Alle inzendingen over Judith Herzberg

Elke stap Is een aardverschuiving te veel Iedere beweging Metst kloven in het landschap Jouw spoor vervaagt na de zandstorm Je voetstappen verdwijnen Maar de doffe dreunen trillen na Je spoor verdampt je blijft bij mij…

Alleen wij In de nacht Donker Harde grond Zachte blaadjes Jouw lijf Op het mijne Jouw gezicht Boven het mijne Zwevend Je ogen Samengeknepen Je mond In die lieve Glimlach Je hand Die een haarlok Van mijn gezicht Wegstrijkt En mijn wang Streelt Aait Zachtjes Lief Je bent lief Fluister ik De lieve glimlach Wordt breder De ogen…

Wat ik je wil zeggen Kan ik niet Wat ik wil doen Kan ik niet Wat ik wil proeven Kan ik niet Dat ben jij Als ik niet oppas Word ik verliefd op je Maar dat kan niet Dat mag niet Als ik jou zie lopen Ontploft mijn hele lichaam En vooral mijn buik Als je tegen me lacht Doet mijn mond Wat hij zelf wil En breekt hij uit In een brede glimlach…

Zo heftig Extreem Intens De nagalm Van wat Er met mij is gebeurd Voel ik Elke dag Elke minuut Onbewust Kijk ik constant Op mijn gsm En hoop Op een smsje Van jou Steeds Dwalen mijn gedachten Een paar dagen Terug De tijd daarvoor Lijkt jaren Geleden Ik haal Je gezicht Voor mijn ogen Hoor je stem In mijn oor Heb je lach Op mijn…

Zomaar een feestje Mensen praten Lachen Zuipen Roken Er is muziek Dus danst er iemand Ik krijg een drankje Praat met mensen Flirt met jou Alleen heb je een vriendin Ach Na een paar drankjes Ben ik dat wel vergeten En daarbij Flirtte jij ook met mij Stelt niet zoveel voor Ik weet het Maar ergens van binnen Bouwen ze ook een feestje…

Onbewust vond ik bij jou, waar ik naar heb gezocht, al dacht ik het te hebben, het bleek een lange tocht. 'K wist niet dat ik zoekende was, maar onrust bestookte mijn ziel, een zeurende pijn beroerde mij, alsof ik alsmaar viel. En diepe dalen moest ik door, al wist ik niet waarom, ik vocht en hield me staande, en vroeg steeds weer waarom…

Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik wil het niet, maar toch ook wel. Omdat jij het zegt, doe ik het niet, Ik wil het zelf doen, dat je dat niet ziet! Ik ben 2 en ik zeg nee, Ik doe je wel na, maar help me niet mee. Ik vind dat ik het zelf wel kan, Ook al komt er soms niets van. Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik doe lekker toch niet wat je zegt. Want…

Mijn lieve vader, Zondagmiddag, de zon straalt de dag is mooi en goed samen met mama heb je een fijne en warme dag een dag om mee verder te gaan een dag om weer op terug te kijken en dan.. in een omhelzing tussen man en vrouw gebeurt het je hebt geen pijn maar je hart stopt abrupt hoe is dit mogelijk hoe is dit te bevatten Ik word gebeld…

In mijn gedachten zie ik je. Lachend, lief kijkend. Als een felle zomerzon aan een helderblauwe hemel. Je straalt. Zoals je altijd deed. Met je mooie vingers glijd je langs je prachtige lange, blonde haar. Ik kijk naar elke beweging. Ik volg elke handeling. En jij blijft glimlachen. ……………………………………………………. Jezelf wakker maken uit een…

Er is iets…. En ik moet het gewoon aan jou vertellen. Want ik vertrouw jou, Ik weet dat jij en alleen jij mij kan helpen. Maar je bent er niet.. Waarom ben je er nou nooit als ik je nodig heb. Ik wou dat mijn leven anders was. Net zo als de rest. Maar dat is het niet.. Soms ga ik in een hoekje Heel stil zitten huilen. Soms .. kan ik het…

Je mag het weten Ik ben je niet vergeten Ik heb je laten gaan Maar ik kan niet stil blijven staan De wereld is als een lopende band Je kan niet stoppen Je moet verder gaan Je kan niet blijven waar je bent Kon ik maar terug in de tijd Dan was alles anders Dan was ik blijven staan Samen met jou…

Herfst Je hing al even in de lucht Een frisse bries bij het openen van de tuindeur Het gele blad op de vlucht Eerst 1 en dan Als een gele zee golvend in de lucht Hoe mooi die geheimzinnige mist In het ochtendgloren op de fiets Het vocht hangt aan mijn wimpers En ik geniet Hunkerend naar een avond kaarslicht Geen jonge herten dartelend…

Pappa waarom huil je? ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog…

Jij Judith, hij Judas.…

Nog een paar jaar en ik ben rijp voor een kunstgebit, mijn benen haperen al, een stok zal nodig zijn, ja jongelingen, ik dementeer, heb last van spit, mijn hele leven gewijd aan de wijsheidsleer, maar wat rest is van allen, die tergende pijn, het terugverlangen naar de borsten van Judith!…

Een mens van weinig Woorden was je - Stil vergeleken Bij anderen die Zo luid te horen waren - Maar toch zo aanwezig door Je oogopslag, je onfeilbare Lichaamstaal die altijd De waarheid sprak en Waarmee niet te spotten Viel, uiting van vrede Gevonden in je eigen ziel, Nu zij er niet meer Zijn is het einde daar Van zoveel…

Mijn hart schreeuwde het uit om haar pijn in ons leven samen, mijn adem stokte opnieuw, zoals zo vaak tevoren, onze tranen mengden zich voor Judith Baruch. Wie zij werkelijk was, zullen wij nooit weten, maar haar vergeten mag niet, niemand mag vergeten worden. Eindelijk is daar de muur der namen.…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ---------------------…

Ik ben zo moe mijn oogleden zo zwaar Ik wil zo graag slapen En ach, kon ik het maar! Ik lig maar te draaien te woelen in mijn bed Denkend over morgen de wekker al drie keer opnieuw gezet Ik heb het koud, lig steeds te rillen Trek de deken iets verder over me heen Kan toch niet stoppen met trillen Morgen, de dag waarop het voor altijd…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Als een veertje, zo licht Als een bloemblaadje, zo fijn Zweef ik op de wolken En wil ik voor altijd bij je zijn Ga met me mee Gedragen door de wind Samen vliegen boven de zee Genietend als een kind…

Ik vind er niets meer aan Het gaat niet meer zo goed Ik wil van je af, ik wil je kwijt Maar weet niet hoe 'k dat zeggen moet Ik wil je geen pijn doen Je niet al te hard laten huilen Maar hoe kan ik het je nu vertellen Dat je niemand meer hebt om bij te schuilen?…

jong verleidelijk jong speelt ze op de grens van het denken dat liefde alleen de honger stilt ze bezit het hoogste hectaren jeugd en aanvaardt niet dat ze het liefste mooi is door dat puistje op haar wang seizoenen voelt ze nog niet draagt ze graag modieus en is niet bang van korte dagen maar van geluiden onder bed, knuffelt…

nog vlug dit gedicht te veel beelden spelen in mijn hoofd, kleuren en morgen kan ik dood zijn momenten scharrel ik tot herinneringen mensen klamp ik vast op straat, alles heb ik lief vandaag, morgen kan ik dood zijn ik wil onvergetelijk worden, gemist worden de korte nacht zal vol en blauw zijn, morgen kan ik dood zijn geen tijd voor…

Zij kusten en kusten en alles rondom dat loste zich op in een stralende blom van goud en briljanten van zilver en vuur zij kusten en kusten al meer dan een uur De spoorwegen staakten de moordenaars moordden de dijken die braken maar allebei hoorden ze niets dan de liefde die zong om hen heen en 't was alsof de aarde rondom hen verdween…

Zo'n eerste dag dat water geen water meer is maar meer. Het kind met beide voeten gestrand vraagt naar ijs - glad - ijs. Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover…

Mensen lopen te stressen de armen vol met flessen de tassen vol met (vr)eten alleen "vrede" vergeten!…

Nog gisteren zag ik de wereld wit een spinneweb verijsd een snoer van glazen kralen een schitterend stralen reflecties van de ochtendzon oh, als toch zó de winter blijven kon... vandaag helaas zie ik de wereld grijs mijzelf verijsd…

Het laatst gezongen woord bleef galmen in mijn oren en in mijn hersens boren tot 't langzaam een gedachte spon zó mooi en rond, maar toen ik mij bezon had ik toch niet verwacht dat ik mij niet herinneren kon hoe het begon de bron van mijn gedachte.…