Netgedichten

netgedicht (nr. 9.266):

meervoud

vele geledingen
doordrenken
mijn denken
en feitelijk
bestaan

ze brengen zo
vaak verwarring
in de weg die ik
ja ik, moet gaan

soms trekt
mijn verdriet mij
naar binnen
of geniet ik intens
van mijn zinnen
om het lijfelijk genot
te beminnen

soms wip ik
in de speeltuin
van het leven
naar verre hoogten
en duivelse diepten
of verzuip in de
mallemolen
van gedwongen
hersenspinsels
die mij alle kanten
heen zwiepten

dol gedraaid
val ik neer
en kijk wijsgerig
naar wat ik deed
ik ben toch geweldig
het is het enige
dat ik zeker weet