inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 777):

Waar ik op heb gewacht

Waar ik op heb gewacht
maakt zich van mij meester;

en laat mij kort daarop los

ik ben gehuld in mijzelf

en dezelfde dingen zijn nog
van kracht: het ene doet niet
onder voor het andere.
Nadat ik zo geweest ben

wordt aarzeling betracht.

Het restant doorstaat zich, schijnt
weer terug te willen; wordt ontzet
tenslotte, desondanks, door
vergetelheid. Zo ontbloot zich

het wiel en lokt mij tot zich;
suggereert duur: duren.

----------------------------------------------
uit: 'Springvossen', nagelaten gedichten, 2000.

Schrijver: Hans Faverey
Inzender: bo, 3 september 2005


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 10.474

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Liang T
Datum:
16 juli 2013
Lijkt op een zelf-ontdekkingstocht, waarin bekende en onbekende delen va de dichter even naar voren komen om misschien weer te verdwijnen. Om verder te komen is geduld en kunnen verduren nodig...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)