Alle inzendingen over Jouw Hart

Mijn hart is een wieg waar duizend dromen slapen. Allemaal van mij.…

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

Onneembaar kloppend fort, zelf ingenomen. Een wapen schiet tekort als de pijn moet komen. Als de liefde is ontloken, het hardste steen gebroken, en de moordkuil dichter wordt. Dag dromen.…

Verdoken tussen de kussens van je hart gevuld vol veren zo licht zo zacht als je handen die zich ook nu om de mijne verstrengelen als een stille verbintenis voor oneindige liefde waar zelfs harten te klein voor zijn…

O, geef het hart nooit onverkort want zij, wat men ons ook verteld, leggen hun hart in het spel. En wie zal het te spelen wagen als liefde hen met stomheid heeft geslagen? Hij die dit schreef hij weet het tot zijn spijt, want hij gaf heel zijn hart en was het kwijt.…

dan dat mijn ziel kan dragen en waar niemand nog zal vragen waar ik mijn hart aan gaf…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

Met vlakke hand zoekt ze mijn hart waarvan ze het bestaan vermoedt maar achter mijn ribbenkast blijft het akelig stil "Een metafoor", zegt ze "IJskoningin", zegt ze Uitdagend, overmoedig vraag ik haar wat dat betekent Haar antwoord is een brandmerk op mijn geweten haar zelfgedolven graf "Je hart is ergens anders" Nog voor…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

pulserend blauw naar rood promoverend snakt naar zuurstof rondpompend vraagt om brandstof tot aan de laatste stuiptrekking hardnekkig leven hierbij zal ik het moeten laten…

Zij heeft mijn hart die mooiste dag gestolen, sindsdien ben ik het kwijt zij wist het tot vandaag te houden, nooit had ik daarvan spijt. Het is alweer een poos geleden maar 't lijkt zo'n korte tijd.…

Al zijn we apart wij delen samen een hart.…

ineens brak het beeld in duizenden stukken omzoomd met oranje ging avondzon onder het klopte niet maar het klopte wel te hard, te snel nee, het klopte niet het ging pas weer dagen onder een nieuwe maan toen ik ontwaakte met kippenvel…

Die dag stopte je hart met kloppen en ik je moest afstaan aan de dood Er was geen God die jou bescherming bood Nu stijg je boven alle dingen uit in de onaanraakbare oneindigheid Die dag reis je met me mee in m'n hoofd en in m'n dromen tot ook mijn zijn is gedoofd en we elkaar op een dag toch weer tegen zullen komen?…

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

ik verhaal u over de lengte van de dagen mijn barstensvol gemoed spreekt tot mij ik zeg u dat mijn ziel bedroefd is is het de wind, gestorven in een dal vol zand golven die vrijwillig op de rotsen slaan de zon die in een zee van rood ten onder is gegaan of het beest rondom mij dat overal aan vreet ik zeg u dat ik…

Als mijn hart, zo hard klopt da'k het zelf hoor, schrijft dan mijn arts geluiddempers voor?…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

Toen nog niet, Je was van mij Voor even Je ogen die voor zich spraken Je lach die meer dan 1000 woorden zei Ik kon niet met Of zonder je Het deed pijn Mijn hart verscheurde Geen gevoel Het was een droom Niet meer dan dat Jij was mijn wereld uit Het deed m’n ogen tranen In het hart van mijn gevoel Ik wilde jou Te graag Maar ik vraag…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

mijn rafelig hart dat nauwelijks kloppend slechts af en toe schoppend mijn uithoudingsvermogen tart en ik die als een wakkere heilsoldaat gebogen over een dodelijk ziek wezen onmachtig de gebroken ogen te lezen wacht, opdat het mij eindelijk verlaat.…

ik heb mijn hart maar uit mijn borst gehaald er waren teveel klachten het werkte niet of juist teveel nooit wat ik ervan verwachtte het was van slag sloeg op hol sprong voortdurend uit de band het is vervangen door een manuele pomp en alles is weer in de hand…

Mijn hart is niet perfect toch zou ik met niemand willen ruilen Ondanks alles blijft mijn hart openstaan waar een ieder mag blijven schuilen…

Mijn hart danst Alleen voor jou Elke keer weer Als ik aan jou denk Leg ik mijn problemen Even naast me neer Tijdens die dans Kwets je mij Keer op keer Ik kan je gewoon Niet meer vergeven Mijn hart danst niet meer…

Het tikt Seconde per seconde De klok in het lichaam Motor van het leven Het is emotioneel Breekbaar Broos als glas Het doet pijn Van verdriet Het bonkt Van angst Het klopt van verlangen Het klopt voor de liefde Het klopt voor alle mooie dingen Geef het geen balast Het doet wat het kan Maar ook niet meer Dan doet het zeer Bewaar…

hartzeer af and the beat goes on zolang leven duren kan haiku van het hart…

Je zit in mijn hart ik dacht je eruit te hebben gezet, maar het blijkt dat je er nog in zit.…

dank zij de dichter las ik opnieuw de lezer sprak voor een enkeling de taal schrijven in dit zo woelig jaar verschilde niet zo veel maar wel het hart…

Rozengeur Verleid mij tot zinderende maneschijn Laat mij jouw liefde kolken In woestgeurende intensiteit Laten wij elkaars gedachten omarmen En bezegelen met weeldekussen Laten we ons laten meevoeren In sluimerende begeerte Van onze besuikerde harten…