Alle inzendingen over Hoedjes van papier

van papier.…

op de hoed - pluimpje op de hoed maar brood is beter gisteren nog maar - lijkt het - leerde je blauwe hoedjes - blauwe hoedjes voor ons allemaal - als de hemel valt gisteren nog maar - lijkt het - leerde je de grootste hoed - de grootste hoed is voor het grootste hoofd gisteren nog maar - lijkt het - leerde je waar hoeden zijn…

nog maar lijkt het leerde je de hoed met pluimpjes staat dan wel koket en kittig maar brood met boter is beter gisteren nog maar lijkt het leerde je blauwe hoedjes blauwe hoedjes heeft iedereen als eens de hemel op ons valt gisteren nog maar lijkt het leerde je de grootste hoed is niet voor het grootste hoofd hij wordt met wijsheid…

een gouden koets ratelt over beschaduwde keien de hoedjes van Prinsjesdag staan al weer op Marktplaats…

Als spin kun je vanuit de hoogte gluren naar al die hoedjes in de Ridderzaal. Ik hing er aan een draad te tureluren en zag naast al die Haagse creaturen daar ook het volksverlakkerijverhaal.…

Kijk ze gaan, daar in de pas, hoedjes recht in ganzenpas, Netjes lopend in de rij, alle kinderen zijn erbij Vader en moeder lopen voorop, stappen nog net niet in galop Strikjes en kantjes op jurkjes en hoedjes Kinderen zien zo heel erg zoetjes Want het is zondag.…

vlaflip, tompoes en soes sinaasappel, shirtjes hoedjes, toeters VUVUZELA sjaaltjes, slingers, jurkjes brillen en oranjebier VUVUZELA chocolade ballen en beessies VUVUZELA ik begiet de afrikaantjes…

Door die guitig rode snoetjes onder die róse hoedjes; die meisjes, langs de dijk.…

Den Haag is er al aardig aan gewend: Geen gala-uniformen, sterke dranken, Geen gekke hoedjes noch fanfareklanken En ook maar een kortstondig juichmoment. Ze blijven daar waarschijnlijk nog wel sober Tot aan de derde dinsdag van oktober.…

Maar die mooie groene hoedjes hebben jullie niet meer vandoen want op je glimmend rode snoetjes ga ik nu wat suiker doen.…

Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen.…

De Ridderzaal geniet weer interesse Wat wordt daar dit jaar aan het volk onthuld Met welke hoedjes wordt de zaal gevuld En heeft de jurk van Maxima finesse En Alex? Ook al blijkt hij goed gebekt De strekking van zijn tekst is wéér gelekt…

Ik had me er veel méér van voorgesteld, De zaal zat vol met hoedjes en met dassen, Maar dit jaar kon de rede niet verrassen, De koning heeft in feite niets gemeld. Ik hoopte dat hij riep tot zijn gehoor: “Goed nieuws, want Rutte III gaat tóch niet door!”…

Gekke hoedjes, vreemde petten, sjaaltjes, mutsjes en zo meer, iedereen draagt wel iets anders, mensen zijn langzaam-verkeer. Ik geniet van al die mensen die voorbijgaan, elke keer... En je raakt niet uitgekeken op het terrasje, met zonnig weer.…

Wanneer op prinsjesdag op het Journaal de beelden komen die op hoedjes letten, blijkt dat de kijkers hun kanaal verzetten. De omroep deed dat voor de laatste maal. Dus zap massaal bij Wilders, elke keer, dan krijgt hij van het nieuws geen aandacht meer.…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

geijkte dag voor vorstelijke praal de gouden koets rolt door de Haagse dreven acht Friese paarden glanzen bij het leven en hoedjes vullen al de Ridderzaal o daar komt Maxima, hoe wonderschoon: zij is de echte parel aan de kroon!…

Een gouden noch een glazen koets, dit keer Geen Ridderzaal: de Haagse, Grote Kerk Vast minder hoedjes maar wel zilverwerk In die gewijde, wondervolle sfeer De koning preekt verlichte kanseltaal En dan verdwijnt de staatsschuld, helemaal !…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

mijn virtuele hoedjes varieer ik eindeloos gekleurd door het moment voor vrolijke dagen versier ik ze met kwikjes en strikjes van al mijn rouwtranen haak ik een ragfijn mutsje zo draag ik verdriet mijn eigen dichterspetje bedekt mijn hoofd in dromen waar de muze woorden weeft…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

De troonrede is enkel nog maar bijzaak. ...men vergaapt zich op Prinsjesdag meer aan de hoedjes die worden gedragen dan aan het koffertje van de minister van Financiën.…

---------------------------- uit: 'Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen', 1986.…