1599 resultaten.
wa ge in me oge lees
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 509 hoe kunde gij me kenne
alsde deur me hinne zie
ge kunt ut noit witte
ik fuul me dan veugel vrie
nim munne ope hand
zo werm tussen dun oewe
worde ge dan nie overmand
over wie ik zij
bende dan nie angeland
zo wezenluk dichbij
da bin ik
unne mens van flees
heur munne siel roepe
di ben ik
wa ge in mun oge lees…
die manne (iegene taole , eigen dichttaal)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 595 su sieje for uut
in dencke versoncke
hie in sorge gesinckt
die bure in gewesend
gelieke unne droncke
sie komme nie frie
um hiere te sijne
skouder am aender
doch nimmer int reine
so goat die daghe
so stille ende vurt
icke fuule die swaore ruste
gelieke er bie heurt
so sie treffe mekaore
met unne seeje geskeide
dele die werlt…
mijn vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.491 heden
zoveel jaar na dato
versteen ik
het beeld van mijn vader
houw de
lagen van zijn persoon
tracht zijn wezen
te plaatsen in
een menselijk kader
een postuur
van ruimtelijke omvang
gevoed door
smakelijkheden
een zuivere inborst
gevormd door haast
verborgen verleden
gaven deze kleine man
met humor
en weinig woorden
een ongekende…
kerstmijmering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.246 onder de oude
middeleeuwse toren
sta ik even stil
als de bejaarde slag
het angelus laat horen
hij is een roepende
over de winterse velden
kijkt statig uit zonder
dat men hem nog hoort
of ziet als hemelse bruid
hij draagt slechts
een stenen verleden
en echoƫnde psalmen
naar verluidt
laten we ons
nog verwonderen
door eenvoud…
winterdeken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 573 niet alleen de nacht
schermt licht af van
helder waarnemen
waarin dromen mij soms
ongevraagd meenemen
naar diepe dalen
van verwarring
ook de dag kent momenten
van onzichtbare schaduwen
gevoed door gevoelens
van verkrachte woorden
zij overvallen soms mijn gemoed,
zomaar, zonder te schuwen
een muur met
een zacht fundament
is…
Nederland - Vlaanderen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 471 onrust begeleidt de nieuwe spelling
krijgen we een nederlands multiple choice
nergens ter wereld bezit men zo iets moois
voor de hollandse journalist een kwelling
wordt het groene boekje toch heilig verklaard
of handelen we naar de eigen volksaard…
een vrouw aan mijn zijde
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.175 ja,
wat moet ik
van haar zeggen:
een vrouw
moet ik naast
mij neerleggen…
de doodsteek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 597 spaar mij jouw woorden
als vlammen slechts
leiden tot as
en de knoesten spetteren
in ogen van steen
waarin ik ooit nog zachtheid las
uit een teder hart van veen
scherpe messen trekken
door merg en been
en als schilden slechts dienen
het onweer te kaatsen
dan raakt de pijn
gevoelloos en verdampt
om zich naar de doodsteek
te haasten…
crime passionnel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 768 het botte mes
snijdt zo
gruwelijk diep
dat het bot
wordt geraakt.
ben ik dan
een zot
zo vol van
lijfelijk genot
of door en door
rot
een droom
je kent ze wel
of niet:
verhaal halen op je lief
zonder te bezeren
en ruimte geven aan
je jaloers ongerief…
vraag mij, jou te behoeden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 770 neem mijn hand, wees niet bevreesd
als ik trek door levende velden
met voelende bossen rondom
vaak is een mens teveel bedeesd
zich als delende, roepend te melden
ga mee, ik leid je naar mijn fantasie,
over de kwetsbare ziel zoals jij en jij
daar, in de diepte van mijn ervaren
bloeit de tuin in strelendend kleuren, zij aan zij…
dichtbij de roos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 599 dichtbij de roos
verbind ik
wat ongebonden is
niet dat ik daarvoor
zelf koos
het bleek de adem
van stil gemis
dichtbij de roos
komt vreugde binnen
zuivere tinten
van genade kleuren
die als vanzelve
echtheid beminnen
de snaar raakt
van een trillend
doorgaand gebeuren
dichtbij de roos
word ik gezien
zonder ogen
word…
mijzelf ontmoeten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 879 het schemert al
als ik slenter door
smalle stille straten
dat doe ik wel vaker
dan hoef ik even
niet te praten
ben dan in mijzelf
ik ben dan genoeg
vertoef zo in mijn wereld
het is mijn hart
dat daar naar vroeg
niet dat ik zo diep ga
of iets moet beslissen
het is gewoon de rust
die ik heb moeten missen
zo maar alleen zijn…
eeuwige lente
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 668 loop met mij de weg
van hier naar daar
en daar en naar waar?
laten we zoeken
en nog meer vinden
ontdekken en ervaren
wat ons mag binden
hardop zwijgen wij
horen slechts onszelf
wervelend schiet alles
door lijf,door merg en been
van hoofd tot buik tot teen
als binnen een galmend gewelf
dat het onzegbare weerkaatst
jij door mij,…
soecke nie so ferre (iegene taole)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 607 me schilt ende betrouw
siet ghie mie anne
dun enst raoke oew
gesichte mere oawer
dun least dien skouder
gedraeghe un ganse lief
is oe an te siene
als geliecke verskole piene
die werme skout sich
slegts in wienig telle
as diene oge glaense
doch seltsame kere
gelieke die klostertuune
omrinkt ut oewe siele
alwaere ut oe self…
nessun dorma
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 2.066 niemand slaapt
of sluit bewust de ogen
de stilte van deze nacht
kan schreeuwen of
opnieuw verwonderen
het ligt niet in mijn macht
de verzuilde gevoelens
van dit moment
zomaar af te zonderen
het zijn verleden
gedachten van
latijnse gezangen
ook de droom van
opnieuw verwachten
waar mijn hart onbewust
door wordt bevangen
maar bovenal…
quatre mains
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.249 bespeel met mij de solo,
een gewichtig zielepartij
in een menselijk partituur
een quatre mains
voor een ongebonden paar
die toetsen bespelen
naast en met elkaar
zich voegend in het andante
maar zichzelf weer vinden
in een jagend presto,
hun vrijheid niet laten bestelen
vanwege hun solo constante…
de geboorte van de eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 638 geboren uit het paradijs
van warmte en overvloed
teloorgang van de wezenlijke
verbondenheid
ben ik afhankelijk
geworden en gebakerd
mijn ziel is gescheiden,
de Heelheid kwijt
hier is mijn eenzaamheid
geschapen
de mens eigen
en zo fundamenteel
de onvermijdelijke
sterfelijke verlatenheid
ik zoek vaak
doch ben niet
altoos…
overdonderende stilte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 772 ik aanschouw het zielewater
langszij jouw ogen
gaat het over vroeger of later
verdriet of mededogen
dat jij mij aanblikt in verwachting
uitziend naar enig gevoel
al was het maar gering
we ontmoeten elkaar
op een onzichtbaar brandpunt
buiten ons gelegen
gevangen in een verre staar
waar woordeloze stromen
worden samengeregen…
a dreaming dance
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 815 mijn vingers missen
het strelend raken
ogen staren ver
van mij weg
zoekend naar
jouw tranen
geen woord verlaat
mijn mond
want al wat ik zeg
zweeft door stervende
eikenlanen
of draait slechts in mijn
nabijheid rond
daarom stuur ik
je een wens;
i am still here
in a dreaming dance…
hakenkruizen (mini-sonnet)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.898 in een groen dorpje op het brabantse land
heeft de duisternis weer toegeslagen
jezus kwam om elkaar te verdragen
maar hakenkruizen maakten hem daar tot schand
satans kwaad is moeilijk uit te roeien;
zinloze gedachten blijven vloeien…
meervoud
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 602 vele geledingen
doordrenken
mijn denken
en feitelijk
bestaan
ze brengen zo
vaak verwarring
in de weg die ik
ja ik, moet gaan
soms trekt
mijn verdriet mij
naar binnen
of geniet ik intens
van mijn zinnen
om het lijfelijk genot
te beminnen
soms wip ik
in de speeltuin
van het leven
naar verre hoogten
en duivelse diepten
of…
gestorven liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 767 in de kerker van gestorven liefde
kijk ik door een roestig rooster
de adem stokt wezenloos
als ik het groene mos aanschouw
ik blijf geketend aan koude stenen
waren mijn ogen gesloten
toen ik voor het ontluikende koos
alle wegen leiden al jaren
altoos naar krimpende eigenwaarde
en kan slechts pijnlijk staren
naar ieder die kennelijk
het…
de waarde van vier en vijf (mini-sonnet)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 851 je waardeert zo graag met een vier of vijf
dan hoef je geen enkel gedicht te lezen
het zegt zoveel over je eigen wezen
een waarde van drie op de scoreschijf
het stelt de oprechte dichters op de proef
om niet te vervallen in dezelfde groef…
afscheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.396 lopend door de witte weide
over bevroren pollen van gras
neem ik een verlate reiger waar
stram in de houding
doch steeds voor vertrek klaar
wat had hij nog te zoeken
op dit uitgestorven winters veld
had hij mij nog iets te melden
iets dat alleen voor mij geldt
het was als of hij
meewarig staarde
in de verre einder
wat dromerig…
openlucht museum
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 615 hoor je mij nog roepen
bij het passeren van mijn lijf
en ik jou mijn blikken toeschreeuw
ook jij kijkt zo donker en onbestemd
als ik me door de drukte drijf
naar wat ben ik op weg
met zoveel genotgenoten
wij zwermende bijen
in een tempo van te slome
rondvaartboten
o, wat staat daar geƫtaleerd
of zie je wel die orgelman
met zijn olie-motor-muziek…
een woord
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 331 een woord
uiten
is vaak
balanceren
op een koord
als vechten
tussen waarheid
en schemering
tussen klaarheid
en behoudzucht
tussen zwijgen
en opgelucht
krachten bespelen
mijn gemoed
het karakter zal
ten einde bepalen:
is het woord
hard of zoet…
teder verlangen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 617 jij bent in mij
raakt met jouw lach mijn ziel
je kunt dat niet beletten
een schone blik is immers vrij
komt door muren heen
laat zich niet bezetten
ik ben in jou
niet omdat jij het wilde
of vragen zou
ik weerkaats in jouw spiegel
een stukje hemels blauw
soms gaat licht zijn eigen weg
laat zich niet vangen
of vermengen door wat Ik zeg…
ongeboren vrucht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 722 morgen is mijn jaar verleden
al waar eerder de zon
ongevraagd doch gestaag
de stille dood heeft doen intreden
de herfst heeft haar mantel
laten verkleuren en verteren
terwijl ik zwijgend
naar binnen kantel
om de sluipende
donkere dagen te eren
het is loven met
voortschrijdende weemoed
uit dankbaarheid,
nog zo vaak gepaard
met ampel…
draalster (draaikont)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 601 ook al waart gij heden
de allergetrouwsten
en ditmaal wellicht
geen draalster
toch zijt gij een heuker
die als bij een
dompige neveling
aalwaardig
uw grei vergaart
genaak mij niet,
gij Brutus
gij onthoudt zich
van gemenstig gedrag
ik vertrouw nimmer
uw geplogenheid
slechts hervallen
in uw zwartigheid
is uw streven…
een woord (1)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 659 een woord
al vaak een teveel
vermoordt
kwetsbare momenten
het grijpt mij
soms naar de keel
het gevoel sterft
dan al in de lente
een woord
vleesgeworden letters
scheppen dan
een nedergang
met tranende spetters
legt boeien aan
waarvan ik mij
niet bevrijden kan
het woord, een teveel
sluit
genadeloos mijn keel…