Alle inzendingen over JEZELF KUNNEN ZIJN

Beter had jij niet kunnen trouwen, want jij hield niet van jezelf: hoe dan van anderen te houden? Het leven bleek een lange eenzame weg vol obstakels; vele debacles hinderden, gaven angst, voor jezelf en de dood bleek jij nog het bangst; nooit werden wij vrienden, was dit het wat wij verdienden?…

Loop eens naar het raam kijk naar buiten Hoe zich het weer weer weet te uiten Stop maar even met lezen Sluit even je ogen Je hebt jezelf al eens bewezen Weet je nog wanneer? Ook jij kwam een keer die persoon tegen en het werd wat... Wordt het al warm rond je hart?…

Geef jezelf en de ander de vrijheid om te zijn wie hij is De ander is er niet voor jouw gemis… Vrijheid is het belangrijkste wat je een mens kan geven, Alleen dán kan je in liefde leven. En is de ander anders dan dat je eigenlijk zou willen? Verander hem niet, bedenk dan: “De wereld is juist zo mooi dankzij deze verschillen!”…

hoe kun je jezelf vergelijken met hen? dan ben je druk met jezelf … bovendien heb je niets in de hand ik heb er diep over nagedacht met dierbaren over gesproken en ik doe aan doomdenken niet mee ben dankbaar voor het leven in al zijn kleuren en facetten mooi en vol liefde als je het maar wilt zien zorgen?…

Je mag het houden voor jezelf dat, wat ik toch niet zie... Je bent eigenlijk twee personen één aan de buitenkant en één van binnen... Maar ik wil niet gaan verzinnen wat jij ziet en ik niet zie... Het is een stukje privebezit Het enige wat van jou is Wat ik niet zie, en jij wel ziet, is jouw enige privébezit...…

die blauwe pijn haar ogen vol met tranen haar zielsverlangen was het samenzijn met jou kon jij wat doen aan al haar domme wanen zij droomde van beschutting tegen kou daar waar zij ging moest jij haar laten gaan jij peilde naar jezelf de diepte van haar pijn wist alles van haar kille eenzaam zijn zij troost zichzelf omdat jij warmen…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

Het gaat erom Dat je begrip toont Medeleeft in haar verdriet Niet zelfzuchtig voor jezelf gaat Dat verdient je partner niet Het gaat erom Om haar te steunen In het verdriet dat haar zo raakt Geef haar troost en mededogen Zorg dat zij haar huilen staakt Het gaat erom Te leren leven Met een vrouw en haar verdriet Geef haar wat je hebt te…

De bittere genoegens van angst klinken als de laatste noot een symfonie van donker leven maakt je ruimte meer dan groot Kon ik maar de stiltes bespelen de zwijgzame tonen van je hart zou ik de wereld kunnen betreden waarin je jezelf zo tergend tart Ik zou een strijkstok laten dansen over de snaren van je borst met tederzachte strelen…

Steek de diepe kloof van het universum over richting jezelf of een ander. Je weet nooit of je Nova wordt. Als je anderen kan overhalen om met je mee te lopen dan ben je de ware circus artiest.…

De ochtendbries verwaait de eenzaamheid van de nacht die je het gevoel geeft verdwaald te zijn in het dichte woud buiten jezelf waar krachten strijden met je hart het ochtendgloren betovert de stilte van de vroege ochtend geeft inzicht in de passie die op een dag je hart doordringt om eeuwig te blijven branden een…

eeuw geleden Die zo echt is als Manhattan in het plaatjesboek Lopen wij doelbewust en Kristalzuiver in onze bedoelingen Naar de versnippering, De ontluistering door het verlies Van onze namaak In de kunstmatige stad Om in onze ziel De zucht naar onze vergetelheid Onsterfelijk te maken: Een verspilde nacht met Een onbekende Waarin je jezelf…

Je leerde praten om jezelf te kunnen uitdrukken, Maar hoe zou het zijn als we niet zouden kunnen praten. Denk daar maar eens aan. Nooit kunnen zeggen hoe je je voelt, Nooit kunnen zeggen wat je bedoelt. Maar er zitten woorden in mijn hoofd, Woorden die ik aan niemand kwijt kan. Het voelt alsof ik doof ben, En niemand mij begrijpt.…

het lijkt op onvolkomenheid een speling der natuur jij bent niet gelijk aan tal van anderen uit deze tijd springt eruit in onderscheiden lijk jij iedereen te mijden maar het is geen arrogantie die jij toont je bent jezelf gewoon puur naturel deelt schepping weer een stukje paradijs jouw uniek zijn is de prijs…

Je riep ons bijeen Wetend wat wij nu weten Ondanks je zwakte Gaf je kracht Zonder woorden Neem je afscheid De man met de zeis Lonkend bij de deur In je ogen je verhaal Hunkerend om los te laten Ik lees de pijn Voor ons, niet voor jezelf Dan de zin Gevreesd, altijd te vroeg ‘Wil het bezoek afscheid nemen’ En ditmaal is het afscheid…

Zelden kun je accepteren dat ook jij van het leven zult moeten leren Weet iedere opmerking feiloos te keren tot je jouw volmaaktheid weer voelt in balans niet beseffend dat je weer miste een kans, blijf je geloven in jouw perfectie parerend met reflectie, cynisme en hoon praat je jezelf schoon…

Als je moe bent Dan ben je niet met de goede dingen bezig Want als je wel met de goede dingen bezig bent Dan krijg je energie Dus volg de weg die jou energie geeft En vind je passie Je passie is als die prins Die de prinses kuste die almaar slapen bleef Dus prinsesje lief Vind je passie en kus jezelf wakker…

in een handomdraai een huis wat geld kunnen kiezen ja dat telt maar keuzes maken hebberig je zoekt de grenzen op van wat er mogelijk is soms krijg je een tik word je op de plaats gezet beseft met scha en schand dat niet alles voor jou is weggelegd leef in zaken die je waar kunt maken met plezier en perspectief heb een ander als jezelf…

Bang voor jezelf, Bang voor het leven. Waar vind je de kracht Om vol te houden, Je te blijven verbazen. De universele taal, Ik leer hoe ik hem kan vinden, Maar vooral door te luisteren, Te zien, Voelen, Te proeven en te horen. Wie ben ik, Maar vooral Wie ben jij. Waar zijn je dromen, Je verlangen. Ik geloof in jou, in ons.…

In een dal van duisternis ploeter ik mijn bewustzijn voort ik zucht en ploeg verder pijn behoeft geen woorden aanraking verstikt mijn gevoelens en klap dicht door te veel liefde die ik nooit eerder kreeg als je niet kunt kijken voorbij jezelf en ik de woorden zwijg die ik had moeten zeggen _toen de duisternis mijn ziel binnen…

ik heb je als schaduw begeleid in pijn en onzekerheid vaak was ik je kwijt omdat jij jezelf niet kon vinden dan hinderde het licht was ik te zichtbaar in het tweede gezicht wij zijn verweven geraakt hebben na lang zwart en wit heel schuchter kleur bekend bij de eerste stappen in het volle licht vielen eindelijk ook onze namen samen…

soms wil ik schrijven over mijn gevoel het komt ooit niet verder als denken of alleen praten hoe ik mijzelf bedoel immers je wilt zo graag delen en aan ieder jezelf schenken maar als sluimerende pijn van de ander niet wordt gehoord en ik enkel op eigen schaduw ben gericht dan raakt het geven en nemen verstoord worden wezenlijke banden ontwricht…

De dingen zijn veranderd onder dezelfde zon de noordenwind voelt vertrouwenwekkend aan Hoe verlies vertrouwen breekt en lijmen een vergeefse poging lijkt, een stap te ver Zelfs liefde een schamele bescherming biedt afstand het enige juiste om jezelf aan te doen poogt weer alleen te zijn zonder haar stem die duizend één verontschuldigingen…

vindt zich eigenlijk niet zo bijzonder hooguit wat anders dan gewoon maar in de ogen van de anderen heeft ze zich ontwikkeld tot of was zij eigenlijk altijd al zo daar is men onderling niet uit weet je wat ik zo in jou bewonder hoort ze wel eens van een enkeling is dat je zo uniek jezelf kunt zijn dan knikt ze maar wat als antwoord want…

betrouwbaar Nooit zwichtend voor macht tenzij die geworteld was in moreel gezag Vóór jou was ik bangelijk Ongemerkt doordrong je mij met je ethische gedachtegoed, je hoog gestegen ideaal van integriteit Plots ben je niet toegankelijk over datgene wat je verzwijgt Dat je zelf niet doorhebt dat je liegt - komt dat omdat je al zo lang jezelf…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

met de haast van hen die de trein nog willen halen met de vermoeidheid van oude gedichten-schrijvers met een naar coma riekende slaap van iemand die zich tegoed deed aan alcoholische versnaperingen met de berusting van hen die op hoge leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden zo zal het gaan je betrapt jezelf op onrust en weet maar…

Hoe kun je verbaal je gram halen op een paal geen paal om aan te dansen of een te laten herkansen Hoe kun je verbaal je gram halen op een flitspaal als je net iets harder rijdt dan mag wordt je geflitst, als je het niet zag Dan wordt je er wel aan herinnert op het moment dat je de prent ontvangt dan vraag je jezelf af: hoe kun je verbaal…

weet jij wie je echt bent, ben jij degene die jou het beste kent wat ik wil weten is aan het einde van je dagen, kan jij jezelf aankijken en vragen Heb ik naar mijn normen en waarden geleefd, ben ik iemand waar een ander wat aan heeft. ben jij dan trots op datgene waar jij voor staat, begrijp jij echt waar het leven over gaat.…

jij bent van stof hebt ooit jezelf geweven uit genen die je zijn gegeven zij sponnen zich tot draad kleurden tot patronen in veelvuldig delen hun eigen boodschap bracht jou groot van moederschoot tot meerderjarig jouw bestaan is het uniek gebeuren van een leven lang leren tot stof zal jij weer wederkeren…