Alle inzendingen over Hoewel OR meedogenloos OR verdorven

We zijn gereed, want alles is in huis: De toeters, bellen, petten, bosje penen Het juichpak en de klapmuts, jubeltenen Volmaakt ontspannen bij de voetbalbuis Voor mij is ’t hoogtepunt altijd verbaal: Het diepte-interview met L. van Gaal…

Loopt een leven soms op de klippen Steil van de zeebodem oprijzende rotsen die onze schepen breuk laten lijden hoewel de tijd ons leert dat elke barst weer geneest weet tijd hoelang wij moeten velen…

jou vergeten in witte bloemen vullen lege dromen de dag verloren in witte wolken van verdorven donkere nachten lachte jij blijf nog even wachten tot ik mij terugvind in jou in mij…

Ernstig, meedogenloos zonder eigen schuld, boos Altijd is er dat stille verlangen van nooit meer, steeds echter wordt geconcludeerd dood continueert.…

soms kraakt de stilte de wind meedogenloos kou kleurt het gezicht…

Dit alles heb ik eerder eens gehoord, In één of ander vreemd, verdorven oord.…

Hoewel tijd continueert Gestaag. Zichzelf niet voorbij loopt daar wijzers, zowel fysiek als digitaal, noch tijd verspillen, noch een stapje sneller willen lopen omwille van de mens Hij is juist tegenwoordig op zoek.…

Hoewel... ....daders nooít zijn gestraft is hun wáárheid inmiddels gelogenstraft 't Gelijk draagt de sporen van hun kennis in zijn duim Uitgezogen Heel typisch dat juist dan op hun moment van heengaan de Vorst van de Duisternis (samen met die Ander) verstek laat gaan... ....ongestraft Op de grens van millennia…

(Moeder Teresa; Agnes Gonxha Bojaxhiu) Tegenstrijdig echter slechts in detail klein van postuur, groot in daden met hart zo patri- cisch, zeker met goud omrand voor de minderbe- deelden binnen 13* jaar zowel zalig- als heilig echt verklaard door twee pausen geïnformeerd, op de hoog- te van...** Albania, Tirana, september…

Het gele rokje volgt haar passen deinend als het spel van eb en vloed De lange blonde lokken glanzen alsof zij met de zomer sjansen stralen verbinden in gouden gloed Welvend lachen de volle lippen witte tanden in blinkende lijn ogen blikken verwonderlijk blij bij het zien van de kleurrijke wei waar mams boeket snel geplukt zal zijn Het…

het leven als feit: sexueel overdraagbare vergankelijkheid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De verdorvenheid In de spiegel Zie ik alleen Achter de lege ogen De draden van de dood Het zwarte slijk Plakkerig, stinkend De rotting begonnen Verlorenheid zo zoet Als drijfzand Het laatste stukje wil Omsluitend In de verte Een lichtpuntje Het vlammetje van hoop Een dochter Een vriendin Een moeder Is ze te laat?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Hun aanval is meedogenloos, ik heb Een onbestemde angst voor ’t www…

Met haar eenvoud drong zij meedogenloos mijn geest binnen Zij stal, gewiekst, ongevraagd, het licht van groene irissen Haar keurslijf ontvlamde gloeiende brokstukken van mijn oneindige schemer…

Ode aan mijn vlierbos Geknot tot op het bot Meedogenloos teruggesnoeid Door niemand gezaaid Door niemand geplant Bloesem als bruidskleed Bessen als fijnste wijn Mooier kan een Waarheid niet zijn…

ben ik ergens in zekere zin een vlucht naar woorden of fantasie en verloren strijd tegen meedogenloos hardvocht doch mijn wang tot werkelijkheid gewend kwetsbaar maar bestaand ik meen van wel…

Het beeld omgeeft wat Eenzaamheid bedoelt, verdorven tranen Van wat geslonken zout op de lippen De kleur van dood is niet wit Maar roze doorschijnend Iemand is niemand in de menigte Die al zoekend zich slenterend begeeft In het voorportaal van ouderdom Niets is oud of jeugdig Vijandschap maakt overuren De capuchon verkreukelt door…

En alles mag op deze heksenjacht, Meedogenloos wordt alle recht verkracht.…

Aangenaam trotserend meedogenloos. Vrijheid speelt een grote rol. Golven bruisend. Vloedlijn schuimend en wederkerend. Foto Dick…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De hel op aarde door verdorven machten Zij verspreiden hier hun kwalijke krachten Misschien heeft Lucifer nu zijn zin Er gaat toch nooit iemand tegenin De hemel op aarde leidt naar het licht Waar ieder mensenkind toch wel voor zwicht De poort van geluk zal opengaan voor een nieuw en erg mooi bestaan Daarom zeg ik nu ook vaarwel en verblijf…

Gelijk een slang die om zijn hals gedraaid de zucht belette ervoer toen prins Claus zijn stropdas jarenlang De tiara van Máxima. Haar traan tijdens Adios Nonino. Uit glas- helder ijs gehouwen zijn eveneens de drie prinsesjes op het groot bordes Beeldhouwkunst van de allerbovenste plank Zeer terecht uit ijs gehouwen, koning W.A…

De zee nam meedogenloos Dit keer van het land Ineens met grote kracht Op gruwelijke wijze Meedogenloos Het werd immens verdriet Wereldomvattend Onbeschrijfelijke onmacht De wereld weent Weet niet hoe Gezichten grauw en verdoofd In hun ogen de gruwel De onmenselijke schreeuw Koortsachtig zoekend naar anderen Hoop Kinderharten verschrompeld…

Wat ik voel ben ik vergeten eigenlijk heb ik het nooit geweten de wil alles van het lichaam te verlangen zit in mijn hoofd gevangen meedogenloos opgejaagd te veel van het lichaam gevraagd nu moet ik opnieuw beginnen begrijpen hoe het zit van binnen…

omarming doet verzachten, maar het zijn alleen gedachten, die sterven door obsessie, machteloosheid en agressie, want de realiteit zo meedogenloos, laat jou gaan, belangenloos... zonder te weten, zonder pijn, dat ik in de menigte wegkwijn....…