Alle inzendingen over Het Wad

Gegriezel voor de kids: een prachtidee Maar waarom weer vooral die stomme knoken Van Pierlala, de heksen, vampiers, spoken? Die bangmakers zijn vreselijk cliché Neem ook eens senekaters, jenks en porgels Pantippels, bozbezbozzels, blauwbilgorgels!…

Het zal toch niet dat we dat niet meer hor'n Het weerbericht vanuit die fraaie plekken Het zwaaien, het gegiechel, gekke bekken Ach Piet, er komt altijd een nieuwe moarn En kansen zijn er elders anders wel Je kunt van SBS naar RTL…

‘Geboorte is geen begin, dood geen einde’ daartussen, ondertussen zielen, zielen, zielen doelende en dolende zielen doelende die er wat van maken dolende die het afmaken zielen-fijn en zielen-pijn op en in de eeuwigheid zijn wij allemaal zielen zielen die komen, zijn, blijven hangen en gaan naar overlevende zielen, geen overleden zielen…

Verdrinkt het kalf, dan dempen wij de put. Zo tonen wij dat men hier voor elkaar zorgt en wordt bij ieder ongeval gewaarborgd dat de omgeving wakker wordt geschud. Verbrandt het kalf, dan gaan we met z'n allen gewoon mallotig door met vuurwerk knallen.…

boven de herberg op de eerste verdieping ziet Vermeer het licht het gouden zonlicht spelend over de daken van de stille stad acht uur wijst de klok boven de Schiedamse Poort een windstille dag een paar minuten een verticale streep licht op de ranke toren van de Nieuwe Kerk spel tussen schaduw en licht stad water en lucht…

Het is toch jammer dat het CDA Fortuyn die daar een functie op kwam eisen zo faliekant de deur heeft moeten wijzen. Hij kon veel kiezers trekken, ga maar na: Dan haalde men naast menig groot gezin nu baasjes van heel kleine hondjes in.…

Op menig mooie ochtend Zingt merel danwel vink. Dat maakt mij o zo bliede Als ik mijn koffie drink Het liefste in m’n ééntje ‘ K houd niet van veel rumoer Maar dan wordt wordt plots de rust verstoord Door vreselijk gekoer. T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert.…

Opwekkingsfestival! Christelijk jubelen! Daar kan geen vogelgelok tegen op Pinkstervolk houdt nu dus broedondervindelijk tijdens de paartijd een opwekkingsstop…

Er is een forse krimp geconstateerd U dacht wellicht: de schoorsteen blijft wel roken Door in de winter minder te verstoken Maar wat u denkt is faliekant verkeerd Kom op lui..laat de kachel lekker loeien De krimp de pijp uit...hup we gaan weer groeien…

Een vriend, die mij mijn feilen toont, Gestreng bestraft, en nooit verschoont, Heeft op mijn hart een groot vermogen;- Maar...`t laag gemoed, dat altoos vleit, Verdenk ik van baatzuchtigheid;- Ik kan zijn bijzijn niet gedogen. Die zelden prijst, spreekt vriendentaal: Die altoos vleit, liegt menigmaal.…

Piet Smul trad in de schuit van Leiden op Den Haag, En toefde bij het roer, terwijl een Maartse vlaag Verkeerde in zonneschijn. Daar kwam een knaap gelopen: "Een kievitsei, wie wil `t voor twee zesthalven kopen?" " `t Is vroeg", zei Smul. "ik neem `t-voor een zesthalf." - "Zeg twee, Meneer; ik geef u `t ei in `t mandje mee!" - De koop…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…

Besteed de diere tijd bij dagen en bij nachten, terwijl gij in uw krachten en onversleten zijt. Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

Al raken onze stoere veteranen Als oude ijzervreters nooit van slag, Ze waren op een droeve najaarsdag Vanwege hun Prins Bernhard toch in tranen. Want die had tot verdriet van zijn soldaten Hotel de Wereld voor altijd verlaten.…

Op een mooie Pinksterdag, Als het even kon Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon Gingen madeliefjes plukken Eendjes voeren Eindeloos Kijk nou toch, je jurk wordt nat Je handjes vuil En papa boos Vader was een mooie held Vader was de baas Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en…

Ik dacht dat we allang bij 5G zaten Maar blijkbaar verlangen ze toch terug Naar lang vervlogen tijden, minder vlug Waarom anders nog over 2G praten De hele maatschappij die valt straks stil En dan zeggen: omdat jij die prik niet wil..…

Ooit kon je een Oranjeklant diep krenken En gold het als de grofste spotternij Als je van Juliana zong of zei Dat zij je aan je moeder thuis deed denken. Maar na haar dood blijkt uit het rouwbeklag Dat iedereen haar als een moeder zag.…

Prins Claus was aan het einde zijner dagen En heeft dus noodgedwongen zogezegd Zijn stoffelijk omhulsel afgelegd Dat hij helaas niet langer meer kon dragen. Hij toonde door het afdoen van zijn das Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen. In de doorgonsde donkerheid Van 't honinggeurende prieel Is 't zoet te toeven voor…

Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroud refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de…

Dat trage zich toevouwen je oogleden, te dragen het loom fluweel van onze nacht. Onze dag is geweest als bange blanke vazen, die waren blij de bloemen van ons liefdespel te scharen rei aan rei. Nu zal je slapen, mijn teergeliefde kind, want morgen moet je de ogen openen: 'n zeer fris blad dat beeft in morgenwind. Nu zal…

III-1 Voor Okke Hij zat gemaklijk op de rand van 't bed, En sprak van school en leuke jongensspelen, En hoe de vreemde talen hem vervelen, En van de vrije Zaterdagse pret. Ik luisterde gelukkig, want het was Of 't leven aan mijn leger kwinkeleerde. Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Wanneer ik denk aan u, die mij bemint, Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid Mijn schone rijmen naar elkander uit Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt. Als bloemenstengels bevende op de wind, Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit, En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn bruid – Zo kust elk rijm, dat zich aan ’t ritme ontwindt.…

't Zijn dropjes uit een bron, Die eindigt, noch begon. De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

na het slotakkoord houdt hij zijn baton hoog de instrumenten zwijgen uit het ampul vloeit een concentraat van stilte recept voor de wereld…

De eerste filevrije dag in ons bestaan Gevolgd door somberloze zondag, mag ik hopen Ook de niet-telefoneerdag zal goed lopen De gooi geen rommel meer op straat-dag komt er aan! Van zo'n houd toch goede moed-dag word je blij Daar staan deelnemers gewoon voor in de rij…

Ik leef niet meer als ik u niet aanschouw. Mijn denken is in leegte weggezonken. ’k Zie ’t licht niet meer, maar ballen vuur en vonken En dan duikt alles in een nacht van rouw. Er is een luide suizing in mijn oor, Waar alle stemmen effen in vervloeien, Tot klanken, schoon als bloemen, open bloeien, En met een schok is ’t dat ‘k u noemen hoor…

In de schemer het angstige luistren Naar de wind die waait om de huizen. Van de wilgen stuiven de pluizen, Wit in de regen van 't duister. Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duisteren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker...…