soms ben ik niet mezelf..
Er is iets….
En ik moet het gewoon aan jou vertellen.
Want ik vertrouw jou,
Ik weet dat jij en alleen jij mij kan helpen.
Maar je bent er niet..
Waarom ben je er nou nooit als ik je nodig heb.
Ik wou dat mijn leven anders was.
Net zo als de rest.
Maar dat is het niet..
Soms ga ik in een hoekje
Heel stil zitten huilen.
Soms ..
kan ik het gewoon even niet meer aan,
ben ik niet meer mezelf,
maar een ander persoon.
ik kan mezelf niet beschrijven
zo raar...
Dan moet niemand bij mij komen.
Dan wil ik gewoon alleen zijn,
want dat is dan het beste voor mij.
Gelukkig ken ik heel veel mensen waarvan ik hou.
Die ik vertrouw.
Waarvan ik weet, dat ze het niet doorvertellen.
Op zulke mensen kan ik bouwen.
Alleen die mensen zijn echte vrienden.
Niemand pakt ze van mij af.
Want ze zijn van mij.
Ik wil ze nooit meer kwijt
omdat ik van ze hou.
Geplaatst in de categorie: verdriet