Alle inzendingen over INTERVIEW

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

Toen ik jou die onschuldig was Aan het redeloos verkeer Verloren had - jij die Deel van mij was en altijd Zijn zal, was er in mijn Hart een gat geslagen zo Groot en wijd en diep Als nooit meer zijn zal, Een krater die niet meer Met heelwording kan worden Opgevuld, tot een zee van tranen Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…

Stemmen hoor je, Zeg je tegen mij Die jou vertellen Wat je moet doen, Dingen die je Helemaal niet wilt - Brein geprogrammeerd Vanuit de ruimte Dankzij de chip Die volgens jou Onomstotelijk, Onweerlegbaar, Ingebouwd is in je hoofd - Ik neem je serieus, Ik ben je dokter en Jij een mens als ik Ga samen met je Naar 't…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

De wrede tijd Heeft jou uit De volheid van mijn Woonkamer getrokken, Kamer gevuld met Tekens van leven: Schoteltjes met banket En gebak waarmee we Onbewust ons leven vierden, Drukte die daag'lijks over Mijn vingers kroop - Nu woon ik in de Lege ruimte die je Achterliet, ramen en Deuren houd ik gesloten, Doe ze alleen…

Er is genoeg over gezegd, gepraat, gezwijmeld, reportages gemaakt, gerepeteerd, interviews afgenomen en ‘gebookmakerd’ ga nu maar zingen Duncan Laurence en doe je stinkende best hopelijk ben jij “het oog in het land der blinden “(nivo erbarmelijk) zing maar lekker en win maar fijn, van harte gegund “The Netherlands” maar de grootste verliezer…

De juiste vertaling vindt het interview zoekt onbeschaamd definitie gebrekkig en met hoge mate van betekenis, stelt ze de meest impertinente vragen. Als de vrijheid, de hooghartige impertinentie, naar de afgrond doet verbannen gelijk sommigen ze noemen, stelt ze de meest impertinente vragen.…

Het covidvirus stelt geen flikker voor De jeugd is danig bij de poot genomen Die jongelui gaat echt niets overkomen Maar hun gebeden vonden geen gehoor Wat zegt u? Snijdt mijn commentaar geen hout Neem dan mijn “peanuts” met een korrel zout…

Leeg voelde jij je Van binnen, zeg Je tegen mij En dat was al Heel wat jaren zo, Zo'n leegte waar Niemand meer in Wonen kan, gat dat Voortdurend met Een ander gat Gedicht werd - Vandaar dat je Aan de pillen ging, Aan de pep, Aan de coke, Was dat voldoende? Vraag ik je, Nu jij mij je Gevoeligheden openbaart, Was…

Toen ik jou Niet langer Vast kon houden, Je niet terug Kon trekken Het leven in - En toen jij Er voor koos Er niet meer Te zijn, op te Gaan in je eigen Luchtledigheid Waar je onvermoed Al zo lang in Was opgegaan Bleef ik alleen Achter met de Beide kinderen Die we samen kregen - De diepste afgronden Heb ik gezien…

Toen Rijkman Groenink bij dé bank vertrok, Werd hij een bonus rijker van miljoenen, Daarmee, vond hij, moest men zich maar verzoenen, Toch zette Coen Verbraak hem voor het blok. Nee graaien, dat ligt ècht niet in z’n aard, Maar nu blijkt hij opnieuw een hoofdprijs waard.…

De laatste tijd slaat de verveling toe; Vandaar dat er al tal van erfgenamen Met pillen bij mij op visite kwamen, Want volgens allen ben ik levensmoe. Maar zelf weet ik nog niet goed wat ik wil. Dus neem ik eerst maar eens een halve pil.…

Zo noem jij De vooroordelen Die men over Ons Groningers Heeft, maar Ernstiger nog De vooroordelen Die zich in het Brein van ons Noordelingen hebben Genesteld en waardoor Wij zo graag Verongelijkt de De wereld om ons heen Bekijken - hinderlijke Kluiten in de noordelijke Geest, noem jij ze, En om vrij verder Te kunnen…

zijn zonnehoed vindt weinig houvast op het smalle hoofd daaronder zijn licht spottende ogen die kijkers op afstand houdt de groene shawl rust als een moeder over zijn schouders alleen op de wereld maar niet helemaal na het vallen wel weer opstaan kijk een geluksklokje en hier staat de gevederde koekoeksbloem nee die naam is niet…

Hoe was ik Ooit geworden Die mens die Ik nu ben, Zo vaak al Verdwaald in het Labyrint van mijn jeugd Pleeghuis uit, pleeghuis In van hen die Over mij wilden voogden, Kind zonder ijkpunt, Kind zonder anker - Toch heb ik mijn Eigen koers gevolgd, En iedere keer de Uitgang gevonden Die onvindbaar leek - Het toneel werd…

Zoveel beelden In mijn geheugen Bewaard Die mij tot Op vandaag het Voortgaan nog Bemoeilijken Beelden vol Boosheid, pijn, Verdriet die de Vrije stroom van Gedachten in mij Blokkeren - Wellicht is het Verstandig al deze Slechte herinneringen Nader te ontleden Om te zien wat Ze echt waard zijn - Of ze het waard…

de gade van onze vorst heeft een hart voor poëzie. wat een verademing zogezeit immers de vragende man aan tafel had haar met een bundel verblijd. zij sprak en likte als het ware aan een slagroomwafel; dit had iets van intens bidden voor een stevige maaltijd maar de toon was al gezet, vóór de “alledaagse” diepgang enkele woorden van ’n…

Ik herinner me een interview op tv met een kleine meid.. Ze was haar vader verloren.. Zonder een simpel afscheid.. Nog altijd blijft zij denken aan die zwarte dinsdag.. Die dag.. Dat zij haar vader nooit meer zag...…

voor ons samenzijn met alles om ons heen overtuigend om geen dag te kunnen missen Dat we ons leven vanaf moeders schoot hoe ook getekend door gebroken spiegels die wij zoals jij nooit mogen ontkennen door liefde kunnen zoenen met de dood Jan treurig en in rouw dankbaar dat je er was blijft raken en ontroeren in wat je gaf * Interview…

Zijn komst was omstreden en de VPRO kreeg er van langs, omdat ze deze radicale kerel een groot podium boden. Hij liet op tactische wijze de tragiek van de Palestijnen zien, via bewust gekozen schijnbewegingen van Marco van Basten, Colin Wilson en Leonard Cohen. Hij noemde zionisme racisme en hij bedacht de term zionazisme, maar toch…

Ik word vanmorgen maar Moeilijk wakker - mijn Ik wil wel, maar mijn Hoofd wil niet in deze Wereld van graniet Waar elke warmte wordt Tenietgedaan en waar elke Sprankeling van hoop als Een zacht veertje wordt Weggeblazen alsof het er Nooit geweest is - heb ik Me nu daadwerkelijk vergist, Of komt het doordat mijn Hoofd vol zit…

Als je me vraagt Wat ik de wereld Heb achtergelaten Kan ik niet zo Een-twee-drie Iets groots bedenken: Als ik alles wat ik In mijn leven gedaan heb Over mijn schouder Terugkijkend overzie, Zie ik wel veel kleine Vonkjes, oplichtende sterretjes Die alle kleine goede dingen Die ik aan mijn medemens gedaan heb Liefdevol doen…

Ad Melkert is als kroonprins voorgedragen En zag zijn eigen kans derhalve schoon Alvast de poten onder Kok z'n troon Vakkundig in De Volkskrant door te zagen. Dus als hij daarop plaatsneemt zo meteen Zakt hij door eigen toedoen erdoorheen.…

Alleen mijn bril nog Is me eigen, die mij Het zicht verschafte Toen mijn ogen niet Meer wilden - Vrouw en kinderen afgepakt Door bittere tijd die Ontegenzeggelijk voorbijkwam, Vrienden van mijn generatie Ontvielen aan grijprage handen Van magere hein, hapjes die Immers niet te versmaden waren; Van mijn tijd ben ik de laatste…

Voor de sterren stoomt de kok door zijn leven Voor een interview heeft hij maar even Hij zucht en steunt en blaast, ziet bleek Is het wel uit te leggen aan een leek Ach, het is een manier van leven Ervoor gaan, altijd alles geven Wat ben je zonder sprankelde passie Hij verstaat geen kleurloze apathie Het is echt een keiharde stiel die niet…

Toen ik jou Missen moest, Je moest laten Gaan, je verliezen Aan de hongerige Klauwen van de pijn Die jou het leven Benam, en mij de Liefde van mijn Leven afnam, Wilde ik je ten Diepste achterna - Nu ik gehuild heb, En elke traan die Ik langs mijn wangen Voelde gaan zich onze Oneindige liefde Herinnerde, besef Ik dat…

Wij draaiden samen het champagneglas, Rondom het spiritistisch bord gezeten, En weldra heeft een geest toen laten weten Dat hij die avond in ons midden was. Dat was voor ons een onweerlegbaar teken Dat Bernhard na zijn dood van zich liet spreken.…

Wees niet bang Zei jij altijd Tegen mij toen Ik klein was En bezorgd de Wereld in keek, Mijn wereld, Evenzeer als De jouwe - Nu je er niet Meer bent En mij onthand Achterlaat, Ben ik ontmoederd, Ben ik wees…

Verbijsterd ben ik soms Over hoe slecht een mens, De mens, kan zijn - Als ik verder denk Komt zo maar de gedachte, Zo maar de idee, Dat het slechte niet Alleen in hem zit, in haar, In de tijd van voorbij, Maar even goed In jou en mij…