Alle inzendingen over Hulp Zon

Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder!…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Bij de dood van C.F.L. De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven! Het koren ruist, als de klagende branding, Die opstijgt uit ons hart tot de kusten…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

Wanneer als vandaag, de zon haar stralen laat dalen, zodat de warmte voelbaar wordt, zie je mensen glimlachen, vrolijkheid straalt, soms lang, soms eventjes, dus kort! Wanneer de zon, haar ons de stralen voelen laat de warmte een waar genot denk ik niet meer aan de afgelopen weken want toen kwamen we warmte en zon tekort!…

Goede morgen daar ben ik weer uw hulp deze week wat zal ik doen deze keer Ja het weekend staat voor de deur alles op z'n zondags best de ramen, de vloer volgende keer de rest Even een babbeltje hoe alles met u gaat en na drie uur werken is het dat uw hulp weer naar huis gaat tot de volgende keer…

Geen licht, geen zon. Een meisje dat niet meer praten kon. Tranen, rode wangentjes. Lege ogen, veel verdriet. Te veel gedachten. Niemand die dat ziet. Haar haren wild. Losgeslagen kind. Gegil, geen echo. Geen hulp, geen hand. Zomaar zittend in haar vaderland.…

ik ben geen schaduw meer het licht is nu alleen voor jou zwaai nog een laatste keer je bent een zelfbewuste vrouw ik zie je lopen in de lengte van de zon je kiest voor altijd stilte blokkeert mijn warmte met kilte je gaat weer het verleden zien met hulp en andere ogen ik was je maat en gaf je raad jouw vrijheid kan mij niet gedogen…

Een man leerde mij mijzelf te zien, na een hele tijd. Hij leerde mij opnieuw te leven, en heeft mij dus bevrijd. Ik leerde dus mezelf te zijn, vrij en met heel veel gein. Weer mooi en sexy ook daarbij, niet steeds maar weer die pijn. Een man leerde mij mijzelf te zien, en zo zag ik zoals hij. Een grijze muis op aarde, en zeker niet als…

Misschien help jij een ander Omdat jij de pijn herkent Omdat jij niet anders bent Zo helpen wij elkander En geef jij die ander dat Met een intieme afstand En de uitgestrekte hand Wat jij niet hebt gehad…

Langzaam ebt de waanzin weg het schreeuwen wordt gesmoord ik weet dat ergens daarboven mijn schreeuw om hulp wordt gehoord.…

je zegt dat het niets is al weet ik al van niet want je bent niet meer zo vrolijk maar stilletjes in verdriet je hoeft niets te verbergen als je hulp vraagt is het goed dat getuigt niet van zwakheid maar juist van goede moed! laat me je helpen alsjeblieft ik kan niet toekijken hoe jij langzaam probeert de ik in jou te ontwijken…

Mijn bloedend hart de wonde zat diep Niemand kon het stelpen hoe vaak ik ook om hulp riep Deze warme kerstavond heb jij mijn ziel gelezen Je keek in mijn ogen en hebt mijn hart genezen…

Draag me naar de andere oever waar stilte is geplant waar rust zal bloeien Draag me naar die andere kant Laat me niet vallen voordat we arriveren voordat je het opgeeft Laat me niet kreperen…

Ik geloof het zeker Er liggen nog mensen Onder het puin Die kreunen om hulp Wat niet wordt gehoord Ik geloof het zeker Helpers, zoek...! Hun stemmen zijn gesmoord Geef het nog niet op Boor, hak, speur en sla Die stenen... Ze liggen daar nog En zijn doodop...…

Oprecht zijn, dan vernerderd worden Ik wens het niemand toe.... Je hart even luchten, teneinde niet wég te rotten Soms moet ik mijn sores kwijt! Ik biechtte gisteren erg véél op, Zerker, wil ik blijven ' leven ' Tot snel, ik hoop vurig van wél.…

schijn een beetje volle maan dan dwalen wij zonder te verdwalen zweeft de loden last ver weg luchtig als een veertje vangt het hoofd weer dromen tussen wolken waarbij zware tranen drogen in een zachte wind…

Al wat ouder, wat meer mankerend, niet alles meer, "zelf kunnen doen, helaas" zijn daar de toestekende handen, telkens weer bieden soelaas. Een bureau moet worden "afgebroken" om plaats te maken iets wat wij niet meer kunnen helaas, kleinkind en schoonzoon bieden uitkomst, staan klaar om te helpen, zonder relaas. Een bakkie koffie,…

Soms weet ik niet meer wat ik wel kan zeggen maar ‘t is geen grap te leven met coroon! het is een hel wat ik je schroomvol toon en ook nog niet in woorden uit te leggen, maar vat wel moed, er zijn veel lieve mensen die werken nu zo hard, verleggen grenzen! Snelsonnet…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel.…

Wanneer je als ongevaccineerde iemand, die na twee vaccinaties covid krijgt, helpt en bijstaat, aan durft te raken word je beboet met tien dagen quarantaine.…

Je moet met me mee, ik wil niet in mijn eentje -- door de regen gaan.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Daar Bush voorgoed Bin Laden hoopt te stoppen Gooit hij nu bommen op Afghanistan, Al heeft hij hart voor de gewone man Voor wie hij voedsel zegt te zullen droppen. "Nou", zegt straks een Afghaan, "noem dat maar boffen, Ik ben door een pot pindakaas getroffen!"…

het diepst van je ziel En weet geen raad met de pijn Je worstelt met je gedachten het leven is niet makkelijk voor jou En ik, ik zou je willen helpen Als je maar met me praten zou Dus neem die stap en deel je diepste gedachten Heus je bent mij écht niet tot last laat mij toch proberen jouw pijn te verzachten Kom maar joh, vraag me om hulp…

Ik weet niet of ik mij laat vaccineren Je leest berichten, die heet van de naald Beschrijven dat zo’n prik ook wel een faalt Waarna je zonder griep toch kunt creperen Hier het advies voor wie niet meer wil leven: De huisarts kan je zo een spuitje geven…

doodgewoon Hem dit aan het verstand brengen dat gelukt me in geen duizend jaar Ik moèt gewoon die pijn verlengen Ja, ik weet het, het klinkt heel raar Maak afspraken met jezelf, zei hij beloof jezelf te wenen bij verdriet Edoch hij ziet niet dat ik zó schrei en dat hij mij zo ’t wenen verbiedt Straks moet ik weer naar hem toe echter hulp…

Gegeven hulp wordt snel vergeten alsof het niet heeft bestaan alsof je het niet hebt gedaan door jezelf even te vergeten vergeet ik niet wat ik heb gedaan dat ligt vast aan m'n linker kant en de 'rechter' hoeft het niet te weten als de ontvanger het maar niet vergeet…