Alle inzendingen over ernst

Er zijn van die dagen dan roep ik mijzelf bij naam om mezelf te vermannen Zo riep ik naar jou, want ik zag, dat je weggleed in zwijgen en niet in de stilte, die goed doet die neerdaalt zo langzaam overgaat in de veilige nacht Het was niet je droom tussen slapen en waken die soms ook voor mij de beelden van heden en vroeger verfraait…

We liepen door het bos, ik maakte een grapje, het grapje werd ernst, en ernst kan nu lopen.…

Het zijn mijn zaligste uren dan: O, de Ernst, die dan mijn ziel beheerst, Als 'k onweerhouden mijmren kan, Bekoort mijn stiller hart het zeerst.…

Dat heeft minister Ernst Hirsch Ballin van Justitie geopperd tijdens gesprekken met ambtgenoten in Marokko. ----- Om hun verbondenheid met Nederland te tonen Wil Hirsch Ballin dat Marokkanen, als 't kan, Hun kind door 't leven laten gaan als Ahmed- Jan Tenminste voor zover het gaat om…

De toon van echte ernst is waardig, kalm en zacht; Niet hartontzettend zwaar, noch pijnlijk scherp in de oren. Een middentoon, welluidend uitgebracht; Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen. Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…

Ze maken week en zacht wat onder plichtsbesef en ernst begraven is maar wat zo nu en dan weer kiemen wil al is het herfst.…

Ben ik dat kind, dat speelse ding of ben ik heel serieus? Wat is een boom: slechts takken nu of rijk getooid met loof? Ieder moment is alles weer anders. Panta rhei.…

Ze is zeven en heeft een oud gezicht, zo een waarop het zomerlicht nooit tot zijn recht zal komen. Je ziet al hoe ze zeventig zal zijn, haar kamer in Avondrood piekfijn en hoe ze tijd nooit zal verdromen. Ze wacht op de bus met een strippenkaart en kijkt naar een hond die kwispelstaart. Even lijkt er licht in haar te stromen. --------…

heb contacten Van hoog naar laag Ik beantwoord iedere vraag Ben behendig Ken het spel ontmoet de grote hoofden in de wereld Ben bestand tegen elke rel Ik Haper nooit Er is weinig wat mij echt ontdooit Heb de media in het vizier Hun bespelen geeft mij plezier ik blijf voor het volk Vooral gewoon leuk vol met humor Met een zekere een ernst…

Toen het spel ernst werd bleken de spelregels plots heel anders te zijn Vertwijfeld kijkt zij naar alle losse eindjes het eind is nog zoek…

Voor mijn moeder In al je eenvoud Was je liefde, Ernst stond op je Voorhoofd geschreven Met in je hart altijd Vrede en verdraagzaamheid…

Intelligent en blij, dat wordt de mens, die zijn ernst verzaakt, die zijn fouten toegeeft, en die zijn stommiteiten, zelf lachwekkend en maakt.…

(een zelfportret) zoals de ernst van het leven je soms zomaar te pakken kan nemen en het bewijs levert voor later…

Ernst-Jan en Fred zijn twee rivalen. Een rookt, de ander niet. Ze zijn verliefd - en dat is balen - op juist dezelfde griet. Ernst-Jan wordt, net als Fred, verleid door Jaquelien, een stoot. Ze barsten van rivaliteit; hun jaloezie is groot. Ernst-Jan, die met 'r vrijen wil, belt aan bij Jaquelien.…

ik was vergeten, het lawaai van honderd stoelen net verlaten dat ze kraken in de stilte wat dat had moeten zijn ik was vergeten, mijn nieuwe pak drie keer gedragen toch voor donker dat mij eigenlijk zonder tranen misschien best wel goed zal staan ik was vergeten, witte gympies niet zo slim op natte aarde ik troost me wel met de gedachte…

Ach, ook als ik jou zie slaat de angst me om het hart. Niet dat je niet mooi bent, zoals een kat die zichzelf spiegelend om mijn voeten draait, en haar zwarte vacht kieskeurig aan mijn handen aanbiedt. Of zoals een vrouw uit verre en warme landen haar rug met kleurig geweven patronen naar me toedraait, en over haar schouder naar me…

Parmantig zit je naast me Met gekamde haren en diadeem Je bent mooi, een spiegeltje van jezelf en voor de wereld. Ik kijk in je oogjes en zie de ongenerfde schoonheid, Speciaal voelen en de wereld Is van ons een glimlach lang. “Mamma komt mij ophalen hè”…

Gedragen dagen van velours religare relegere Oh Plotinus, ik mis het alomvattend plot De eenheid van getijden, de stroom van woorden, de losheid van betoog I should be going Out west…

Boven kerken, huizen, bomen Duik ik in een tuimelvlucht. Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand. Zwarte pluimen aan de einder Daar is ooit een stad geweest Grijze fabrieken en een haven…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…

Jeroen wou zeggen: 'buitensporig', Maar 'borenspuitig' kwam er uit. Een poging, om 't weer goed te maken, Had 'sporenbuitig' tot besluit. Nog bleef de man naar juistheid streven En 'spuitenborig' werd de klank; - Toen zag hij af van verder pogen En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank, Dat gij de daad hier voor de wil naamt; Een goedheid…

'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur Ontplooide haar kracht allerwegen; En tuinbed en boomgaard en akker en wei, - 't Sprak alles van God en Zijn zegen. 't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon; Het rondzien was zuiver genieten, En deed aan de trillende snaren der ziel Een zacht Hallelujah ontvlieten. Ik zag naar de…

Winkelier. Zeg, Kees! je lengt de brandewijn Nog met wat water aan. Knecht. Ik wist, dat u dit gaarne heeft; Dus, 'k heb het al gedaan. W. Heel goed. En heb je, naar mijn last, Al krijt gemengd in 't meel? K. Jawel, mijnheer. W. En steentjes ook In 't krentenvat? K. Ja, veel. W. Nu, àl te…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

Zei Ludwig 't in scherts Of werkelijk in ernst - Doen we de ouverture In een lagere terts Die de toets der kritiek Zeker kan doorstaan?…

Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

het is ernst als ik de herfst zie gaan in strakke lakens, verstrooide bomen even snerkt de wonde aan de wind droogt in hemelsnaam, is volkomen…

vroeger speelde ik het leven maar de ernst haalde me in nu het donker blijft omhullen ben ik veilig binnenin daar wee moedig soms gedreven in gedicht ik open mij…

Ze is pas getrouwd en bezoekt het café, waar ze ooit d'r Ernst-Jan heeft ontmoet. Daar begon het: het klikte meteen bij die twee. Ze geniet, want de sfeer doet 'r goed. Ze ziet d'r gemaal met een dame, een stuk en bedenkt, hoe ze zich zal gedragen.…