Alle inzendingen over HANDEN

De vroege warmte pleegt ons blij te maken Maar als het met die zon zo door blijft gaan Dan zullen we dat zeker wijten aan De aardkorst en daarmee verwante zaken Genot en achterdocht gaan hand in hand Zo is het D.N.A. van Nederland…

(voor Jan Arends ter nagedachtenis) opdat hij de mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit de bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk... eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam zullen zijn…

heb eindelijk de hand geschud van hem die altijd naar mij keek hij ving mijn blik in tal van situaties was uit op confrontaties ik ben hem uit de weg gegaan omdat hij te veel op mij leek leerde hem ontwijken hij bleef maar naar mij kijken volgde alles wat ik deed na al die jaren heb ik toch de hand geschud van hem die in de spiegel…

Jouw hand, mijn hand, lichamen samen. Wanneer we drijven, op ons gevoel, neemt de zee ons mee.…

Aan de buitenkant is de hand van mijn vader een polderland met riet en pluimgras blauw gezwollen beken en hier en daar, verstrooid, wat zonnebloemen. Aan de binnenkant is de hand van mijn vader een stafkaart met snelwegen en wandelpaden.…

met kalk trek ik een lijn op de muur rond je lijf een camera is niet nodig zonder schaduw verdwijn je in het donker met een lege koffer in de hand met het rechterbeen stap je een andere tijd in voor mijn oog ben je al uitgewist als je terugkeert zal ik je herkennen aan de kalkresten op je handen…

Hand in hand. Niets zeggen. Gedachten in elkaar laten vloeien en ons simpelweg gelukkig voelen. Niets zien. Niets horen. Dan de blazende wind, de verlichte ramen met gordijnen en de weg die voor ons uitgestrekt ligt. Ik leg mijn zorgen in jouw handen en geef mijn gedachten hun vleugels terug.…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Dubbel moeten zwijgen En elke hand gelaten Om het niets dat ik je geef…

Je nam je leven in een klap sloeg de hand aan jezelf zij die achterbleven zitten met een map vol vragen. Je nam je leven in je eigen hand niemand die nu begrijpt waarom het was te zwaar dus geen koude dagen meer.…

ons goden rustend op het zand in paradijselijke kleuren aten ze uit onze hand…

Ik verken je lijf, met zachte handen, weet, wat je grenzen zijn, voel je lichaam hevig branden, bruist mijn hart als een fontein... Het is een spel, van jou en mij, en voelen mijn handen als verdoofd, ook al liggen wij hier zij aan zij, zou niets doen, had ik beloofd...…

Zijn leerlingen maken uitsluitend handen en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt, en hijzelf kneedt de restlichamen van klei waar hij de voorbereide handen aan bevestigt. Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.…

Strand lekker strand zand warm zand Ik hou van jou kust van Nederland Gestreepte ligstoelen de geur van zonnebrand Ik hou van jou kust van Nederland Zonnebrillen op machiatto in je hand Ik hou van jou kust van Nederland Spelende kinderen stelletjes hand in hand Ik hou van jou kust van Nederland Zout op je huid verbrande bikinirand…

hoe de strengen zijn handen met een streling in de ruimte deden zweven daar waar het zachte rood haar handen oversteeg, het binnenin hem zingen bleef.…

De hand van de knecht van zijn fiets Hij graait naar twee mierzoete plakken Maar verder gebeurt er haast niets De knecht zit al tijden te plakken De knecht met zijn fiets aan de hand Zijn band hoeft hij zelf niet te plakken Hij krijgt een nieuw wiel van de kant En wint aan de meet een paar plakken De fiets aan de hand van de knecht Een…

Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, door ’n land van onzekerheid. Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd.…

Mijn liefde voor jou is vervlogen Zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne Geen mond die mij kust Geen lachjes meer uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten En kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergenis Maar ik weet wel uit ervaring Hoe eenzaam, eenzaam is.…

Ongetemd verlangen dat diep in mij brandt geeft vrij en onbevangen zich over aan jouw hand jij streelt mij zacht met vingertoppen om geheel onverwacht ermee te stoppen verlangen ontbrand niet meer te blussen dan door jouw hand en zachte kussen.…

Dat ogen kruisen mijd ik zoveel mogelijk warme gloed bloost dan immers rode wangen als hand dan hand wil zoeken doch trillend afwacht harten blijven zwijgen zullen lippen dan ooit spreken met een kus…

We weten niet of er een lente voor ons ligt en lopen hand in hand het bospad af.…

In de palm van uw hand staat een levenslijn geschreven kort lang of on-der-bro-ken en de palmlezer leest koel en winterkoud een leven uit de palm van uw hand jong of oud mijn vraag misschien gênant ‘leeft u ook een dubbelleven?’…

Je keek naar me Je ogen rustend In de mijne Heel even Je vroeg een vuurtje Je hand Om mijn hand Heel even Toen je wegliep Raakte je borst Mijn arm aan Heel even Dat contact Dat heel even Werd snel een Heel leven…

samen lopen, hand in hand. Zo gelukkig als een paar, De zon verwarmt ons, samen bij elkaar. Dit is zeldzaam. blijven lopen. ik kan eeuwig door. op een gelukkige toekomst hopen! Laat me nooit meer los!…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…

Staand in de woestijn met niets dan twee handen vol water en jou, waar ik naar dorst in mijn uitgedroogde hoofd Als de trillende lucht je loslaat zie ik mijn lege handen Weer een dag vergaan ongemerkt in het gulzig hete zand…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Zij zitten zich nu hand in hand te schamen En walken binnenkort wellicht alleen Want hoe lang blijft een club nog op de been Waarvan zelfs bij de trainer tranen kwamen Maar Feyenoord betaalt nog steeds miljoenen Aan zulke onbeschrijfelijke oenen…

gevoelloos geschreven zonder woorden eindeloos leeg vrij van banden bandeloos verloren zonder je hand in mijn huid je ziel in mijn hart je traan in mijn oog drogen tranen als was verstilt mijn huid jouw hand mijn hart in onze ziel…

Stap maar in deze foto voorzichtig De wanden...puur goud voor het oog herfst...de maker najaarszon de kunstenaar Tast maar raak stam tak en twijg aan met vingertoppen en later met de kom van je hand bladgoud heb je in handen als het al niet ritselend is gevallen.…