dan streng, los en stijf saamgebonden, Altijd verwarrend en maar zelden echt.…

Bedenk, als mensenwoorden krenkend zijn: Gifslangen scheiden niets af dan venijn. De spraak weerspiegelt 't wezen van de spreker. Het varken noemt het edel renpaard zwijn.…

O minnespel en zoete beuzelpraat, O sleutel waar het hart mee opengaat. Wat maalt de liefde om kennis en om geld. Zij wil de gloed van handen en gelaat.…

Groots en meeslepend wil ik leven! hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis! 'ga dan niet ver van huis, en weer vooral ook het gespuis van vrouwen buiten uw hart, weer het al uit uw kamer; laat alles wat tot u komt onder grote en oorlogszuchtige namen buiten uw raam in de regen staan:…

Dit is haar graf, onder de jonge linden vergaan haar handen en haar zachte ogen. moet men geloven dat wie haar beminden haar eens hervinden en herkennen mogen?…

Ik lig nog te bed in de blinkende morgen en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee, reuken en blijde geluiden en de bloeiende geuren der kruiden vervliegend als schuim in het zonlicht en op de wind drijft het mee. nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht; voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom een onpeilbaar…

De wolken en het water gaan voorbij; oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems en oude sterrebeelden, zij worden alle spoorloos weggewist. en wat, mijn hart, rest er van u en mij? een handvol verzen, niet langer dan de wind het vallend lover draagt en het getij hen als dood blad voorbij sleurt en laat verrotten in vergetelheid; en in het…

De koelies kermen op de zwarte kaden Onder de Zuid-Chinese zomerzon, Met plompe zak of zware ton beladen, Eenzelfde zang van Sjanghai tot Kanton. Zij zijn maatvast en doen de laadstok deinen Het ritme van hun draftred doet 't gewicht Half zweven door de lucht, de schouderpijnen Zijn minder onverdraaglijk, bijna licht... Zij leven…

Jawel, je zei: ik. Hoe durf je! Wat denk je wel! Dat je heel wat bent?…

orkaan in je hoofd woorden buigen in stormwind in haiku vertaald…

[Haiku] bruggen krommen zich over het wilde water nu de storm nadert…

vier en veertig jaar als ik deze haiku lees zie ik niet meer scherp…