Alle inzendingen over Janny van der Heijde

We doen het allemaal Kijken naar een ander We gluren eveneens Heel stiekem naar elkander. We apen allemaal na Niemand uitgezonderd Of je zit of bijvoorbeeld staat Soms heel erg verwonderd. We kijken mensen Zitten in een wachtkamer Stiekem doen we wensen Er beter aan toe te zijn. Frunniken aan kleding Fatsoeneren aan je haar Het…

Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild, De mensheid neerzag op haar diep verleden, En aanving te begrijpen, wat in stilt’ De bomen zeggen in hun eeuwigheden. En wat de zee zegt, en de zon, de wind, En de figuren aan de lucht geschreven. En wat de tekens zeggen, die hij vindt Binnen de wanden van de rots gedreven. En wat er op de steen te…

Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit Het rode harst van dennen in de zonne, Ik wasemde de dampen uit van kruid, Waarvan de lente vezels had gesponnen. Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht, Ik ruiste zoals windbestoven blaren, Ik stond gelijk een windzuil opgericht, Gereed langs hemel, zee en aard te varen. Ik heb gegeten van de…

Windekind vermaant Johannes hangt aan zijn lip Erfgoed me dierbaar.…

Voor de laatste keer kijkt hij achterom geen metgezel meer die zo ver meeging, zodat hij verder reist met de avondzon waar wind en water suizen in de nevel eeuwig eeuwig…

de laifde dij zij veur mekoar vuilen is gruit heur leven laank, joar noa joar zij binnen soamen aine worden dat ging nait vanzulf, mor over horden de allergrootste test kwam wel toun heur zaikte kwam in t spel ain zaikte dij nait weer over gaait en altied noast joe staait laifde is staark bleven zij zellen soamen dij zaikte overleven…

Een Buddhabeeld met een gevaarlijk wapen De Volkskrant, cartoonist Bas van der Schot Ik schrik en schets met taal een reddingsvlot Ik moet me even bij elkander rapen Hij schudt me wakker, ik was ingeslapen Dank kunstenaar, jij speling van het lot Ik vecht tegen de waanzin van Quichot Sta me geschokt aan alles te vergapen Alweer een overwinning…

Mij kwam de zaak van Christoph Daum ter ore, Die Duitse voetbalcoach wiens drugsgebruik Bewezen is aan één haar uit zijn pruik. Toen heb ik al mijn haren afgeschoren Voordat die ene joint tot een schandaal leidt. Wel, dit is de historie van mijn kaalheid. Marek van der Jagt…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

Het is maandagochtend en ik ben weer thuis, terug op mijn oude nest, eigen haard en buis. De zondag was weliswaar erg fijn met jou, dicht bij elkaar en veel "weet dat ik van je hou", maar, ik heb dit, geloof ik, al vaker geschreven, met jou valt echt niet heel lang samen te leven. Je bent lief, charmant en als het nodig is, attent, toch denk…

Voordat wij hier op deze wereld waren Is reeds een eeuwigheid voorbijgegaan En weldra na ons tijdelijk bestaan Draait deze aardbol nog miljoenen jaren. Dus wie tot levenslang veroordeeld wordt Zeg ik als troost: het leven is maar kort.…

vanaf het moment van geboorte huilen tranen het geluk om de onmiddellijke verbinding die ons de ogen opent weer voor wat liefde brengen kan zoals ooit de eerste en de tweede zul jij ons mama en papa noemen onbeschrijfelijk is de vreugde die ons jou koesteren laten nu jij klein broos en roze nog in onze armen schuilen wil omdat sneller…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen…

(Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.) Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht…

(bij een rondedans, op de wijze van 'Hansje sneed dat koren was' etc.) Ik zie je wel, al ga je snel U in het bos vertrekken*. O maagdeken, uw klaar’ aanschijn En kun di* niet bedekken. Voor die u mint, mijn lief! Ik bin ’t*, Ai, wendt uw snelle voetjes! En is ’t uw wil, zo sta wat stil Of ga tenminste zoetjes*! Laat mij toch iets verwerven…

Waarom moet een meisje blozen Als zij 't woordje liefde hoort? Waarom moet zij kunstig veinzen Als de liefde haar bekoort? Is de liefde dan onedel? Is ze een grove, lage drift, Die de grote mens vernedert? Voor de wijsheid…

Toen bliezen de poortwachters op gouden horens, buiten daar spartelde het licht op 't ijs, toen fonkelden de hoge bomentorens, blinkende sloeg de Oostenwind de zeis. Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel, uw ogen brandden de blauwe hemellucht, uw haren waren een goudgespannen weefsel, uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…

Als gij mij leest, dan moet gij mededichten, En algeheel in mijn gedicht opgaan, Het moet gelijken op een zelf-verrichten, Alsof niet ik, maar gij het had gedaan. Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan, En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; - Het is een kleinigheid, een vers te dichten, Al lezende, is het in u ontstaan. Ik las het…

Dit zal het einde zijn: een witte doek Wordt over mijn lichaam uitgevouwen, Ik lig languit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek. Ik moet daar lezen een oneindig boek Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen, Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen; Het wordt al donkerder in gindse hoek; Ik zou wel willen,…

O! wat is mijn ziel veranderd Door der liefde treurigheid! Voortijds was ik altijd vrolijk, Als Natuur mij open lag; Blijde met een dansend mugje, En een wemelende worm; Gaf een maagre bloem der heide, Gaf een blaadje mij vermaak; In het rijk van plant en dieren Was de bron van mijn genot; ‘k Dronk daaruit met volle teugen ’t Reinste vergenoegen…

Voor mijn kinderen Ik wilde dit voor uw leven geven, Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn, En wolkenspel en blanke maneschijn. Ik wilde dit zoet weten u toebrengen, In lucht en zee en aardrijks diepe schacht, Woont een geheim, dat op uw komen wacht. Ik wilde dit licht schenken aan uw ogen, Waar gij ook wacht of aarzelende staat,…

Zo ver van mijn alles, Gans teder verlangen Naar woorden der liefde, Verheugt mij dit uur. Ik zit aan mijn venster, En tuur op de landweg, Mijn ogen zo moede Dat alles mij schemert. Nu zie ik een briefpost In ieder verschijnsel; Mijn hart klopt reeds sneller, Het ijlt hem al tegen, En - ach het is mis. Ik tel de minuten:…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

De dwaas bemint de lof alleen, De zoetste zoetigheden En strooit ge er wat kritiek doorhêen Hij ’s boos en ontevreden. Wel, ’k min de- lof zo goed als hij, Doch meng me vrij Wat kritisch kruid er onder Uw lof wordt door die specerij Slechts eedler en gezonder!…

O! maan! gij die de schone schepping Met zacht en kwijnend licht bestraalt, En in dit stille heldre beekje, Uw hemels beeld naar 't leven maalt. Gij, die in 't loof verscholen hutten Mij ginds in halve schaduw toont, Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld Bij stille vergenoeging woont. Gij, die alom op berg en dalen, Nu doodlijke…

Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen Liefde, en met haar verenigen, Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen, In al de kamers van uw denkend hart; Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel, De kleur waarin gij ziet naar het heelal, Zij zelve wordt het wiegende heelal, Het vochtige, het zich weggevende, Het in elkander vloeiende heelal…

Bij al 't plundren, bij 't vernielen, Bij het weiden van het zwaard, Bij de duizenden die vielen Door de dwingeland der aard', Wiens gevloekte vuist niets spaart — In dees hartverpletbre dagen, Waar geen bloempje bloost aan 't blad, En, in plaats der rozenvlagen, Weemlend langs het bruiloftspad, Merg en bloed de weg bespat — Voegen…

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend. Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad De winden over, eigen gaav' niet wetend, En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend, Gaat gij een weg, en weet van goed…

O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen, Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen: Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên, Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên, Daar in het tegendeel de glans der schilderverven Onsterflijk is van aard, en alles hoedt voor sterven. Hoe geestig wordt de zin betoverd en verlet…

het is waar misschien je bent wat ouder nu al onthult jouw gezicht niet de al getelde jaren de batterij laadt zich elke dag weer opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag…