1901 resultaten.
Zodra ik mijn ogen opsla
gedicht
1.0 met 1371 stemmen 121.603 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit de gedichten van Hans Faverey (1933-1990)…
Tegen het vergeten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 343 In memoriam Hans Faverey,
Bestaan; en het vergeten. Leven; en weten
van de weg; het keert terug, in zichzelf,
spreekt met dubbele tong, vraagt om
een reden.
Loslaten wat is, wat zich afspeelt in
het uiterste kwadraat; een gespiegeld ik,
gevangen in het oog van de draak.
Beginnen met geluk. Waar?…
Fossiel uit 1952
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 ( voor Hans Faverey )
Ook al lijkt mijn lichaam expressie te zijn,
je kunt niet bij mijn hart naar binnen,
de dromen hebben zich aaneengeregen tot
een weergaloos harnas, in mijn verslapte
spieren woont de koning van de stilte,
de drum wordt aangeslagen door een
vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de
paardevel aan de rand van de Seine
schieten…
Chrysanten
gedicht
3.0 met 43 stemmen 12.002 De chrysanten,
die in de vaas op de tafel
bij het raam staan: dat
zijn niet de chrysanten
die bij het raam
op de tafel
in de vaas staan
De wind die je zo hindert
en je haar door de war maakt,
dat is de wind die je haar verwart;
het is de wind waardoor je niet
meer gehinderd wilt worden
als je haar in de war is.
----------------…
Plotseling vliegt er een smak
gedicht
2.0 met 34 stemmen 15.009 Plotseling vliegt er een smak
water door de kamer; en is
in de zijmuur verdwenen.
Voor mijn ogen voltrekt zich het wonder,
zoals ik mij herinner, opnieuw. Voordat
de kamer wordt volgestort met herte-
geweien, sta ik al op de gang; indachtig
het alarm. Nu het veilig is, kijk ik
het trapgat in, en luister
hoe beneden op de deurmat
de Echo…
Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet
gedicht
2.0 met 20 stemmen 10.872 Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet
zoals zij het zag in zichzelf.
Met geloken ogen, totaal ontdroomd,
bevestigt zij in zich de duur, het duren:
en zij zet zet zich voort zonder van plaats
te veranderen, zonder te verliezen
tijd. Het volle licht van de middag is
om haar. Haar schoonheid wordt niet moe
zich te doen tot mij gedaan is…
Omdat daar toch niemand zat
gedicht
3.0 met 70 stemmen 25.015 Omdat daar toch niemand zat,
en omdat het niet dicht zit,
is het weer tijd voor een wandeling
langs de oevers van het strand, daar
waar het woud zich plotseling inhield,
of zich gaandeweg heeft verwijderd.
Dit denkt iemand die niet weet
dat hij in deze tekst zit
en er nooit meer uitkomt,
hoe hij ook morrelt aan zinnen
en met betekenissen…
Waar ik op heb gewacht
gedicht
3.0 met 11 stemmen 10.479 Waar ik op heb gewacht
maakt zich van mij meester;
en laat mij kort daarop los
ik ben gehuld in mijzelf
en dezelfde dingen zijn nog
van kracht: het ene doet niet
onder voor het andere.
Nadat ik zo geweest ben
wordt aarzeling betracht.
Het restant doorstaat zich, schijnt
weer terug te willen; wordt ontzet
tenslotte, desondanks, door…
Zelden heeft de sprong van een panter
gedicht
3.0 met 18 stemmen 11.811 Zelden heeft de sprong van een panter
ook maar iets van dezelfde sprong door
dezelfde panter, wanneer niet zoals
gewild door die panter zelf.
De dolfijn die voor het schip uit zwemt
zwemt net zolang voor het schip uit,
tot er geen sprake meer is van een
dolfijn die voor het een schip uit zwemt.
En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…
Een mug (de mug)
gedicht
2.0 met 63 stemmen 26.221 Een mug (de mug)
beklimt, desnoods:
bestijgt een olifant
(de olifant).
Zo gooide iemand eens een bal op.
Deze stuiterde nog enige malen,
bleef toen zo goed als stil liggen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten', 1968.…
Rozenmond ligt languit in haar bad
gedicht
2.0 met 18 stemmen 8.256 en wil er niet uit. Zij rekt zich uit
en maakt met haar handen van die
schokkende bewegingkjes boven haar hoofd.
De wind is intussen gaan liggen.
Het riet beweegt niet meer en op
de plavuizen vloer is ook
mijn schaduw vervluchtigd.
Rozenmond in haar denken is leeg.
Gedachtenloos strijkt zij de kleine
luchtbelletjes uit haar schaamhaar,…
Hoe zij recht staat; dat ik zie
gedicht
2.0 met 36 stemmen 9.409 Hoe zij recht staat; dat ik zie
hoe zij dit doet door zo te staan
zoals zij gewoon is: haar voeten
iets uit elkaar, haar armen
neerhangend, haar kin iets omhoog;
zo snel denkend, dat haar stem eerst
liever wacht of het de moeite loont
om het te zeggen. Juist zij is het
die afkomstig is uit zichzelf. Al
wie haar nadering heeft herkend,…
De boot, waarin zich
gedicht
2.0 met 61 stemmen 29.249 De boot, waarin zich
moet laten schommelen
een man. Een vrouw
aan wie wordt gedacht, door de man,
tot op het laatst misschien.
En dan de ogen te moeten sluiten
om te zien hoe, bij kalme zee
en bij helder zicht, de boot keer
op keer, steeds indringender,
dezelfde rotspunt raakt.
-----------------------------
uit: 'Springvossen', 2000…
Ik sla een hoek om.
gedicht
3.0 met 20 stemmen 5.112 Ik sla een hoek om.
Zo bijt een beitel.
Ik tref een hand aan.
Zo verschrompelt een roos.
Ik leer jagen op liefde.
Zo hijgt een zaag
en ik zie de zee.
Zo word ik oud.
Houd ik mijn hart vast?
Denk ik aan wierook?
Zo huivert een hamer,
kantelt een…
Zodat ik uitzie
gedicht
3.0 met 10 stemmen 5.289 Zodat ik uitzie
door het oog
van mijn naald
en sneeuwblind herken
de zwerfsteen,
sterfsteen onder
mijn tong: splinter
voor splinter
slaagt hij erin
niets te wegen,
niets voor te stellen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…
Net als ik zeg
gedicht
2.0 met 6 stemmen 3.629 Net als ik zeg: er is niets meer,
ik ben niets meer, hoor ik wat.
En het begint weer helemaal
opnieuw:
daar heb je mij weer.
Als ik het zelf niet was,
help jij mij dan zeggen
wie ik ben.
------------------------------
Uit: 'Verzamelde gedichten', 2010.…
Denk iets dat je goed kent
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.331 Denk iets dat je goed kent.
Zeg: ze kamt haar haar.
Herhaal het: zij haar haar
kamt. Doe er een spiegel
bij. Maak het vertrouwder
dan je waarmaakt: de eerste
sneeuw/het eerste riet. Hoe
ze plotseling haar hoofd
naar voren of naar achteren
wierp. Zeg dat ze haar haar
kamde; zich naar voren of
naar achteren werpt. Terwijl
het sneeuwde of…
Het is net of het zo stil is
gedicht
3.0 met 21 stemmen 5.291 Het is net of het zo stil is;
zo heb ik mij aangetroffen.
Ik ga rechtstaan en rek mij uit.
Ik draai mij om.
Blijf roerloos staan.
Ik hoor hoe het wiel
stil valt.
Ik blijf zo staan.
Dat zachte gesuis
hindert niet:
uit mijzelf komt het voort.
------------------------------------------------
uit: 'Lichtval', in Verzamelde gedichten…
Zodra de steen er ligt herneemt
gedicht
1.0 met 20 stemmen 5.184 Zodra de steen er ligt herneemt
zijn lot haar loop. De steen weet niet
van opgeven: hij herhaalt zich;
zijn blinde hoort hem. Deze weet
vooreerst nog niet wat te doen met wat
hem vreemd is. Hij legt beide handen
op de toetsen, hij herhaalt wat hem
is geleerd. Hij brengt wijzigingen aan;
hij herneemt zich, raakt ontroerd.
-------------…
Aan zijn zeer netelige draad
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.246 Aan zijn zeer netelige draad
daalt neer in de afgrond
een kleine soevereine spin en schuift
mijn lichaam terzijde. Het is een spin,
die zijn landing opschort tot ik mij
uit zijn kloof heb verwijderd. Zodra hij
de bodem heeft bereikt, is dat het teken
dat de rivier zijn bron heeft bestormd.
--------------------------------------------…
Een witte raaf
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.923 op een witte walvis;
een waarnemend subject,
(gepostuleerd); geen water,
laat staan zout water -. Elkaar
voortdurend bijsturend, feed-
back, moeten zij maar zien
hoe zich uit deze tekst
te verwijderen
------------------------
uit: 'Gedichten', 1968.…
Zo eenvoudig
gedicht
3.0 met 6 stemmen 5.067 Zo eenvoudig als een waterdruppel,
zo helder als een splinter berkenhout,
Omdat het veulen geduldig en voorzichtig
uit het paard valt en kan staan,
De vis als een metalen traan ontluikt
en kan vliegen, de mens after all
Moeizaam leert zwijgen en wegzijn
tussen zijn gewapend steenslag,
Zo eenvoudig, zo helder is het niet
wat ik overhoud…
Is er tijd over
gedicht
3.0 met 12 stemmen 4.718 Is er tijd over,
als alles stilstaat,
of kom ik tijd te kort
om dood te gaan, schiet
de tijd te kort,
als het stilstaat
en ik stilsta.
Ja en nee. Een dode
leeft heus wel voort,
al zou hij het zelf zijn
die zich uit de diepte aanriep,
en het schot vallend nog keerde.
-----------------------------------
uit: 'Gedichten 1962-1990',…
Waar stil toen
gedicht
3.0 met 9 stemmen 13.916 Waar stil toen
de abrikozenboom stond,
sta ik nu stil.
Tussen de gladiolen
weet ik de plek waar
zij toen stond: zij
wierp mij de abrikoos
toe - toen. Nu,
terwijl herinnering met zich
doet wat zij wil, beginnen
wij opnieuw met bijten,
haast tegelijk, tussen
de maïsplanten: zij in haar
abrikoos, ik in mijn abrikoos;
terwijl de kleine…
Bij herhaling blijkt het zelfs…
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.800 Bij herhaling blijkt het zelfs goed
om te zijn in de werkelijkheid;
maar voor een gedicht is het meestal
niks. Bronmos markeert wel de plaats
waar zich de bron bevindt, maar tevens
talloze andere plaatsen waar van
een bron allang geen sprake meer is,
laat staan van mos. Zo gaat het ook
met bronnymfen en vinders van bronnen,
met makers…
Zonder begeerte, zonder hoop
gedicht
4.0 met 15 stemmen 7.807 Zonder begeerte, zonder hoop
op beloning, ook niet uit angst voor straf,
de roekeloze, de meedogenloze schoonheid
te fixeren waarin leegte zich meedeelt,
zich uitspreekt in het bestaande.
Laat de god die zich in mij verborgen houdt
mij willen aanhoren, mij laten uitspreken,
voor hij mij met stomheid slaat en mij
doodt waar ik bij…
Alsof zij daar ligt, nu
gedicht
3.0 met 12 stemmen 3.143 Alsof zij daar ligt, nu
hier is gaan liggen, en aanbiedt
wat zij onthult: een duin, blakend
op haar zij, een waarsprekende
waaier, de rilling die mij opricht;
en geur, ooit zo doorhuifd als alleen
verbeelding het wil, opdat zij uitmaakt
hoe het is. Niet hier immers, door mijn
ogen niet, is zij opgewekt om toen
daar te gaan liggen, zich…
Als ik een knipmes had
gedicht
2.0 met 6 stemmen 2.889 Als ik een knipmes had,
kon ik tenminste mijn knip-
mes open en dicht doen.
Met een schaar
had ik knipbewegingen
kunnen maken.
Als ik aan haar denk
zie ik haar het liefst
in bloemetjesjurken;
maar ik kan haar niet
zien, degene zijnde
die ik ben. Dezelfde
veerman; dezelfde
rivier; dezelfde
obscene gebaren tijdens
dat niet-roeien…
De kunst van het zwijgen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 305 Zuinig met woorden
moet je zijn, zeggen
de leermeesters van
de taal, mijn moedertaal,
Spreken is zilver en zo,
je weet het wel, de aloude
kunst van het zwijgen -
Maar ik hou van woorden,
Om uit te spreken,
om te proeven,
om op te eten -
Ik die niets weglaat
zonder één woord
te veel te gebruiken.…
van haan tot haan
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 317 westminster
de wereld afscheid neemt
als jou vijftig jaar het leven kalendert
schaft het verre nepal af wat wij feesten
het rood-wit-blauw en oranje
van onze koninklijk gevierde monarchie
tussendtijds van trots op nederland
de latere moeder haar partij verlaten moet
en wordt de betuweroute officieel
nu ben jij 60
weer in het jaar van de haan…