28977 resultaten.
Patron
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.2 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Alles wat los zit
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 98 Kleermaker ben ik,
Een deugdzaam beroep,
Een echt vak nog
Dat vakmanschap vereist -
Door anderen wordt
Er doorgaans op mij
Neergekeken -
Want zij vinden mij
Niet geleerd, ik ben
Immers niet zoals zij -
Ze begrijpen niet
Dat ik het cement ben
In het losse zand
Dat zij daag'lijks achterlaten,
Ik ben het immers, die
Zonder…
' k Wil me aan de leegte wijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 vol myriaden
Feiten en gegevens,
Geheugen dat als
Kleverige vliegenvanger
Alles dat voorbijkwam
Naar zich toetrok -
Het hoofd als
Snelkookpan die
Regelmatig overkookt
En een gulp gaargekookte
Details langs zijn
Kanten naar beneden
Ziet gaan -
' t Is genoeg geweest,
Nu, tijd om alles
In de winteropruiming
Te doen, 'k…
Golven van de tijd
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 169 Pianospel spoelt in schuimkoppen over me heen,
Deze morgen die Pinksteren heet en vol in het licht staat,
Golvend Haydn's Little Serenade die jij voor mij kiest,
Liefdevol jouw aanslag die onze liefde voor het leven
Vorm geeft, golven ook van liefde en van pijn
Die er voor altijd zullen zijn
Golven van de tijd die zich onmerkbaar herhalen…
Beter dan ooit
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 157 De wind blaast verbetener dan ooit,
Zo hard, zo zonder pardon,
Zo zonder mededogen -
Ook al heb ik nog zo veel pijn
Van het schrijnend verdriet,
De leegte die jij achterliet,
De krater in mijn bestaan
Die nooit meer dichten zal
En mijn ik gevoellozer heeft
Gemaakt dan ooit tevoren -
Toch smaken deze mandarijnen
Mij door alle ellende…
De namen van de dingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Als zelfs hoe ik heet
Geen vanzelfsprekendheid
Meer is, mijn naam ontsnapt
Aan de grijze cellen
Waarin mijn ik
Onderdak vindt,
Opgegaan in de mist
Die mij elke dag omgeeft -
Hoe zal ik dan de namen
Van de dingen nog weten
Die ik daag'lijks ontmoet,
Hoe zal ik te weten komen
Hoe ik ze noemen moet…
[ Zo is het gegaan ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Zo is het gegaan,
we dragen het met ons mee --
Een rugzak vol ijs.…
Van voor ik moeder werd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 375 Toen ik jou die onschuldig was
Aan het redeloos verkeer
Verloren had - jij die
Deel van mij was en altijd
Zijn zal, was er in mijn
Hart een gat geslagen zo
Groot en wijd en diep
Als nooit meer zijn zal,
Een krater die niet meer
Met heelwording kan worden
Opgevuld, tot een zee van tranen
Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…
Met de rug naar de toekomst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Met de rug naar mijn toekomst
Sta ik, het verleden trekt,
Trekt mij gaandeweg steeds
Meer naar zich toe, spant
Zijn kleverige tentakels
Om mijn magere lijf,
Zodat ik geen kans heb
Me om te keren om een
Glimp van mijn toekomst
Op te vangen die hier
Onbereikbaar achter mij ligt…
De ruimte die je achterliet
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 143 De wrede tijd
Heeft jou uit
De volheid van mijn
Woonkamer getrokken,
Kamer gevuld met
Tekens van leven:
Schoteltjes met banket
En gebak waarmee we
Onbewust ons leven vierden,
Drukte die daag'lijks over
Mijn vingers kroop -
Nu woon ik in de
Lege ruimte die je
Achterliet, ramen en
Deuren houd ik gesloten,
Doe ze alleen…
Groots en genadeloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 169 't Komt zoals het komt,
Je weet immers niet beter -
Dagen bitter en zoet,
Alsof wat dan ook
Er nog toe doet -
De stroom van die rivier
Hou je toch niet tegen,
Valt het goed, lach dan maar
Valt het tegen, laat dan
Je tranen gaan ook al hoort
Het niet, het huilen van een man;
Je leven is een avontuur,
Het eind meest ongewis,…
Een kind uit vijfenveertig
gedicht
3.4 met 99 stemmen 31.022 Mijn vader had twee levens. Een
kort en vlammend, zonder mij. En een
daarna. Mijn vrijheid was een plicht.
Ik speelde in een pasgeboren luwte;
wat ik voor vol aanzag was innerlijk
ontwricht. Verhalen gingen onvoorspelbaar
dicht en vragen ketsten terug. Ik zweeg.
Als ik aan tafel zat stond er een horde
hol van honger in mijn rug. Ik at.…
Polikliniek
gedicht
3.6 met 41 stemmen 31.952 De scalpel. Dieper. Het pincet
rukt met een schijn van drift de rode
tijdbom weg. Doe nu mijn zoon weer
dicht, chirurg, vijandig bondgenoot.
Sluit op zijn rug die rare mond die
fluistert over ongepaste groei en dood.
Na afloop benen wij, veldheren, door de
gangen langs brancards, langs richtingwijzers
naar de hel van 'kinderonc.'en 'mort…
Ineens
gedicht
3.1 met 59 stemmen 22.392 Ineens was ik het vermogen
om warmte vast te houden
verloren. Nu de kinderen
het huis uit zijn, snoof ik,
ja ja. Ik kroop onder steeds
meer dekens. De kachel
loeide. De warmste van ons
tweeen kon mij niet meer
verhitten. Ik rilde en
huiverde alsof ik oog
in oog stond met de dood.
Wat ook zo was. De dood
en ik stonden op een dijk.…
www.gewicht.com
gedicht
3.0 met 27 stemmen 9.821 Hoeveel aandeelhouders dansen
op de punt van een naald? Gewichtloos
web voor wie gelooft. Het schittert
op een scherm. Uit de mobiel kwijlt
een ijle Beethoven. Wat je zegt raast
jaren rond de aarde, een pulserende
stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten
met mevrouw Van der Geest in Australië!'
Geen leugen zonder waarheid, zonder
tijd geen…
Winterwerk
gedicht
3.2 met 16 stemmen 17.690 De sarabande spelen op de vrieskoude
deel. De uilen hebben het klavier onder-
gescheten. Stom staan de dingen
van de zomer om je heen, strohoed,
trompet. Omhoog die bovenstem, waar
vogels schuilen op de balk, en dan omlaag.
Vertraag het lied, houd in totdat bloed
stolt en adem stokt. Kan zij nu gaan?
Doorspelen. In de bas orgelt een toon…
Winterstop
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.373 Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…
Met stomheid
gedicht
2.2 met 99 stemmen 48.212 Voor Herman de Coninck
Loodzware dagen zeggen we maar
wat weegt zo'n woord weinig; het laatste
zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt
zich keer op keer om zijn betekenis.
Argeloos keren de huizen hun dierbaarste
wanden naar buiten, fluisteren Lissabon,
Lissabon. Tussen keuken- en badkamertegels
zoeken wij traag naar de tekens, verrijzenis…
Kerstziekte
gedicht
2.7 met 71 stemmen 35.160 De rivier heeft zich tot meer
gestrekt en klotst onder de waslijn.
Geen plaats voor paarden, engelen;
in geen herberg thuis. Ga liggen
onder zeven dekens, koorts ranselt
de gewrichten, laat hem, hij maakt
zich zwaar in haarwortels en oogkas.
Straf, teken? Na een troebele
nacht ligt water glad over radeloos
gras, een zuiver blinken tussen…
Voorjaarsrief
gedicht
3.4 met 24 stemmen 16.301 Voor Gerrit K.
------------------------------------
uit: 'Alle gedichten', 2005.…
Leugens in bessentijd
gedicht
2.5 met 64 stemmen 33.214 Welke constructie is steviger, heeft langer
standgehouden. En hoe meer er wonen, hoe
minder je wegkomt. Waarheen. Het verlangen
is een zomerhuis zonder kookplaats en zonder
geschiedenis. Hier ben ik omdat ik hier ben.
Vannacht was ik wakker, het waaide, regen
striemde de kastanje terwijl het al licht werd,
de nacht had geen rust gebracht. Ik…
Alsof
gedicht
3.2 met 42 stemmen 14.420 Wij schrijven zo graag over hersens,
wij dichters. We klemmen het brein
in de handen; woorden druppen op tafel.
Het lukt! Een zoemen start in Wernicke,
Broca. Liquor klotst in de ventrikels,
ionen krioelen in synapsspleten.
Dan een toets van beheerst verdriet:
de glorie vergaat als wij uitdoven.
Tevreden lezen, achterover. Alsof
we het…
Weerzien
gedicht
2.8 met 31 stemmen 13.647 Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.
Hoe mensen, door afscheid op afscheid
gestriemd en geslagen, het kijken
verdragen in de laatste smalle kier
die…
Als water ben ik uitgestort
gedicht
3.9 met 20 stemmen 9.027 Dom water. Beukt en striemt de
pijlers van de brug die zwijgend
schrap staat tegen overgave. Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.
Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op steen. Ik brul met doorgesneden keel,
zonder geluid…
Een menigte
gedicht
3.6 met 8 stemmen 6.228 Verbaasd merkte de moeder
dat zij een menigte werd.
Binnen enkele dagen was het
gebeurd, bleek zij uiteengevallen
in een waaier van vrouwen.
De weerloos-blije liep daar
van haar geheugen te genieten;
de verslagene, die snel op weg
wilde naar welke dood dan ook;
de trieste die er niets van begreep,
die alleen zachte vlindervleugels…
Decemberoffensief
gedicht
2.7 met 31 stemmen 10.731 Alleen de allerergste wanhoop is zo koud
als deze slotgracht; dit verdraagt
geen mens die niet bevroren is.
Soldaten hebben pijn die zij niet voelen,
bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht
met slechts een schijn van woede.
Krakend verscheurt een paard het ijs,
galop gestold. Alles zit klem en nooit
komt het meer goed. Zie het vuur…
Stuwmeer
gedicht
3.3 met 7 stemmen 6.208 Toen de dam klaar was
begon het water te stijgen.
Kilte ving aan in de berg-
wand. De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard.
Schreeuwend breken mijn kinderen
het gladde watervlak. Ik wil
hen roepen: acht niet de pijn
van tekort, maar vrees de on-
keerbare kracht van…
Zo is het
gedicht
3.2 met 4 stemmen 8.493 Breek hier je benen. Voormalig water
huppelt nieuwsgierig, verliefd door het gras.
Een lening meisjeslijf. Stoot hier je tenen
tot bloed aan die badkuip vol jeugdschuim.
De beeldhouwer, lefgozer, tovert uit leven
een kist vol gedenkgoed, laat hem lomp neer
naast een pad. Hij liet beweging stollen
in staal, beet op zijn kiezen, ramde
met…
Papierland
gedicht
3.2 met 17 stemmen 6.464 Krakend neerzitten en kijken
naar wind op een foto. Hoe
de geketende dansers buigen op rij!
Wij waren tien en wilden naar zee.
Melkzuur in de benen, blaasbalg
in de keel. Storm blies tranen
over de wangen, schelpengruis
knapte onder onze banden. Wij
trapten ons achteloos een weg.
Groen, blauw, wit namen we
voor lief; zintuigen werkten…